Не так даўно мастацтвазнаўца Мікалай Паграноўскі ў прамым эфіры радыё “Культура” звярнуўся ў нашу рэдакцыю з прапановай узняць тэму ўшанавання памяці Уладзіслава Страмінскага. Спадар Мікалай лічыць, што згаданы творца варты помніка, а помнік мусіць быць у Вілейцы — у горадзе, дзе мастак нейкі час жыў і працаваў.

20 снежня ў беларускі пракат выходзіць стужка, якую называюць галоўным расійскім фільмам года — “Сэрца свету” Наталіі МЕШЧАНІНАВАЙ. Яе фестывальнае шэсце, распачатае прэм’ерай і перамогай на сёлетнім “Кінатаўры” ў Сочы, адзначылася і ўзнагародамі Мінскага міжнароднага кінафестывалю “Лістапад”, дзе акцёр Сцяпан Дзявонін атрымаў прыз за найлепшую мужчынскую ролю, а сама рэжысёр і аўтар сцэнарыя — Прыз Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь Аляксандра Лукашэнкі “За гуманізм і духоўнасць у кіно”. “К” пагутарыла з Наталіяй пра жыццё ў кадры і па-за ім.

31-ы Міжнародны фестываль сучаснай харэаграфіі ў Віцебску падвёў вынікі і вызначыў пераможцаў. Гран-пры далёка не ўпершыню паляцела ў Кітай. Але ў выйгрышы засталіся ўсе — ад гледачоў да ўдзельнікаў. Бо акрамя грашовых прэмій, якія заўжды даводзіцца дзяліць, ёсць яшчэ мастацкі складнік — і ён схільны памнажацца.

11 снежня ў Палацы Рэспублікі выступіць са сваім Wedding & Funeral Orchestra легендарны Горан Брэгавіч (на здымку). Яго новы праект “Тры лісты з Сараева” прагучыць у суправаджэнні Дзяржаўнага Акадэмічнага сімфанічнага аркестра і мужчынскай групы Дзяржаўнага камернага хору Рэспублікі Беларусь. За дырыжорскім пультам будзе маэстра Аркадзь Берын.

Зіма толькі першым днём парадавала. Снежна было, марозна, а на душы — казачна, па-навагодняму святочна. Але нядоўга тая музыка грала. Адліга, слота, галалёд. А яшчэ і дні кароткія, як заечы хвост, ды цьмяныя, нібыта шкельца ў лазні па-чорнаму. Падаецца, на Піліпаўку гэткай жа няяркай стала і частка лістоў. Няўжо і імпрэзы такія ж сумныя? Не можа быць! Прачынайцеся, спадарове! Стан надвор’я не павінен уплываць на якасць нашай працы.

Пасля ўсталявання савецкай улады па ўсёй краіне, як грыбы пасля дажджу, пачалі ўзнікаць гарады, пасёлкі і вёскі з новымі назвамі: Свярдлоўск, Ульянаўск, Ленінград… Не абмінула гэтая тэндэнцыя і нашы землі. Сёння ў Беларусі налічваецца шэсць толькі буйных населеных пунктаў з назвай Леніна, дзевяць тапонімаў, звязаных з Кастрычніцкай рэвалюцыяй, пяць вёсак, названых у гонар 1 мая. Ажно дзевятнаццаць паселішчаў атрымалі назву Чырвоных — ад “колеру рэвалюцыі”.

У Беларускім дзяржаўным тэатры лялек у самым разгары рэпетыцыі: Аляксандр Янушкевіч рыхтуе прэм’еру па кнізе Дэвіда Алманда “Хлопчык, які плаваў з піраннямі”. Музыку для новага дзіцячага спектакля піша Аляксандр ЛІТВІНОЎСКІ — кампазітар, які вядомы далёка за межамі Беларусі сваімі сімфанічнымі, харавымі, камернымі і электраакустычнымі творамі. На шчасце для айчыннай тэатральнай грамады, апошнія дзесяць гадоў ён аддае перавагу напісанню музыкі для сцэны.

З 3 па 12 снежня ў Віцебску праходзіць ужо традыцыйны Міжнародны музычны фестываль імя Івана Салярцінскага. Трыццаць гадоў гэты форум адраджае забытыя ў музычным свеце імёны і адкрывае новыя. Пра разыначкі сёлетняй праграмы на прэс-канферэнцыі распавялі дырэктар Віцебскай абласной філармоніі Алена Падаляк і мастацкі кіраўнік гэтай установы Уладзімір Бабарыка.

Лістападаўскія аўдыя/відэаработы айчынных выканаўцаў рэцэнзуюць кампазітар Уладзімір КАНДРУСЕВІЧ (A.) і спецыяльны карэспандэнт газеты “Культура”, музычны крытык Алег КЛІМАЎ (B.).

Прызнаюся шчыра: культуру Міншчыны ведаю не дужа добра. Заўжды належаў да, так бы мовіць, “авіяцыі дальняга дзеяння”. А калясталічную тэрыторыю асвойваў тым часам мой калега Юрый Чарнякевіч. Дык вось, цалкам з ім згодны: кіраўнікі культуры Дзяржынскага раёна ўмеюць мысліць і дзейнічаць стратэгічна. Пра гэта і пастараюся распавесці. І яшчэ адно вельмі яркае і ўжо асабістае ўражанне. Пры бліжэйшым разглядзе Койданава падалося вельмі маладым беларускім горадам. Чаму? Адразу і не вызначыш. Відаць, час ідзе тут хутчэй, рытм жыцця і творчасці паскораны ці не ўдвая. Нават і не скажаш, што за 850 гадоў існавання горад паспеў пабываць Крутагор’ем, Койданавам, Дзяржынскам.

У панядзелак, 19 лістапада 2018 года, у вячэрнім выпуску навін па канале АНТ мільгануў “бягучы радок”: “Падарожнік Фёдар Конюхаў выпраўляецца з Новай Зеландыі ў адзіночнае плаванне на грабной лодцы праз Ціхі акіян”. Але яшчэ ў траўні, за паўгода да гэтай навіны, у Мінску ўжо ведалі пра будучую “вёславую” вандроўку. Ведала вельмі абмежаванае кола — усяго некалькі чалавек. У тым ліку і я. Зрэшты, даведаўся я тады не толькі пра гэта…