Сітуацыя № 43 / 1169 за 2014-10-25
...Можа, і сапраўды ўтрасецца?
Канфліктныя сітуацыі на працы — з’ява нярэдкая. А тым больш — з дзеячамі культуры, якія ўжо паводле сваёй прафесіі павінны вылучацца павышаным эмацыйным парогам і тонкасцю псіхалагічных адчуванняў. Але гэтым разам справа тычыцца не шараговага супрацоўніка, а мастацкага кіраўніка (ужо некалькі дзён як былога) гурта сучаснай харэаграфіі “ТАД” з Гродна.
Далей
|
№ 40 / 1166 за 2014-10-04
Падарунак падарункам…
Мастацтва — гэта ў нейкім сэнсе раскоша. Дом спачатку мусіць мець трывалы падмурак, надзейныя сцены і дах, а ўжо потым, калі застануцца грошы ад будаўніцтва, дойдзе справа і да карункавых фіранак на вокнах. Спачатку, зразумела, дбаем пра тое, каб лядоўню запоўніць, а ўжо пасля — які “магніцік” прычапіць на яе дзверы. У гэтым сэнсе і прыватная асоба, і прадпрыемства ці ўстанова, дый, бадай, дзяржава ўвогуле, вымушана кіруюцца ў культурнай галіне аднолькавай логікай “рэшткавага фінансавання”. І падобна да таго, як чалавеку прыемна ў якасці падарунка атрымаць каштоўную рэч, пра якую марыў, ды грошай бракавала, так і суб’екты гаспадарання ды ўстановы кіравання пры распрацоўцы і рэалізацыі культурных праектаў з задавальненнем прымаюць грашовую ці арганізацыйную дапамогу прыватных асоб. Ініцыятыва грамадзян у такіх выпадках ухваляецца.
Далей
|
№ 13 / 1139 за 2014-03-29
Страсці вакол “Paparats-kvetka”
Вось ужо колькі гадоў у прэсе мусіруецца пытанне аб выбары страў, якія не толькі змогуць годна прадставіць нашу краіну, але і стаць па-сапраўднаму прыбытковымі для рэстаратараў ды дзяржаўнай сістэмы грамадскага харчавання. За апошнія тры гады былі праведзены конкурсы сярод кухараў, некалькі дыскусій і напісаны дзясяткі артыкулаў з прапановамі, як лепш накарміць гасцей. А ў лютым Міністэрства гандлю апублікавала спіс рэкамендаваных нацыянальных страў для ўстаноў грамадскага харчавання на час Чэмпіянату свету па хакеі (перадрукоўваць яго не мае сэнсу, паколькі знайсці ў Сеціве пералік не складана).
Далей
|
№ 11 / 1137 за 2014-03-15
“Яблычны пірог” на ростанях дарог: плагіят або... патэнтны тролінг?
Напрыканцы мінулага года Вярхоўны суд Рэспублікі Беларусь скончыў разгляд беспрэцэдэнтнай для нашай краіны справы. Пісьменніца Наталля Голубева абвінаваціла сваю калегу Дзіяну Балыка ў плагіяце (ці, кажучы афіцыйнай мовай, “незаконнай перапрацоўцы”) уласных твораў і выйграла працэс. П’еса Балыка “Яблычны пірог” была прызнана “створанай на аснове” рамана і п’есы Голубевай “На ростанях дзвюх дарог”. Вырак суда такой высокай інстанцыі — канчатковы. Аднак у гэтай справе пакуль усё адно рана ставіць кропку. Па-першае, адказчыца катэгарычна не згодная з выракам і плануе накіраваць наглядную скаргу ў Генеральную пракуратуру. А па-другое — спектакль па п’есе “Яблычны пірог” па-ранейшаму знаходзіцца ў рэпертуары сталічнага Новага драматычнага тэатра, што ў перспектыве можа стаць прычынай новых судовых працэсаў.
