Свежы нумар
Калонка рэдактара
Не інквізіцыя, а суд Лінча
Перш-наперш, варта ўсвядоміць, што адбылося. Беларуская праваслаўная царква, пазіцыя якой вельмі хутка стала вядомай грамадскасці дзякуючы яе прэс-сакратару айцу Сяргею Лепіну, НЕ ІНІЦЫЯВАЛА адмены і, тым больш, забароны спектакля “Саламея”. Яна паставілася да яго цалкам нейтральна — як тое, пэўна, і мае быць. Адное што, прагучала заўвага адносна даты прэм’еры. Яна — мяркуючы па ўсім, чыста выпадкова — амаль супала са святам Адсячэння галавы Яна Хрысціцеля. І гэтую заўвагу (зробленую, адзначым, зусім не ўльтыматыўным тонам), напэўна, можна прызнаць правамернай.
Далей
На маю думку...
Як не страціць 200 гадоў
У Рыа-дэ-Жанейра згарэў Нацыянальны музей Бразіліі! Гэта найстарэйшая навуковая ўстанова краіны. Пажарныя змагаліся з агнём, які бушаваў у будынку, дзе сабраныя больш за 20 мільёнаў звышкаштоўнейшых экспанатаў.
Далей
аКно ў свет
Камедыя. Опера. Публіка
Сярод гасцей ХХІІІ Міжнароднага тэатральнага фестывалю “Белая Вежа”, што адкрыецца 11 верасня ў Брэсце, — Даўгаўпілскі тэатр з танцавальна-пластычным спектаклем “Казанова. Генрыета. Венецыя”. Калектыў з Латвіі не ўпершыню ў нашай краіне: ён неаднойчы праводзіў абменныя гастролі з Беларускім дзяржаўным акадэмічным музычным тэатрам, станавіўся ўдзельнікам “Славянскага базару ў Віцебску”, “М.@rt.контакту” ў Магілёве. Прычым прывозіў спектаклі самага рознага кшталту: драматычныя, пластычныя, музычныя, уключаючы класічную аперэту ў нечаканым вырашэнні.
Вопыт гэтага несталічнага тэатра, што месціцца ў культурна-адукацыйным і прамысловым цэнтры Латгаліі літаральна за трыццаць кіламетраў ад Беларусі, можа быць цікавым для нашых калектываў. Тым больш, што гісторыя Даўгаўпілскага тэатра, што бярэ адлік ад ХІХ стагоддзя, мела нямала драматычных старонак: тэатр зачыняўся, аднаўляўся, шукаў свайго гледача, свае твар і месца ў міжнародным тэатральным руху. З 2011 года яго ўзначальвае дырэктар і мастацкі кіраўнік Алег ШАПАШНІКАЎ — рэжысёр, вучань знакамітага Рамана Вікцюка і адначасова, паводле дзвюх ранейшых вышэйшых адукацый, урач і псіхааналітык.
Далей
art-блог
А пра дзяцей вы падумалі?
Чарговае “Еўрабачанне”, хай сабе і дзіцячае, — чарговы скандал. Хто б сумняваўся? А між тым, абмяркоўваць трэба не толькі вынікі (любы конкурс — яшчэ і латарэя), але і сам узровень творчага спаборніцтва, мастацкія тэндэнцыі, уласна, песенныя і выканальніцкія “фішкі”.
Далей
У целе архіва
У век “хуткіх” медыйных выяў фатаграфічныя архівы ўсё болей падымаюцца ў кошце. Як унікальныя машыны часу, як тое, што дае нам магчымасць трошкі запаволіцца і засяродзіцца, як люстэрка, якое дазваляе зірнуць на сябе цяперашняга. Стваральнікі выставы “Цела архіва — архіў цела”, што адкрылася 4 верасня ў Мемарыяльным музеі-майстэрні Заіра Азгура, прапанавалі гледачу падобны акт запаволення — сустрэчу з архівам, прычым не асобнага чалавека, а фатаграфічнай галерэі. Галерэя візуальных мастацтваў Nova прадставіла да ўвагі публікі сваю нечаканую калекцыю — фатаграфію аголенага цела.
