Леў Талстой капаў з ім гліну...
Ілля Гінцбург - адзін з рэдкіх майстроў скульптуры, які заўсёды ведаў свае сілы. Аднак ведаў і іх каштоўнасць. Ён меў тое, чаго можа і не быць у геніяў: прывабнасць - не самая важная і, ва ўсялякім выпадку, не найпершая якасць мастацтва. Але яна становіцца вырашальнай тады, калі творца не прыналежыць да ліку паваротных фігур эстэтычнай гісторыі. Гінцбург ратаваўся ад жорсткасці модных мастацкіх плыняў і агульнай стомленасці пакалення "чэхаўскіх" герояў менавіта гэтым дарам. У яго мастацтве прысутнічае выпуклы вобраз часу, яскравыя абліччы тых, хто жыў у ім, а мадэлі майстра - людзі, якія прадстаўлялі практычна ўсе галіны перадавой расійскай культуры і навукі канца XIX - першай чвэрці XX стагоддзяў. Мастакі падобнага складу валодалі вялікай жыццеўстойлівасцю. Яны выратаваны ад заўчаснай неактуальнасці; яны аказваюцца нечаканымі нават тады, калі ўсё у іх, здаецца, прадбачыш наперад. Такі наш зямляк Ілля Якаўлевіч Гінцбург (сапраўднае імя і прозвішча - Эліяс Гінзбург).
Далей