Далей
|
№ 9 / 1135 за 2014-03-01
Лесвіца ў...
Днямі ў рэдакцыю прыйшоў ліст з Гродна — неабыякавыя гараджане хвалююцца за лёс лесвіцы, пабудаванай больш за 60 гадоў таму.
Далей
|
№ 7 / 1133 за 2014-02-15
Памяць, даступная толькі... экстрэмалам
У нашу газету звярнуўся чытач — дырэктар Колкаўскага сельскага дома культуры Петрыкаўскага раёна Гомельскай вобласці Мікалай Грушко. Яго непакоіць лёс воінскага пахавання часоў Вялікай Айчыннай вайны непадалёк ад чыгуначнай станцыі “Пціч”, што на Петрыкаўшчыне. На ягоную думку, гэтая магіла савецкага воіна павінна стаць часткай будучага музейнага комплексу на базе фартыфікацыйных пабудоў Мазырскага ўмацаванага раёна. Але пра ўсё па парадку...
Далей
|
№ 6 / 1132 за 2014-02-08
"Дык хто ў тэатры гаспадар?"-2
Мае развагі ў працяг артыкула Надзеі Бунцэвіч ў "К" № 5 за 2014 год выкліканы агульным сходам калектыву сталічнага Тэатра юнага гледача, што адбыўся ў чацвер з удзелам намесніка старшыні Мінгарвыканкама Ігара Карпенкі. Падаецца, трупа ўзяла першынства над нядаўна прызначаным дырэктарам, што паабяцаў сысці ў выпадку, калі паразуменне так і не будзе дасягнута. Урэшце, так было агучана на тым самым сходзе, які ўжо прайшоў у неацяпляльным будынку колішняга кінатэатра” Электрон”, што не функцыянуе які год і дзе размешчаны без камфорту службы тэатра. Дарэчы, сход адбываўся ў “стаячым фармаце”: прысесці ў зале экс-“Электрона” няма дзе.
Далей
|
Майстэрства (анты)плагіяту
Задоўга да з’яўлення драматурга Святланы Бартохавай у Інтэрнэце праз афіцыйны сайт або ў якасці карыстальніка сацыяльных сетак, знаёмыя папярэджвалі аўтара пра факты прысваення яе твораў (карацей, плагіят). Каб заявіць пра сапраўднае аўтарства і пазнаёміць прыхільнікаў паэзіі са сваёй творчасцю, Святлана, скарыстаўшыся парадай, завяла персанальную старонку на расійскім серверы з вершамі, дзе і размясціла свае творы. Праз некаторы час карыстальнікі гэтага рэсурсу пачалі пакідаць станоўчыя водгукі, каментарыі. У жыцці літаратара з’явіўся такім чынам прыемны момант зносін з віртуальнымі сябрамі. А вось пра тое, што адбылося далей, Святлана Бартохава распавяла ў сваім блогу.
Далей
|
№ 5 / 1131 за 2014-02-01
Дык хто ў тэатры гаспадар?
Тэатр — рэч выбуханебяспечная. Так-так. У чарговы раз гэта давёў сталічны ТЮГ: днямі мастацкі савет і агульны сход вырашылі аб’явіць вотум недаверу новаму дырэктару Мікалаю Казюліну, які літаральна два месяцы таму заняў гэту пасаду — пасля смерці Юрыя Куліка. З аднаго боку, ні ў адным тэатры, пэўна, не было яшчэ “спакойнай” змены кадраў (ды і ў ТЮГу — таксама). З іншага — у чым усё ж прычына канфлікту? Няўжо толькі ў жаданні дырэктара адмовіцца ад пасады мастацкага кіраўніка, якую зараз займае рэжысёр Уладзімір Савіцкі? “К” выслухала абодва бакі канфлікту, чаго, дарэчы, чамусьці не парупіліся зрабіць іншыя СМІ, апавёўшы пра разлад у трупе.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|