Кіно і тэатр № 45 / 914 за 2009-11-07
Растварыцца ці застацца чалавекам? Выбар для Агеева
Пра Вялікую Айчынную вайну сказана ў мастацтве вельмі і вельмі многа. Але і сёння тэма гэтая — не вычарпана, яна хвалюе творцаў і дае падставы для новых мастацкіх асэнсаванняў. Але не з пазіцый таго, як канкрэтна, у якіх бітвах, дзякуючы якой стратэгіі і тактыцы адбывалася перамога над фашызмам.
Далей
|
№ 43 / 911 за 2009-10-24
На лініі… агню?
Нягледзячы на тое, што Міжнародны тэатральны фестываль “Панарама” праходзіць у беларускай сталіцы чацвёрты раз, пакуль нельга сказаць, што ён сфарміраваў сваё пэўнае мастацкае аблічча. Адзіным творчым праектам, які існуе ў праграме гэтага фестывалю ад самага яго нараджэння і кожны раз прыцягвае пільную ўвагу тэатральнай грамадскасці, з’яўляецца Тэатр Online, у якім на суд гледачоў прапануецца адразу некалькі мініпрэм’ер, створаных “у рэжыме рэальнага часу” (чытай: на працягу фестывалю) маладымі рэжысёрамі і драматургамі. Сёлетні On-line падвоіў інтрыгу — і не толькі з прычыны таго, што стала існуючая ў беларускай сталіцы “тэатральная альтэрнатыва” ў выглядзе камерцыйных праектаў улілася ў агульную беларускую праграму, але і таму, што гэтым разам у рэалізацыі праекта былі задзейнічаны выключна беларускія маладыя творцы.
Далей
|
Пераадоленне “нязручнага” свету
Магутным кантрапунктам Міжнароднага тэатральнага фестывалю “Панарама” стаўся пачатак міжнароднай праграмы. Яе адкрылі спектаклі “Чаму чаму” ў рэжысуры Пітэра Брука тэатра “Шаўшпільхаус” са Швейцарыі і “Соня” ў пастаноўцы Алвіса Херманіса “Новага рыжскага тэатра” з Латвіі, якія сталіся сапраўдным тэатральным гурманствам для многіх гледачоў. Аднак у шэрагах тых, хто набыў білеты на гэтыя пастаноўкі, нямала аказалася і тых, хто са здзіўленнем і пэўным непаразуменнем паставіўся да гэтых работ: прад’яўляючы да Брука прэтэнзіі ў адсутнасці сюжэтнай лініі і яркай відовішчнасці, а да Херманіса — у ігры на акцёрскім “крыўлянні”. Між тым, абедзве пастаноўкі, прадстаўленыя ў афішы “Панарамы”, уяўляюць з сябе лепшыя ўзоры тых перспектыўных накірункаў, па якіх сёння рухаецца сусветнае тэатральнае мастацтва.
Далей
|
№ 40 / 908 за 2009-10-03
Чаму старэюць людзі?
Прэм’ерным спектаклем з такой назвай адкрыў новы сезон Беларускі дзяржаўны тэатр лялек. Зрэшты, гэта аказалася далёка не адзінае пытанне, што прагучала на адрас прэм’еры.
Далей
|
Невыпадковае супадзенне
Вы бачылі, як цвіце дуб? Такім пытаннем задаецца галоўны герой прэм’ернага спектакля Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Якуба Коласа “Прывітанне, Альберт!”. У кожнага персанажа (а гэта Зігмунд Фрэйд, Фермі, Марыя Кюры, Эльза Левенталь, Элен Дзюкас) ёсць свой адказ на гэтае пытанне. Легенду ж пра квітнеючы дуб падарыла Эйнштэйну ягоная маці, Паўліна.
Далей
|
“Анімаёўка-2009”: намаляваць вялікае “маленькае” свята
Пераможцамі XII Міжнароднага фестывалю анімацыйных фільмаў “Анімаёўка-2009” сталі беларусы: мультыплікацыйная стужка кінастудыі “Беларусьфільм” “Аповесць мінулых гадоў. Частка ІІІ” рэжысёраў Ігара Волчака, Аляксандра Ленкіна і Наталлі Хаткевіч была прызнана лепшай сярод 42 фільмаў з 11 краін конкурснай праграмы. Але, акрамя прызнання творчасці айчынных аніматараў, у скарбонцы “Анімаёўкі” назбіралася нямала не заўжды відавочных перамог і здзяйсненняў, якія хацелася б вылучыць і адзначыць асобна. Перамога першая: быць — яшчэ сто разоў!
