Наведайце таксама старонкi:

Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года

Тэатральная прэмія і яе “нявывучаныя ўрокі”

28 кастрычніка былі ўрачыста падведзены вынікі VI Нацыянальнай прэміі ў галіне тэатральнага мастацтва (гл. мінулы нумар “К”). Конкурс завяршыўся, але яго сёлетняе правядзенне было адным з самых складаных і драматычных за ўсю гісторыю. Вядома, усе неспадзяванкі пралічыць немагчыма, але, як паказаў цяперашні вопыт, некаторыя арганізацыйныя моманты ўсё ж патрабуюць асэнсавання і далейшага ўдасканалення.

Ці ў кожнага замка — свой сувенір?

Сяджу ў адпачынку дома, ад ковіду хаваюся: чытаю, пішу, успамінаю. Урачы забараняюць выпраўляцца ў доўгія вандроўкі. Але ў майго сына Сцяпана іншая пазіцыя: трэба рухацца. Па суботах ён на практыцы і на ўласным красоверы вывучае гісторыю краіны, папаўняе калекцыю магніцікаў, запрашае ў ваяж і мяне. Пагаджаюся з радасцю, бо паміж “еду сам” і “мяне вязуць” розніца істотная.

Сцежкамі Яна Рустэма

Мы працягваем знаёміць чытачоў “К” з жыццярысам выдатнага мастака, падагога, стваральніка Віленскай мастацкай школы. Яго жыццярыс не адлюстраваны ў манаграфіях, а ў ім самім не бракуе белых плямаў. Асабліва гэта датычыцца першай паловы жыцця мастака (1762–1797), куды ўкладаюцца таямніцы паходжання, з’яўлення ў Рэчы Паспалітай Дзвюх Нацый, пераезд у ВКЛ з Польскага каралеўства. Асобна тут можна разгледзець пяцігодку побыту Яна Рустэма ў Дзятлаве, бо тое, што ён нейкі час правёў у Слоніме, працуючы дэкаратарам у тэатры Міхала Казіміра Агінскага, пакуль што не пацверджана дакументальна. Сёння вас чакаюць новыя падрабязнасці беларускага перыяду жыцця мастака.

Месца сустрэчы эпох

5 лістапада ў Гродне, ва ўнутраным дворыку Старога замка, адбылася ўрачыстая цырымонія, прысвечаная завяршэнню першага этапу рэканструкцыі гісторыка-культурнага комплексу. У ёй прыняў удзел намеснік Прэм'ер-міністра Рэспублікі Беларусь Ігар Петрышэнка. “Наша краіна славіцца цудоўнымі гісторыка-культурнымі каштоўнасцямі, якія з’яўляюцца часткай сусветнай скарбніцы, — сказаў ён. — Вельмі важна было захаваць і зберагчы гэтую спадчыну”. ...Наведаць музей напярэдадні адкрыцця новай экспазіцыі — гэта як прысутнічаць на генеральнай рэпетыцыі прэм’еры. Але ў дадзеным выпадку гаворка ідзе нават не пра новую экспазіцыю, а фактычна пра новы музей. Гродзенскі гісторыка-археалагічны музей не змяніў лакацыі, не з’ехаў на новае месца. Ён дзе быў, там і застаўся. Але само месца яго прывязкі змянілася: пасля рэстаўрацыі з рэканструкцыяй Стары замак, што памятае Вітаўта і Стэфана Баторыя, не пазнаць. І гэта толькі першая чарга рэалізацыі праекта. Наш карэспандэнт наведаў замак за дзень да афіцыйнага адкрыцця новай экспазіцыі ў адноўленых сценах. Ягонымі праваднікамі па замку-музеі былі галоўны спецыяліст упраўлення культуры Гродзенскага аблвыканкама Аксана Коханава і старшыня Беларускага саюза мастакоў Глеб Отчык. Рэпартаж з гэтай экскурсіі прапануем увазе нашых чытачоў

Віцебск. 7 лістапада 1918 года. Што там адбылося?

Рэспубліка Беларусь на сённяшні дзень засталася адзінай краінай у свеце, якая на дзяржаўным узроўні адзначае 7-га лістапада свята Кастрычніцкай рэвалюцыі. Як бы сёння ні ставіліся да Чырвонага Кастрычніка, гэта сусветна-гістарычная падзея, якая карэнным чынам змяніла сацыяльную будову ўсёй планеты. Так што будзем аб’ектыўныя: гісторыя ёсць гісторыя, гісторыя аб’ектыўных фактаў, і яе не трэба ні падпраўляць, ні перакрэсліваць, ні перапісваць, ні падбудоўваць пад інтарэсы той ці іншай дзейнай улады, як гэта было на працягу ўсёй гісторыі цывілізацыі ды, на жаль, і сёння існуе...

Цуды турызму, або “Пацеркі” на “ніцях” новых маршрутаў

Сёлета мне давялося стаць адным са сцэнарыстаў тэлевізійнага трэвэл-шоу “7 цудаў”, які здымала студыя гістарычных фільмаў “Майстэрня Уладзіміра Бокуна” пры падтрымцы Нацыянальнага агенцтва па турызме. Пра саму праграму распавядаць не буду: яе лепей убачыць. Але паколькі цягам месяцаў працы ў мяне з’явілася магчымасць праманіторыць, што робіцца з беларускім турызмам за апошні час, падзялюся сваімі ўражаннямі на гэты конт.

