Рэфлексіі па фэсце
Пасля Конкурсу традыцыйных танцаў “Мяцеліца”, што прайшоў 8 лютага ў Мінску, атрымалася паразмаўляць з некаторымі арганізатарамі і экспертамі.
Старшыня Беларускага фонду культуры Уладзімір Гілеп сказаў, што такое задавальненне, як у гэты дзень, атрымліваў хіба на “Берагіні”. Тое, што “Мяцеліца” праходзіць у рэчышчы руху “Берагіні”, падкрэслівае аўтар ідэі абедзвюх імпрэз — этнахарэограф Мікола Козенка. Ён прапануе, каб Міністэрства культуры краіны надало статус міжнароднага — фестывалю “Берагіня”, рэспубліканскага — Конкурсу выканаўцаў народнага танца “Мяцеліца”. Для гэтага ёсць падставы: на “Берагіню” прыязджаюць гурты з Украіны ды Расіі, а геаграфія ўдзельнікаў “Мяцеліцы” ўжо другі год ахоплівае вялікую частку Беларусі. Сёлета былі былі ўдзельнікі з Капаткевічаў, Лоева, Полацка, Століна, Гомеля, Слуцка, Буда-Кашалёва, Асіповічаў, шмат пар з Мінска.
Мікола Козенка сцвярджае: “Нам патрэбна Дзяржаўная праграма “Традыцыйная культура і моладзь Беларусі”. Прадмет “Беларускі народны танец” павінен быць уведзены ў праграмы агульнаадукацыйных школ, ДШМ, каледжаў культуры і мастацтваў і ВНУ. Як казаў славуты Рыгор Шырма: “Заспявае школа — заспявае народ”. А традыцыйная харэаграфія знітавана з песняй, з інструментальнай музыкай. “Берагіня” на сёння — гэта дасканалая сістэма этнавыхавання дзяцей і падлеткаў. Такі досвед варты пашырэння”.
Кандыдат гістарычных навук Таццяна Кухаронак, сябра журы, — таксама за пашырэнне выкладання традыцыйнага танца. Яна лічыць, што танцаваць можа кожны. Важна даць магчымасць далучыцца да традыцыйнай танцавальнай культуры з дзяцінства. Нароўні з фізічнай, гэта і эмацыйная нагрузка, якая спрыяе развіццю асобы.
Думкамі падзяліўся і сябра журы, загадчык арганізацыйна-творчага аддзела Любанскага РДК, мастацкі кіраўнік узорнага фальклорнага ансамбля “Верабейкі” Сяргей Выскварка. Ён лічыць, што даўно наспела патрэба ў вялікім міжнародным фальклорным фестывалі, які праводзіўся б у Мінску, пры падтрымцы Міністэрства культуры. У якасці прыкладу прыводзіць фестываль “Пакроўскія званы” ў Вільнюсе. Выступленні нашых бабуль у вялікіх урачыстых залах — вось што ўзняло б прэстыж традыцыйнай культуры ў грамадстве, адзначыў Сяргей Георгіевіч. З боку гледача-аматара традыцыйнай культуры цяжка не пагадзіцца. Ну гэта ж казка была б: не трэба нікуды ехаць, бабулі з’ехаліся б у Мінск, дый яшчэ і замежныя гурты паглядзець!..
Што да будучыні “Мяцеліцы”, то афіцыйная падтрымка фэсту, канешне, патрэбна. Як паказаў прыклад Летняй школы традыцыйнага танца “Пятровіца” ў Любанскім раёне, ідэі нараджаюцца з ініцыятывы. Але з падтрымкай мясцовай улады, устаноў культуры яны ўдасканальваюцца. Таму застаецца наладжваць кантакты з установамі культуры, што маглі б накіраваць танцораў на наступны конкурс, і спадзявацца на дапамогу з боку Міністэрства культуры.
Фота Таццяны МАТУСЕВІЧ
Больш здымкаў ў нашым фотарэпартажы.