art-блог № 16 / 1455 за 2020-04-18
|
Найперш дух і змест
У галерэі “Універсітэт культуры” праходзіла персанальная выстава жывапісца Уладзіміра Ісачэнкі “Дакрануцца да святла”. Мастак працуе ва ўсіх відах станковага жывапісу, мае досвед у манументальным мастацтве.
Далей
|
Дрэвы-успаміны, дрэвы-мроі
Мастак-ілюстратар, які стала супрацоўнічаў з беларускімі выдавецтвамі, неяк распавядаў пра такі эпізод. Прыносіць ён да мастацкага рэдактара замоўленую працу і трапляе яму на вока жартаўлівая аб’ява з пералікам выяў, якія мастакам катэгарычна забараняецца маляваць пры ілюстраванні літаратурных твораў. Жарты — жартамі, а гэта сапраўды быў спіс штампаў і банальнасцяў, якімі карыстаюцца мастакі, калі няма ахвоты ўключаць галаву. І першым ў тым спісе быў краявід з дрэвамі.
Далей
| |
№ 15 / 1454 за 2020-04-11
Адным словам, класік!
Заслужанаму дзеячу мастацтваў Беларусі, двойчы лаўрэату дзяржаўнай прэміі “За духоўнае адраджэнне”, лаўрэату I Нацыянальнай прэміі ў галіне выяўленчага мастацтва ў намінацыі “крытыка і мастацтвазнаўства”, лаўрэату прэміі Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі, уладальніку медаля Францыска Скарыны, гісторыку мастацтваў, даследчыку і журналісту Барысу КРЭПАКУ — 80!
Далей
|
Жыццё на “другім дыханні”
Ёсть такое разуменне “другое дыханне”. У побыт яно прыйшло са спорту. Гэта калі арганізм, пераадолеўшы стрэс, выкліканы рэзкім павышэннем нагрузкі, перабудоўваецца пад экстрым і зноў уваходзіць у трывалы рабочы рытм. Хто школьнікам ці студэнтам на занятках па фізкультуры бегаў крос, памятае стан, калі, здаецца, няма ўжо сіл, і раптам аднекуль яны бяруцца. Уключаецца тое самае “другое дыханне”.
Мяркую, гэтае разуменне можна перанесці на жыццёвы досвед увогуле. Я гляджу на нашых ветэранаў, на плечы якіх у 1941 годзе звалілася вялікая бяда, і якую яны здолелі вытрымаць, перамагчы. Больш за тое, набытае ў цяжкія гады “другое дыханне” і сёння вызначае іх, у добрым сэнсе, зацятасць, працавітасць і жыццялюбства. Усё гэта ёсць у характары народнага мастака Беларусі, удзельніка Вялікай Айчыннай вайны Леаніда Дзмітрыевіча Шчамялёва.
Далей
|
“Інтэнсіў”-тэатр у Магілёве
Магілёўскі абласны драматычны тэатр, як і многія творчыя калектывы, перажывае цяпер не лепшыя часы: ХV Міжнародны маладзёжны тэатральны форум “М.@rt.кантакт” адменены, не адбыліся запланаваныя гастролі РТБД, прэм’ера лірычнай камедыі “Прыйшоў мужчына да жанчыны” перанесена з канца красавіка на сярэдзіну мая, доўгачаканы выпуск “Пікавай дамы” ў пастаноўцы Ігара Казакова — ажно на кастрычнік. Да 21 красавіка тэатр знімае ўсе спектаклі і пераходзіць на рэпетыцыйны рэжым. А між тым, літаральна напярэдадні афіша запярэсціла новымі найменнямі. Цягам усяго аднаго тыдня на мяжы лютага-сакавіка “стартавалі” паказы адразу трох новых спектакляў: “Бог ездзіць на веласіпедзе”, “Акадэмія смеха” і “Без пудры”. А яшчэ праз некалькі дзён прайшла выстаўка “За люстэркам сцэны”, дзе свае работы, вырабленыя “для душы”, у якасці хобі, прадставілі супрацоўнікі тэатра.
Далей
| |
№ 14 / 1453 за 2020-04-04
Гордае “Я” — не для дылетанта
Чацвёрты раз праходзіць агульнабеларуская выстава “Я Манэ. Я Шышкін. Я Малевіч”. Экспазіцыя ў Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў. Прыняць удзел у выставе мог кожны мастак, дакладней — кожны, хто лічыць сябе мастаком. Мае такі мастак прафесійную адукацыю, досвед удзелу ў выставах, працуе выключна дзеля ўласнага задавальнення ці зарабляе мастацтвам грошы — для арганізатараў выставы не мела значэння. Не было таксама абмежаванняў па відах мастацтва, тэматыцы твораў, тэхніцы выканання. Жывапіс, графіка, пластыка, фатаграфія, відэа… — што заўгодна. Галоўнае — заплаціць унёсак на права ўдзелу, выстаяць жывую чаргу і паспець здаць сваю работу, пакуль экспазіцыйная плошча яшчэ не запоўнена “пад завязку”.
Далей
|
Французскія жарты з беларускім адценнем
Нядаўняе прафесійнае свята ў Тэатры-студыі кінаакцёра сустрэлі прэм’ерай спектакля “Ох, ужо гэта Ганна!” Пастаноўка аднайменнай камедыі становішчаў Марка Камалеці — самага, бадай, “раскручанага” французскага драматурга-камедыёграфа сучаснасці — ажыццяўлялася пры фінансавай падтрымцы Міністэрства культуры Беларусі.
Далей
|
Сёння і заўжды
У Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў экспануецца жывапісны цыкл гродзенскага мастака Сяргея Грыневіча “Вялікодны трыдзень”. Тым часам як уся астатняя прастора Цэнтра на Някрасава занята выставай мастакоў-аматараў “Я Манэ. Я Шышкін. Я Малевіч”, Грыневічу адшкадавалі залу, як мастаку-пераможцу леташняга глядацкага галасавання.
Далей
| |
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|