Далей
|
Канфлікты — гэта не для “піпла”?
Тэатральныя гастролі на сталічнай сцэне — заўважная падзея для любога калектыву. Таму яшчэ з большым імпэтам чакалі сталічныя тэатралы прыезду ў Мінск Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Якуба Коласа з Віцебска, які на сцэне горкаўцаў прапанаваў цэлы шэраг спектакляў, пастаўленых ім за апошнія гады: “Васа” М.Горкага, “За двума зайцамі” М.Старыцкага, “Псіхааналітык для псіхааналітыка” Д.Балыкі, “Ветрагоны” У.Галубка, “Крыж Еўфрасінні” І.Масляніцынай, “Прывітанне, Альберт!” Ю.Сохара, “Апошнія сведкі” С.Алексіевіч. Пра некаторыя з гэтых пастановак наша газета пісала адразу ж па прэм’ерным выхадзе іх на сцэну. Іншая справа, што такія буйныя гастролі, як у коласаўцаў, даюць падставы гаварыць не толькі пра асобныя тэатральныя работы, але і пра тую мастацкую палітыку, якую праводзіць у свет канкрэтны калектыў.
Далей
|
№ 39 / 907 за 2009-09-26
№ 38 / 906 за 2009-09-19
“Белая вежа”: варыяцыі прачытання
Ад Гогаля да Гогаля. Сцэнічныя экзерсісы Па традыцыі, беларускія тэатралы адзначылі пачатак восені Міжнародным тэатральным фестывалем “Белая вежа”, які з 5 па 12 верасня чатырнаццаты раз прайшоў у Брэсце. Для нашага тэатральнага мастацтва гэтае буйное, прызнанае не толькі на Беларусі, але і далёка за яе межамі, свята тэатра стала своеасаблівым сімвалам-абярэгам: самы старэйшы ў рэспубліцы тэатральны фестываль сёння ўспрымаецца як сімвал пэўнай творчай стабільнасці і імкнення наперад, да актыўнага творчага жыцця, не паддаючыся аніякім эканамічным нягодам. Здавалася, у складаных на сёння эканамічных умовах правядзенне падобнага мерапрыемства — немагчымае, але дзякуючы валявому рашэнню старшыні Брэсцкага абласнога выканаўчага камітэта Канстанціна Сумара і ягонаму: “Фестывалю — быць!” удалосязнайсці ў бюджэце неабходныя сродкі і не падмануць чаканняў гараджан і гасцей Брэста, якія ўжо і не ўяўляюць восень без “Белай вежы”. Зрэшты, і сам тэатр да чатырнаццатага фестывалю прыйшоў у новым статусе: першымі і пакуль што адзінымі за гісторыю незалежнай Беларусі “несталічныя” брэстаўчане атрымалі ганаровае найменне акадэмічнага, што, у сваю чаргу, яшчэ раз падкрэсліла заслугі тэатра і яго кіраўніцтва ў справе развіцця і папулярызацыі беларускага тэатральнага мастацтва, а таксама наладжвання міжнародных сувязей. Гараджан жа парадавала і новая сцэнічная пляцоўка, што ў гэтым годзе з’явілася ў фестывальнай афішы: шыкоўна адрамантаваная зала Абласнога грамадска-культурнага цэнтра, якая дазволіла сфарміраваць фестывальную праграму так, каб можна было без асаблівых праблем паглядзець максімальную колькасць конкурсных работ. А паглядзець было што! У праграме “Белай вежы” прынялі ўдзел 25 тэатральных калектываў з 10 краін: Азербайджана, Арменіі, Беларусі, Ірана, Літвы, Малдовы, Польшчы, Расіі, Таджыкістана, Украіны. Сёлетні фестываль арганізатары прысвяцілі 200-годдзю з дня нараджэння Мікалая Васільевіча Гогаля, і натуральна, што немалая частка конкурсных работ прэзентавала самыя розныя варыяцыі сучасных сцэнічных прачытанняў твораў гэтага класіка тэатральнага мастацтва, хаця, безумоўна, толькі яго творчасцю афіша не абмежавалася. А пад час выніковага “круглага стала” галоўны рэдактар расійскага часопіса “Тэатральнае жыццё” і член журы Алег Півавараў прызнаў, што ў Расіі, на жаль, юбілей гэтага тэатральнага тытана прайшоў неяк незаўважна: без той належнай яму пашаны, якую Мікалай Гогаль, безумоўна, заслугоўвае.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|