“Беларускі аванграўнд” Андрэя Плясанава

У новага выставачнага праекта, што пачаў працу ў Мінску ў Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў, кідкая назва — “Беларускі аванграўнд”. За ёй стаіць цэлая з’ява ў мастацтве, якую называюць “беларускім авангардам 80–90-х гадоў” — у тыя часы ён, зразумела, быў у андэграўндзе. Магчымасцю зараз казаць пра такую з’яву сярод іншага мы абавязаны і Андрэю Плясанаву — чалавеку, які больш за 40 гадоў прысвяціў збіральніцтву карцін авангарднага напрамку, і рабіў гэта яшчэ тады, калі падобныя творы ўсур’ёз ніхто не разглядаў. Акрамя таго Андрэй Плясанаў напрыканцы 80-х быў і арганізатарам першых выставак авангарднага мастацтва ў Мінску. Праект “Беларускі аванграўнд” прысвечаны яго памяці.

Суботнік у Сёмкаве. “А што зрабіў я?”

30 кастрычніка на тэлеканале АНТ выйшаў рэпартаж пра двухдзённую талаку ў Сёмкаве, што ў Мінскім раёне. Нагодай для яе правядзення стаў дзень народзінаў Якуба Коласа — 3 лістапада. Народны паэт у пачатку ХХ стагоддзя некаторы час працаваў у колішняй сядзібе былога менскага ваяводы Адама Хмары. Мы вырашылі пацікавіцца гісторыяй палацава-паркавага комплексу і перспектывамі яго аднаўлення. Тым больш што Сёмкава ва ўсіх на слыху ўжо больш за дзесяць год.

Візітоўка Бялынічаў

Вітольд Бялыніцкі-Біруля — вядомы ўраджэнец Беларусі, майстар пэндзля, карціны якога можна ўбачыць у тым ліку ў Траццякоўскай галерэі. Ён пражыў доўгае жыццё, паспеў стаць народным мастаком БССР (1944 г.) і РСФСР (1947 г.). Сваю малую радзіму, Бялыніцкі край, Вітольд Каэтанавіч пакінуў рана, але заўсёды стараўся прыязджаць сюды, ды і ўвогуле часта працаваў у Беларусі, прысвячаў нашай прыродзе асаблівае месца ў сваёй творчасці. Пры гэтым, і ўжо будучы вядомым жывапісцам, ніколі не забываў сказаць, што ён менавіта беларус.

Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Галоўная / З пошты рэдакцыі

Майстар з залатымі рукамі

№ 45 (1536) 07.11.2021 - 13.11.2021 г

З даўніх часоў Свіслаччына славіцца сваімі працавітымі жыхарамі, традыцыямі і звычаямі. Асаблівае месца ў гісторыі нашага краю займаюць разнастайныя рамёствы і промыслы. Але якія рамёствы без рамеснікаў, без майстроў? Таму ў гэтым матэрыяле хочацца расказаць пра майстра з залатымі рукамі Святаслава Лешчука з аграгарадка Дабраволя Свіслацкага раёна Гродзенскай вобласці.

/i/content/pi/cult/876/18566/11_1.jpg Святаслаў Ляшчук працуе кіроўцам аўтобуса ў Дабравольскай школе. А ў вольны

час займаецца разьбой, ствараючы па-сапраўднаму дызайнерскія рэчы. Больш за дваццаць гадоў увесь вольны час ён аддае сваёй любімай справе.

Далёка не кожны з нас у нарасці на дрэве ці ў якім-небудзь карчы можа разгле

дзець тую прыгажосць, што заклала прырода. А ён можа. І не толькі разгледзець, а і давесці кавалак дрэва да такога стану, каб ім любаваліся іншыя. З-пад рук май

А пачынаецца ўсё з пошуку матэрыялу. Найлепшы час для зрэзу — з канца кастрычніка па снежань, калі ў драўніне менш за ўсё вільгаці: у будучыні такі матэрыял лепш сохне і не рэпаецца.стра выходзяць дзіўныя вазы, прыгожыя цукерніцы, столікі, падставачкі, падсвечнікі, нават крэслы. Напрыклад, з масіўнай карчакі ён зрабіў сапраўдны царскі трон. Па-мастацку аформіў фасад свайго дома і двара.

Дома Святаслаў Мікалаевіч адпраўляе зрэз з капам (так называюць нарасць) на тры гадзіны варыцца ў велізарны чан, напоўнены салёнай вадой. Варыць, каб кап не трэскаўся, каб з яго добра здымалася кара і захоўвалася структура дрэва, якая нагадвае мармур. А потым трэба доўга сушыць дрэва — і год, і нават два гады.

Толькі потым можна прыступаць да працы: надаваць вырабу патрэбную форму. Для гэтага ў майстра маецца незлічоная колькасць інструментаў, разнастайных разакоў, стамесак і іншага. Многае, дарэчы, зроблена сваімі рукамі. Паўкруглым, вельмі вострым нажом здымаецца тонкай габлюшкай драўніна, раз за разам усё глыбей становіцца чаша.

Святаслаў Мікалаевіч Ляшчук — актыўны ўдзельнік раённых, абласных і міжнародных свят і выстаў. Яго вырабы цэняцца не толькі ў Беларусі, а і ў Літве, Польшчы і Расіі.

Аксана ВАСІЛЬКА, загадчык аддзела рамёстваў і традыцыйнай культуры Свіслацкага раённага цэнтра культуры і народнай творчасці

На фота: Творчыя вырабы Святаслава Лешчука.

Падзяліцца

Версiя для друкавання