Таямніцы Манюшкаў
“Вярнуўшыся” ў Вялікае Княства Літоўскае, якое гасцінна сустрэла рэпатрыянта, Станіслаў Манюшка (дзед кампазітара), імпэтна ўзяўся будаваць сваё жыццё. На першым этапе дапамагалі сваякі, якія займалі пэўныя дзяржаўныя пасады і мелі нешараговае месца ў павятовай вертыкалі. А далей, з дапамогай сваяка Францішка Оштарпа, таксама “ўцекача” з Падляшша, прыйшлі часы “драць лыка, пакуль дзярэцца”. Тым яны паспяхова і займаліся, стварыўшы патаемную суполку, якую можна жартоўна назваць трэст “Манюшка, Оштарп і Ко”. І трэст гэты, у адрозненне ад таго, які апісаў О. Генры, не лопнуў. Размежаваўшыся з сябрам і падзяліўшы здабычу на роўныя паловы, Станіслаў Манюшка, будучы ўжо ў паважных гадах, ажаніўся. Абранніцай вайсковага суддзі, век якога пераваліў за пяцьдзясят гадоў, стала прадстаўніца такога ж старога, як Манюшкі, беларускага шляхецкага роду — Ева з Вайніловічаў.
Далей