Далей
Не толькі выявы, але і гукі ды пахі
У чацвер адкрыўся 5-ы Месяц фатаграфіі ў Мінску. Аб’яднаны сёлетняй тэмай “Юбілей”, вялізны фотафестываль пройдзе на сямі сталічных пляцоўках і спалучыць 18 выстаў. Не застануцца ў баку і рэгіёны — Месяц таксама прымаюць Гродна і Брэст.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае! На людным месцы
Восеньская ода бульбе
Ну і якой бяды, што за акном восень, а прачынацца даводзіцца ў не надта аптымістычных прыцемках? Для мяне асабіста цярплівае чаканне чарговага лета — адзін з абавязковых жыццёвых сэнсаў. А лістапады і снежныя завеі толькі дадаюць гэтаму чаканню ўрачыстай асэнсаванасці. І ўвогуле, восеньскі сплін — добрая ўмова творчага працэсу ды крыніца вельмі дзейснага натхнення. І сённяшнія чытацкія лісты — яскравы таму доказ.
Далей
Гістарыёграф
Паслядоўнік Рыгора Шырмы
У яго асобе спалучыліся постаці народнага спевака і прафесійнага харавога дырыжора, непасрэднага носьбіта традыцыі і яе руплівага даследчыка, аўтарытэтнага педагога і поўнага творчых задум інтэрпрэтатара музычнай спадчыны. Вучань і паслядоўнік Рыгора Шырмы сабраў тысячы ўнікальных беларускіх песень
і апісанняў абрадаў ды вылучаўся ўласным “почыркам” трактоўкі народных мелодый. Усё сваё жыццё Уладзімір Раговіч прысвяціў збору, даследаванню і папулярызацыі беларускага нацыянальнага меласу.
Далей
Нашчадкі сарматаў
Таямніцы роду Дамейкаў
Які беларус самы вядомы на зямным шары? Натуральна, дакладнага адказу на гэтае пытанне няма. Але калі згадаць, што межы свету зусім не абмяжоўваюцца Еўропай, адзін з галоўных прэтэндэнтаў будзе відавочны:
гэта Ігнацій Дамейка, які праявіў сябе ў далёкай Лацінскай Амерыцы. Імя яго не забытае і ў нас.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў Тэма
Прароку зноў адсеклі галаву?
Гісторыя паўтараецца: у оперна-балетнай прэм’еры ўбачылі абразу пачуццяў вернікаў. Таму нягледзячы на рашэнні дзвюх камісій, якія бачылі рэпетыцыйны варыянт і не заўважылі нічога ганебнага ці недазволенага, прэм’ера “Саламеі” ў нашым Вялікім тэатры была перанесена.
Далей
“Машына часу” на мінскіх вуліцах
Пры ўсёй старажытнасці нашай сталіцы, рэальных сведчанняў яе даўніны — тых, якія можна памацаць рукамі — на жаль, захавалася вобмаль. І таму напярэдадні свята горада Мінска вельмі хацелася б убачыць на яго вуліцах доўгачаканыя згадкі пра іх мінуўшчыну — можа, у выглядзе інфармацыйных стэндаў з апісаннем гісторыі той ці іншай мясціны, а можа — вынаходлівых інсталяцый у гарадскім асяродку.
Балазе, не так даўно творчыя саюзы дызайнераў і архітэктараў разам з маладзёжным аб’яднаннем “Гісторыка” правялі конкурс па стварэнні такіх праектаў “Рэтрапанарама — Мінск”. З членамі яго журы — даследчыкам гісторыі горада Вадзімам ЗЕЛЯНКОВЫМ і архітэктарам Галінай ЛЕВІНАЙ — мы гутарылі пра магчымыя шляхі прэзентацыі гістарычнай памяці ў публічнай прасторы Мінска.
Далей
Хлопцы з нашага двара
Паравоз, які стаў “вечным дзюбелем”
У тое, што на гэтым тыдні будуць ужо саракавіны па Аляксандры Кулінковічы, многім і дасюль яшчэ цяжка паверыць. Здаецца, гітарыст класічнага складу гурта “Нейро Дюбель” Максім ПАРАВЫ, — як і вечны “дзюбелеўскі” ізгой Юрый Навумаў — быў найбольш блізкім сябрам Сашы з усіх музыкантаў. І ад’езд “Паравоза” (як усе яго звалі) у Маскву стаў для лідара гурта моцным ударам. Але на іх зносінах гэта не адбілася. Ды, як сведчыць наша гутарка, з “Нейро Дюбеля” Максім сысці назаўжды так і не змог.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры Актуаліі
Зірнуць у Бясконцасць
Міжнародны касмічны кангрэс, які адбудзецца цяпер у Мінску, воляй лёсу і Космасу супаў з Днём таго горада, куды сабраліся скаральнікі міжпланетных прастораў з усяго свету. Што даволі сімвалічна ў Год малой
радзімы і нагадвае пра яе непарыўную повязь з неабсяжным сусветам.
