Суботнія сустрэчы № 5 / 1340 за 2018-02-02
Няма чаго баяцца гледача
Здавалася б, ужо колькі тэатр імкнецца разбурыць чацвёртую сцяну, што разводзіць па розныя бакі акцёра і гледача, але часцяком тая барацьба не ідзе далей за словы. Ды і само тэатральнае жыццё для публікі занадта рэгламентаванае: у фае — да першага званка, пасля трэцяга і да фінальнай заслоны — у глядзельнай зале, а далей — праз гардэроб ды на выхад. Многім не хапае ваколтэатральнай атмасферы, але ці не самі тэатралы баяцца размовы са сваёй аўдыторыяй? Пра закрытасць ад публікі, перспектывы прафесіі лялечніка і чаканне новага тэатральнага дома “К” пагутарыла з галоўным рэжысёрам Брэсцкага тэатра лялек Аляксандрам ЯНУШКЕВІЧАМ.
Далей
|
№ 2 / 1336 за 2018-01-13
Лепшы спосаб насалоды
26 снежня 2017 года споўнілася 80 гадоў з дня нараджэння беларускага пісьменніка і літаратуразнаўцы, акадэміка Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, заслужанага дзеяча культуры Рэспублікі Беларусь Уладзіміра ГНІЛАМЁДАВА. Гэта надзвычай цікавая, самабытная, харызматычная і каларытная асоба на ніве айчыннай гуманітарыстыкі і культуры, аб чым сведчыць і наша нядаўняя гутарка.
Далей
|
№ 51 / 1334 за 2017-12-22
Святлана Марэцкая: “Свет без тэатра быў бы іншым”
Гродзенскаму абласному драматычнаму тэатру сёлета споўнілася 70 гадоў. Прыблізна палову гэтага часу на яго сцэну выходзіць актрыса Святлана МАРЭЦКАЯ. Мы папрасілі яе падзяліцца сваімі думкамі адносна “мастацтва Мельпамены” і яго ролі ў сучасным свеце.
Далей
|
№ 50 / 1333 за 2017-12-17
Алмаз як талент, дыямент як прафесія
Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі — 85! Напярэдадні ўрачыстасцяў мы сустрэліся з рэктарам ВНУ — доктарам мастацтвазнаўства, прафесарам Кацярынай ДУЛАВАЙ.
Але размова стала не экскурсам у мінулае і не справаздачай пра зробленае (а тут ёсць чым ганарыцца: штогод — каля сотні міжнародных перамог, падрыхтаванымі кадрамі ўкамплектаваны ўсе творчыя калектывы краіны, шмат выпускнікоў запатрабаваны ў замежжы). Лейтматывам стаў позірк у будучыню.
Далей
|
№ 49 / 1332 за 2017-12-08
“Як рака цячэ, так і мастак...”
8 снежня ўсе, хто лічыць сябе мастаком,
адзначылі сваё міжнароднае “прафесійнае”
свята. А ўжо заўтра, 10 снежня, 60-гадовы
юбілей святкуе вядомы жывапісец Валерый ШКАРУБА — тонкі майстар увасаблення
ў фарбах беларускай прыроды. У гутарцы з ім мы паспрабавалі выкрышталізаваць адказ
на вечныя, але заўсёды злабадзённыя пытанні: што ж такое быць мастаком? Што спрыяе
творчасці, а што, наадварот, яе руйнуе?
І ўрэшце — у чым яно, прывіднае
мастакоўскае шчасце?
Далей
|
№ 45 / 1328 за 2017-11-11
Шчаслівы як ніхто
Вядомы пастулат абвяшчае: загадзя віншаваць чалавека з днём нараджэння не прынята. Народны артыст Беларусі Анатоль ЯРМОЛЕНКА некаторыя аксіёмы правярае на асабістым досведзе, таму і дазволіў “К” прамовіць словы прывітання, прызнання, падзякі ў свой адрас не чакаючы 15 лістапада. Зрэшты, словы юбіляру былі сказаны і іншыя.
Далей
|
№ 41 / 1324 за 2017-10-14
Ад “кардоннай дурылкі” да Дызайну з вялікай літары
Сёлета спаўняецца 30 гадоў Беларускаму саюзу дызайнераў. Пра ролю, якую адыгрывае гэтае прафесійнае аб’яднанне ў краіне, пра значэнне дызайну ў нашым жыцці і прафесійную адказнасць дызайнера мы гаворым з патрыярхам гэтай сферы, адным са старэйшых педагогаў ў галіне дызайнерскай адукацыі Алегам ЧАРНЫШОВЫМ. І будзем радыя, калі яго думкі выклічуць у калег жаданне дыскутаваць.
Далей
|
№ 40 / 1323 за 2017-10-07
Несцерка ў ролі Макбета
Юрась ЦВІРКА сёння займае пачэснае месца ў коласаўскай трупе, даволі актыўна заняты ў бягучым рэпертуары. На сцэне і ў жыцці ён цікавы сваёй непаўторнай індывідуальнасцю, абаяльнасцю, пачуццём гумару, таварыскасцю. Ды і сярод віцяблянаў ён вядомы не толькі як яскравы камедыйны (найперш) акцёр, але і як вядучы розных святаў і канцэртаў. 27 верасня артыст адзначыў сваё 50-годдзе, і гэты юбілей стаў нагодай для нашай гутаркі.
Далей
|
№ 35 / 1318 за 2017-09-02
Небяспека “адкладзенага” прызнання
Выставы легенды “неафіцыйнага мастацтва” Уладзіміра Акулава цягам апошніх двух гадоў несупынным маршам крочаць па краіне. У сукупнасці іх адбылося ўжо з тузін, ахоплена большасць прэстыжных пляцовак сталіцы ды рэгіёнаў. Неверагодная для Беларусі з’ява: усё гэта адбываецца без удзелу самога аўтара — ён нават не з’яўляецца на ўласныя вернісажы. Хаця зазвычай у справе папулярызацыі арт-прадукту ў нас дзейнічае простая формула: калі не сам, дык ніхто.
Не будзем выказваць гіпотэз, з чым звязанае “анахарэцтва” мастака — балазе, і ў “публічны” свой перыяд ён умеў здзіўляць нестандартнымі словамі і ўчынкамі. Згадаем лепей пра рухавік гэтага ўнікальнага турнэ — калекцыянера, і, як выявілася, паспяховага арт-менеджара Яўгена КСЯНЕВІЧА. Носьбіты такіх рэдкіх у нашых шыротах амплуа ўяўляюцца многімі як прагматычныя дзялкі. Насамрэч жа, як сведчыць сусветная практыка, у большасці выпадкаў гэта ўтрапёныя культуртрэгеры, якія імкнуцца не набіць кішэні, але ўнесці сваю лепту ў арт-працэс. Ксяневіч — акурат з іх кагорты.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|