12 лютага 1760 года на кватэру да Міхала Валадковіча прыбег запыханы манах-кармеліт. Выпадковым чынам, праз таямніцу споведзі віцебскага дэпутата Францішка Жабы, ён даведаўся пра жудасныя рэчы. Аказалася, што лёс Валадковіча ўжо вырашаны. Суддзі, на чале якіх стаў віцэ-маршалак Трыбунала Міхал Марыконе, ужо вынеслі смяротны прысуд, і цяпер яго засталося толькі фармальна аформіць запісам у адпаведныя кнігі ды абвясціць ахвяры.

Гісторыя, якую мы распавядзем, пачалася 1 лютага 1760 года ў Менску, які ў тыя часы быў “сталіцай” ваяводства. Фіналам стаў расстрэл па прысудзе Галоўнага Трыбунала ВКЛ падскарбія таго ж Трыбунала Міхала Валадковіча, якому было на той момант усяго 25. Рэха растрэльнага залпу, якое пралунала над Менскам у марозную ноч з 12 на 13 лютага, скаланула ўсю “Літву” і ледзь не прывяло да грамадзянскай вайны. Тое, што пачалося як фарс, завяршылася трагедыяй.