Тэма № 12 / 1503 за 2021-03-20
Новыя стратэгіі “Беларусьфільма”
У кінастудыі “Беларусьфільм” слаўная гісторыя. А вось яе будучыня і дзень сённяшні ўжо не першы год хвалююць і творцаў, і аматараў кіно, ды й проста ўсіх тых, хто неабыякавы да нашай беларускай культуры. У новы 2021 год “Беларусьфільм” увайшоў з новымі планамі і стратэгіямі, якія павінны наблізіць яго да выхаду з крызісу: паводле слоў генеральнага дырэктара Уладзіміра КАРАЧЭЎСКАГА, ідзе сур’ёзная “перазагрузка мадэлі”. Пра тое, што змянілася і змяняецца, якія няпростыя рашэнні даводзіцца прымаць, чаго і калі варта чакаць, мы і пагаворым з Уладзімірам Карачэўскім. Дарэчы, Нацыянальную кінастудыю ён узначаліў якраз у сакавіку тры гады таму.
Далей
|
№ 9 / 1500 за 2021-02-27
Акцэнтуючы ўвагу на...
Як мы паведамлялі, мінулым тыднем у знакавым для ўсіх беларусаў месцы — у Беларускім дзяржаўным музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны — адбылася выніковая калегія Міністэрства культуры Рэспублікі
Беларусь “Аб выніках дзейнасці арганізацый у сферы культуры ў 2020 годзе і задачы на 2021 год”.
Працягваем знаёміць чытачоў “К” з некаторымі выступленнямі яе ўдзельнікаў на дадзеным мерапрыемстве.
Далей
|
№ 5 / 1497 за 2021-01-30
Непераадольная прага Чэслава Жуселя
У гісторыі мастацтва ёсць неверагодная колькасць сюжэтаў, як людзі становяцца мастакамі. Хто адвучыўся ў самых бліскучых акадэміях, а хто нават школы не скончыў, хто пры жыцці быў аблашчаны поспехам, а хто жыў у галечы — іх карціны цяпер аднолькава могуць прадавацца за неверагодныя сумы з мноствам нулёў. Чэслаў ЖУСЕЛЬ з Браслава на лёс не наракае, хаця па ўсіх звыклых схемах яму быць мастаком не выпадала — нарадзіўся Чэслаў Язэпавіч у першыя пасляваенныя гады ў небагатай вёсцы Пяткунішкі на Віцебшчыне, большую частку жыцця адпрацаваў слесарам на аўтабазе — паблізу не было нават мастацкага асяроддзя, ды і родныя не падтрымлівалі такіх непрактычных схільнасцяў! Але ж не маляваць было немагчыма. А з надыходам пенсіі з’явіўся час, і за апошнія гадоў 10—12 карціны Чэслава Жуселя пастаянна недзе экспануюцца — у родным Браславе, у Віцебску, у Маскве. Іх высока ацэньваюць мастацтвазнаўцы. Хаця сам майстар працягвае жыць такім жа сціплым жыццём, і думае адно пра тое — як яшчэ намаляваць што-небудзь цікавае.
Далей
|
Дамачаўскі, маларыцкі, і далей па Беларусі
Нацыянальны касцюм — частка генетычнага кода беларусаў. Пабачыць аўтэнтычныя строі, якім сто і болей гадоў, можна ў музеях, а можна і на фотаздымках у спецыялізаваных выданнях. Але ці для ўсіх дасяжныя музеі, ды й дзе шукаць тыя фота? У век інтэрнэту вывесці музейныя каштоўнасці ў вялікі свет здольныя анлайн-праекты, якія пры належным падыходзе годна прэзентуюць нашы народныя традыцыі. Напрыканцы мінулага года адбылася прэм’ера першага відэакліпа з анлайн-энцыклапедыі “Традыцыйныя строі” — яго героем стаў дамачаўскі строй, новы год адкрываецца відэа з маларыцкімі касцюмамі. І гэта сапраўды варта пабачыць.
Далей
|
№ 4 / 1496 за 2021-01-23
Міфалогія крывічаў у нацыянальным сувеніры
“Ад прадзедаў спакон вякоў” нам дасталася наша народная культура. Многае, праўда, забыта, многае згублена, але многае і пакрысе вяртаецца. Так, цягам апошніх шасці гадоў на Віцебшчыне адраджаліся старажытныя вобразы і мастацтва вырабу гліняных цацак Аршанскага Падняпроўя і Віцебскага Падзвіння: адраджаліся супрацоўнікамі Віцебскага абласнога метадычнага цэнтра народнай творчасці і мясцовымі майстрамі. У 70-х гадах мінулага стагоддзя гэтая архаічная культура, што бярэ свой пачатак яшчэ ў часы неаліту, на Віцебшчыне была ўжо амаль страчана — як знікалі ганчарныя цэнтры, так знікала і традыцыя народнай цацкі. Але на гэты момант ёсць дасягненні, якімі можна пахваліцца.
Далей
|
Няпросты шлях у брэнды
Выйшаў зборнік “Місія выканальная-2”, у якім перспектывы вывучэння фальклору разглядаюцца навукоўцамі з Беларусі і Эстоніі. Некаторыя артыкулы акрамя тэарэтычнай маюць вялікую практычную значнасць, у тым ліку для работнікаў сферы культуры на месцах. Адзін з такіх тэкстаў — “Пагрозы інстытуялізацыі народнай творчасці ў Дзяржаўным спісе гісторыка-культурных каштоўнасцей Беларусі” Таццяны Мармыш.
Далей
|
№ 45 / 1484 за 2020-11-07
Без старых канатацый
7 лістапада — добрая нагода згадаць пра тую эпоху, якая ўжо незваротна, спадзяюся, адышла ў мінулае. У тым ліку, і эпоху ў беларускай культуры. Але сёння яе велічныя некалі матэрыяльныя помнікі нярэдка падаюцца вырачанымі на хуткі скон рудыментамі. І ўжо даўно паўстае пытанне: што з імі рабіць? Як надаць ім новае жыццё ў зусім не арганічных для іх ідэйных варунках?
Магістр філасофіі Кацярына РУСКЕВІЧ ужо далёка не першы год даследуе беларускае савецкае манументальнае мастацтва. Прычым яна працуе не толькі ў кабінеце і бібліятэцы. Зразумеўшы, што ў кнігах ды архівах многага не знойдзеш, Кацярына несупынна выпраўляецца ў вандроўкі па краіне, каб самой паспрабаваць адшукаць усімі забытыя артэфакты.
Далей
|
№ 40 / 1479 за 2020-10-03
Ажэшка ці Арэшка?
Толькі-толькі ў Ляхавіцкім раёне, што на Брэсчыне, адбыліся III “Флер’яноўскія чытанні”, прымеркаваныя да 179-годдзя з дня нараджэння Элізы Ажэшка. І тут жа прыйшла яшчэ адна навіна, якая таксама датычылася нашай славутай пісьменніцы.
Далей
|
Скарбы Флер’яноўскай сядзібы
2020 год вельмі багаты на знамянальныя даты для Ляхавіцкага раёна — 150 гадоў назад cкончылася будаўніцтва Флер’яноўскай сядзібы. 80 гадоў, як ўтварыўся сам раён, 75 гадоў з таго моманту, як гасцінна расчыніла свае дзверы Ляхавіцкая цэнтральная раённая бібліятэка імя Янкі Купалы.
Далей
|
·
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 .. 15
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|