Вяртаючыся да надрукаванага № 40 / 1166 за 2014-10-04
Хачу адгукнуцца на публікацыю...
— Як шматгадовы чытач газеты хачу адгукнуцца на публікацыю Ігара Вугліка “Мінск “зробяць” святы?” (“К” № 37 за 2014 год), хаця выданне друкуе яшчэ шмат чаго цікавага. Сапраўды, рост Мінска, так званыя спальныя раёны не заўжды станоўча ўплываюць на культурна-побытавую атмасферу гарадскога жыцця. Зразумела, улады сталіцы, асабліва ў апошнія гады, нешта робяць для таго, каб Мінск захаваў сваё аблічча, уласны стыль жыцця. Шкада толькі тое, што ўсё гэта робіцца неяк марудна... Тыя ж гарадскія святы — збольшага не самыя цікавыя, бо — аднастайныя… Паўтаруся: Мінск павінен усё ж такі абраць свой стыль жыцця, захаваць сваю асаблівую духоўнасць, ветлівасць ды чуласць людзей адно да аднаго. Такія традыцыі неабходна захоўваць і працягваць, бо, у адваротным выпадку, горад становіцца, даруйце, “прахадным дваром”…
Далей
|
№ 39 / 1165 за 2014-09-27
Справа ў паспешлівасці? Была. А цяпер?
У 2009 годзе выдавецтвам “Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі” была выпушчана кніга “Города, местечки и замки Великого Княжества Литовского”. Гэтае выданне ўтрымлівала значную колькасць памылак ды недакладнасцей і наўрад ці магло прэтэндаваць на статус энцыклапедыі ці нават звычайнага даведніка. Рэцэнзія кандыдата гістарычных навук Максіма Макарава на дадзеную кнігу “Магчыма, справа ў паспешлівасці?” была апублікавана ў “К” № 29 за 18 ліпеня 2009 г. Мы спадзяваліся, што ў выдавецтве з водгукам, прынамсі, азнаёміліся. Але нядаўна Максім Макараў паведаміў "К", што ў кнігарні “Акадэмкніга” яму давялося пагартаць другое выданне “Городов, местечек і замков…” 2013 года. На вялікі жаль, выказаныя заўвагі не былі ўлічаны. Падаецца, пры наяўнасці слушных крытычных водгукаў выдавецтвы прымаюць парады ці заўвагі да ўвагі, каб выпусціць пасля “дапрацаванае і выпраўленае выданне” ці, прынамсі, зрабіць адмысловы раздзел з карэктнай факталогіяй. Але такога не адбылося ў выпадку з дадзеным выданнем. Чаму? Мо водгук проста не дайшоў да адрасата? Мы вырашылі паўтарыць з некаторымі скарачэннямі фактаграфічную частку рэцэнзіі гісторыка Максіма Макарава: справа ці не беспрэцэдэнтная, але…
Далей
|
№ 22 / 1148 за 2014-05-31
Знайсці б спонсара для пераезду...
Калі манументальнае пано Віктара Хацкевіча “Балада пра Бацькаўшчыну”, якое сёння знаходзіцца ў інтэр’еры сталічнага аўтавакзала “Маскоўскі”, нарэшце знойдзе новы прытулак, гісторыя ягонага перамяшчэння відавочна надасць твору ў вачах гледачоў дадатковай цікавасці. Мы ўжо паведамлялі, што пасля ліста спадара Хацкевіча да кіраўніцтва города з просьбай паспрыяць захаванню работы ў сувязі з запланаваным дэмантажом будынка аўтавакзала, займацца лёсам пано было даручана адміністрацыі Першамайскага раёна сталіцы. Разглядаліся варыянты перадачы пано аднаму са сталічных музеяў альбо іншай установе культуры. Думаў аўтар і пра тое, што твор можа змяніць сталічную прапіску ды з’ехаць у абласны ці раённы цэнтр, дзе для яго знойдзецца годны інтэр’ер.
Далей
|
№ 16 / 1142 за 2014-04-19
Які лёс чакае "Берагіню"?
Ёсць успаміны, што з цягам часу становяцца ўсё больш яскравымі і значнымі. У мяне так з фестывалем “Берагіня”, на які я быў запрошаны ў чэрвені 2012 года ў Акцябрскі, вядомы і як Рудабелка — цэнтр партызанскага руху на Палессі ў час Вялікай Айчыннай вайны. І тое, што нашчадкі тых мужных партызан падрыхтуюць добры фальклорны фэст, сумневаў у мяне не выклікала, але такога, калі шчыра, я не чакаў.
Далей
|
№ 13 / 1139 за 2014-03-29
Які лёс чакае "Берагіню"?
Публікацыя ў “К” артыкула этнахарэографа і заснавальніка фестывалю “Берагіня” Міколы Козенкі выклікала рэзананс сярод чытачоў, якія занепакоены далейшым лёсам гэтага этнапраекта. Сёння мы публікуем чарговы ліст.
Далей
|
№ 12 / 1138 за 2014-03-22
№ 11 / 1137 за 2014-03-15
Роспіс амаль прыстроены, а вось метал...
У “К” № 21 за 25 мая 2013 года быў змешчаны матэрыял “Ці пераедзе аздоба: што чакае інтэр’еры сталічнага аўтавакзала?”. Гаворка ў ім ішла пра захаванне элементаў мастацкага афармлення аўтавакзала “Маскоўскі” пасля таго, як яго будынак будзе дэмантаваны. Разглядаліся варыянты перадачы роспісу “Балада пра Бацькаўшчыну” і прасторавых кампазіцый з металу ў збор аднаго з мінскіх музеяў альбо паўторнага іх скарыстання для аздобы інтэр’ера аднаго з грамадскіх будынкаў сталіцы. Ідэя “другога жыцця” згаданых твораў мастацтва прыйшлася даспадобы аўтару роспісу Віктару Хацкевічу. Летась у кастрычніку ён накіраваў ліст старшыні Мінскага гарвыканкама Мікалаю Ладуцьку з просьбай паспрыяць захаванню твора.
Далей
|
№ 10 / 1136 за 2014-03-08
Які лёс чакае "Берагіню"?
Публікацыя ў “К” артыкула этнахарэографа і заснавальніка фестывалю “Берагіня” Міколы Козенкі выклікала рэзананс сярод чытачоў, якія занепакоены далейшым лёсам гэтага этнапраекта. Сёння мы публікуем чарговы ліст.
Далей
|
Тут пахаваны падмурак дома…
Артыкулы Ільі Свірына ў “Культуры” я заўсёды чытаю з вялікай цікавасцю. У №8/2014 ён піша аб скульптуры “Дарога ў будучыню” ў мінскім парку Перамогі і мемарыяльным знаку на месцы дома, дзе нарадзіўся Максім Багдановіч. Пераважна крытычныя водгукі на з’яўленне гэтых твораў аўтар схільны тлумачыць “непрызвычаенасцю публікі да рваных ліній і паржаўленага металу”. Такое тлумачэнне падаецца мне вельмі спрошчаным, бо па-за ўвагай засталіся вельмі прынцыповыя праблемы.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|