Далей
Мадлоба — дзякуй!
На мінулым тыдні ў Мінску прайшлі першыя Дні культуры Грузіі ў Рэспубліцы Беларусь.
Далей
Post scriptum да свята слова
У мінулыя выхадныя ў Іванаве прайшоў XXV Дзень беларускага пісьменства. На свяце прысутнічалі афіцыйныя асобы — намеснік прэм’ер-міністра Ігар Петрышэнка, які зачытаў вітальнае слова ад Кіраўніка дзяржавы, міністр інфармацыі Аляксандр Карлюкевіч, першы намеснік міністра культуры Ірына Дрыга, кіраўніцтва вобласці і раёна. Горад узбагаціўся кніжнай крамай і помнікам у гонар беларускага слова. Пра тое, як праходзіла свята, даволі падрабязна расказалі СМІ краіны. Мы ж наўздагон Дню пісьменства прапаноўваем чытачам меркаванні яго неабыякавых шматгадовых удзельнікаў.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры
Космас праз прызму Беларусі
Міжнародны кангрэс Асацыяцыі ўдзельнікаў касмічных палётаў упершыню пройдзе ў Беларусі з 9 да 15 верасня. Касманаўты і астранаўты з 19 розных краін пазнаёмяцца не толькі з беларускім унёскам у касмічную галіну, але і з нашай культурай і гісторыяй.
Далей
Персона
Адбіткі зменлівага духу
У Нацыянальным мастацкім музеі праходзіць выстава Аляксандра КАНАВАЛАВА, прымеркаваная да яго 70-годдзя. Называецца яна па-інтэлігентнаму сціпла: “Маргіналіі, або нататкі на палях”. Што выглядае сімптаматычным. Мастак нібы наўмысна абірае сферу бытавання недзе наўзбоч ад тлумных магістраляў, утульней за ўсё пачуваючыся ва ўласнай майстэрні на ціхай ускраіне Полацка. І там з дапамогай пэндзля ўвасабляе амаль няўлоўныя “адлюстраванні зменлівага духу”, як напісала пра творчасць жывапісца яго жонка і паплечніца, мастацтвазнаўца Ларыса Лысенка.
Далей
Віктар Бутра: “Фатаграфія — гэта эмацыйны ўсплёск”
У беларускай фатаграфіі ХХ стагоддзя ўжо склаўся свой пантэон аўтараў. І імя Віктара БУТРЫ — адно з тых, якое знаходзіцца ў ім па праве. Гэта аўтар, здымкі якога б’юць наводмаш. Па прафесіі ўрач, ды яшчэ і з даволі нечаканай спецыялізацыяй — паталагічная анатомія, Віктар Аляксандравіч прыйшоў у фатаграфію ў 1960-я. Здымаў усё жыццё — у Рызе, у Віцебску, у Мінску, у Маскве, куды толькі ні трапляў. І стаўся майстрам з характэрным “вострым” почыркам, сённяшняя калекцыя якога складае больш за сотню здымкаў.
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва Аўдыя & Відэа
Аўдыя & Відэа
Жнівеньскія аўдыя / відэаработы айчынных выканаўцаў рэцэнзуюць прадзюсар і кліпмейкер Мацвей САБУРАЎ (A.) і спецыяльны карэспандэнт газеты “Культура”, музычны крытык Алег КЛІМАЎ (B.).
Далей
Праз гасцінец
“Поле цудаў” і яго ягадкі
Чаго толькі ў Губічах няма з агменяў прыгожага: і Дом культуры, і бібліятэка, і Дом рамёстваў! Для аграгарадка з паўтысячным насельніцтвам — “поўны кампрэс”, як сказаў бы адзін з герояў савецкага кiнабаевіка “Шосты”. Ёсць тут нават уласны Філіп Кіркораў! Зрэшты, “раскатваць” Губічы будзем мы па парадку.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |