Праекты развіцця № 13 / 1296 за 2017-04-01
Грузіце апельсіны ў бочках!
Гаворка сёння пра майстроў і майстэрства іх аб’ядноўваць дзеля развіцця беларускіх традыцый. Рамесніцкія школы з навучальнымі аўтарскімі праграмамі працуюць (ці пачынаюць працаваць) у Іванаўскім, Любанскім, Быхаўскім, Горацкім раёнах. Такая школка магла б быць і на Глушчыне. Наконт гэтага і паспрабуем паразважаць.
Далей
|
№ 12 / 1295 за 2017-03-25
Клубная саната для саламянай скрыпкі
Працягваем знаёміцца з культурай Глускага раёна. У полі зроку — вёскі Бабірова і Калацічы. Цікавіла, як і заўжды, літаральна ўсё, але ў першую чаргу — асобы, на якіх і трымаецца сельская культура. І, натуральна, мы іх сустрэлі ды папоўнілі “калекцыю” неабыякавых людзей.
Далей
|
№ 11 / 1294 за 2017-03-18
“Песняры”: тур па крузе
Напярэдадні 8 сакавіка супалі жаданні мясцовых уладаў — зрабіць падарунак жанчынам Ганцавічаў у выглядзе мерапрыемства з удзелам папулярных выканаўцаў — і Беларускага дзяржаўнага ансамбля “Песняры” — даць канцэрт у горадзе, дзе ён даўно не выступаў. Так карэспандэнт “К” выправіўся працягваць цыкл “У тур са сваім журналістам”. Названы калектыў са студзеня “катае” па Беларусі праграму “Лепшыя песні на ўсе часы”. У ёй гучыць і нямала прэм’ерных кампазіцый, але часам гурт ідзе насустрач “патрабаванням” і трансфармуе яе ў бок большай “пазалоты”, калі цэнтральнае месца займаюць хіты мінулага (расійскія ж ваяжы БДА на іх і будуюцца — “свежачкi” там прапануюцца дазавана).
Далей
|
№ 10 / 1293 за 2017-03-11
Ці патрэбен музей дэтэктыва, калі палац расцягваюць на цэглу?
Напрадвесні выправіліся ў чарговы аўтаваяж. Пралягаў ён гэтым разам праз Глускі раён Магілёўшчыны, Любанскі ды Слуцкі раёны Міншчыны. Як і заўжды, пабачылі і пачулі шмат цікавага, на вус наматалі, цяпер паступова размотваць будзем. Для ўсеагульнай, так бы мовіць, навукі, бо і станоўчага досведу назапасілі і з непазбежнымі праблемамі сутыкнуліся. Словам, ёсць што аналізаваць, ёсць над чым задумацца ды паразважаць пра стан і перспектывы сельскай культуры.
Далей
|
№ 9 / 1292 за 2017-03-04
Паездка ў Косава: амаль без замка і Касцюшкі
У перапынку паміж удзелам у пастаноўках ды гастролямі я ўсё ж такі “выкраў” Сяргея Суцько з Мінска і выкарыстаў у сваіх “карыслівых” мэтах. Для яго ж самога яны апынуліся карыснымі. З артыстам-вакалістам Беларускага дзяржаўнага акадэмічнага музычнага тэатра мы выправіліся з настальгічным візітам да яго на радзіму — у Косава Івацэвіцкага раёна Брэстчыны. І даведаліся, як жывуць тыя ўстановы культуры, куды ён хадзіў 20 — 30 гадоў таму...
Далей
|
№ 8 / 1291 за 2017-02-25
Пілігрым паліць свой посах…
Навагоднія ёлкі даўно высахлі ды абсыпаліся, а 2017-ы паспеў набраць моцы, без стомы замільгацеў тыднямі ды клопатамі. Рэдакцыя вырашыла даведацца, што за гэты час паспелі зрабіць у раённых аддзелах ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі, а што не атрымалася па шэрагу аб’ектыўных/суб’ектыўных прычын. Інакш кажучы, на парадак дня паўстала пытанне: “У чым вашы дасягненні і праблемы?“ Адказаць на яго мы запрасілі начальнікаў аддзелаў ІРКСМ райвыканкамаў: Маларыцкага — Андрэя ГАРБАЦЭВІЧА, Дубровенскага — Людмілу ДУДАРАВУ, Карэліцкага — Іну САНЧУК, Краснапольскага — Алену РАМАНЕНКА, выконваючую абавязкі дырэктара Брагінскага гістарычнага музея з карціннай галерэяй Надзею МЯЛЕШКА.
Далей
|
№ 5 / 1288 за 2017-02-04
Ганчароў у Ганчарах не засталося, але…
Адметнасць творчых праектаў на Лідчыне ў тым, што мясцовыя ўстановы культуры імкнуцца спалучыць інавацыі са старадаўнімі традыцыямі. Працэс гэты толькі зараджаецца. Будзем спадзявацца, што не застанецца ў ім месца фармалізму ды абыякавасці. Паразважалі мы і пра тое, якім праз час можа быць вынік раённых праектных памкненняў. Падаецца, прастымулюе творчы пошук абласны конкурс на лепшы брэнд. Перспектыва хоць і далёкая, але думаць пра яе варта ўжо сёння. Хаця б з той нагоды, што культура Лідчыны ніжэй за трэцяе месца на Гродзеншчыне не апускалася. Так што марку трымаць трэба.
Далей
|
№ 4 / 1287 за 2017-01-28
Стварыць падзею? Бліноў з такiх!
Яго можна без перабольшвання назваць гонарам нацыі, здабыткам рэспублікі, выбітным дзеячам беларускай культуры. Задаткі вялікага таленту ў ім выявіліся з самага дзяцінства і далей ён іх паступова развіваў — працай, стараннасцю, самааддачай, рухаючыся па прафесійнай лесвіцы ад поспеху да поспеху, пакараючы адну канцэртную пляцоўку за другой. Атрымаў вышэйшую музычную адукацыю ў Беларусі, амаль дзесяць гадоў пражыў у ЗША, стаўшы доктарам музычных мастацтваў, і вярнуўся дадому ў 2011 годзе. А мог бы застацца за акіянам ці ў Германіі, дзе за адзін выступ яму плацяць столькі, колькі ён зарабляе тут за восем месяцаў. Мог бы, каб не любоў да краіны, у якой з’явіўся на свет, да людзей, якія, як ён шчыра мяркуе, маюць патрэбу ў яго мастацтве, у класічнай музыцы наогул. А яшчэ ён змагар за здаровы лад жыцця — бегае паўмарафоны ды купаецца ў палонцы! З Юрыем БЛІНОВЫМ — віртуозным піяністам з сусветным імем, кампазітарам, педагогам — мы і выправіліся да яго на радзіму...
Далей
|
№ 3 / 1286 за 2017-01-21
Якой нацыянальнасці “рыцар”?
Даўно мы не пісалі пра дзяржаўна-прыватнае партнёрства ў сферы рэгіянальнай культуры. Дакладней — пра ягоную не надта яркую акрэсленасць на раённа-сельскай прасторы. А тут такая нагода! Сустрэлі на Лідчыне прыватную агратурыстычную сядзібу з такім нацыянальным каларытам, што не змаглі праехаць міма і завіталі. Незапланаваная сустрэча з прадпрымальнікам дапамагла зірнуць на праблемы развіцця мясцовай культуры ў крыху іншым святле, з пазіцый, так бы мовіць, шараговага аўтатурыста.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|