Родная зямля: час крэатыву № 50 / 918 за 2009-12-12
Абмежаваныя магчымасці, а прапановы?
Дадатковай нагодай распавесці пра людзей з абмежаванымі магчымасцямі з’яўляецца Дзень інвалідаў Рэспублікі Беларусь. А іх у нашай краіне, паводле даных Міністэрства працы і сацыяльнай абароны, на 1 жніўня налічвалася 507 тысяч 810 чалавек, а гэта— больш за 5 працэнтаў ад насельніцтва дзяржавы. У адной толькі Мінскай вобласці пражывае больш за 82 тысячы інвалідаў, што можна супаставіць з агульнай колькасцю жыхароў сярэдняга беларускага горада кшталту Салігорска. Жыццёвая прастора кагосьці з гэтых людзей абмежавана інвалідным вазком, хтосьці дрэнна або зусім не бачыць ці не чуе, хтосьці жыве ў сваім уяўным свеце... Але кожны, неаспрэчна, мае права ўдзельнічаць нароўні і поруч з іншымі ў культурным жыцці грамадства. Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь Аляксандр Лукашэнка ў час наведвання 3 снежня прадпрыемства “Святлопрыбор” звярнуўся да праблем людзей з абмежаванымі магчымасцямі. Кіраўнік дзяржавы падкрэсліў, што Беларусь — практычна адзіная сярод краін постсавецкай прасторы, якая змагла захаваць прадпрыемствы і таварыствы для падтрымкі інвалідаў. Аляксандр Лукашэнка лічыць важным, што дзяржаве ўдалося падставіць плячо і дапамагчы інтэграваць людзей з абмежаванымі магчымасцямі ў грамадства. Якім чынам гэта задача рэалізуецца ў нашай краіне? З якімі перашкодамі сутыкаецца чалавек з абмежаванымі магчымасцямі ў сферы сацыякультурнай рэабілітацыі? І якая роля ў гэтай дзейнасці належыць работніку культуры? Разабрацца ў гэтых, досыць складаных, пытаннях карэспандэнт “К” паспрабаваў на прыкладзе Салігорскага раёна, куды выехаў у камандзіроўку якраз у Дзень інвалідаў Рэспублікі Беларусь.
Далей
|
№ 47 / 915 за 2009-11-21
Для чаго ў музеі... прасціны?
Адзін з найважнейшых склад- нікаў музейнай спра- вы — навуковы. Нездар- ма музейшчыкі працу- юць на пасадах навуко- вых супрацоўнікаў. І ўнё- сак іхні ў навуку — не мі- зэрны: у 2008 годзе му- зейныя работнікі Белару- сі прынялі ўдзел у 23 на- вуковых канферэнцыях, па выніках якіх былі вы- дадзены каталогі, зборні- кі, буклеты. Між тым, гэтае наймен- не — “навуковы супра- цоўнік” — як ганаровае, так і даволі адказнае. Але ці ўсе адчуваюць гэтую ад- казнасць? Не бяром па- куль пад увагу дзейнасць рэспубліканскіх і аблас- ных музеяў, а скіроўваем яе на працу рэгіянальных устаноў культуры. Якім зместам насычана навуковая праца раённых музейшчыкаў? Ці вы- язджаюць навуковыя су- працоўнікі ў экспедыцыі, як вывучаюць мясцовую этнаграфію, наколькі актыўна і дзейсна ўдзель- нічаюць у канферэнцыях? Паспрабавалі адказаць на гэтыя і іншыя пытанні, на- ведаўшы Чэрвеньскі раён Мінскай вобласці. Акурат на Чэрвеньшчыне працуе раённы краязнаў- чы музей і ёсць, так бы мовіць, яго філіял — асоб- ны раздзел музейнай экспазі- цыі ў пасёлку Азёрны, дзе свае паслугі наведвальнікам прапаноўвае адзіны ў свеце Музей кампазітара Станісла- ва Манюшкі.
Далей
|
№ 45 / 914 за 2009-11-07
На танцы — за пяць кіламетраў?
На Беларусі ўжо чацвёрты год паспяхова дзейнічае Дзяржаўная праграма адраджэння і развіцця сяла, разлічаная на перыяд да 2010 года. Дзякуючы ёй многія населеныя пункты краіны набываюць новае, другое жыццё. І, нягледзячы на неспрыяльныя эканамічныя ўмовы, праграма будзе па-ранейшаму дзейнічаць, як зазначыў нядаўна ў сваім выступленні Прэзідэнт краіны Аляксандр Лукашэнка. Праўда, у кожным рэгіёне краіны планавае пераўтварэнне вёсак у аграгарадкі ажыццяўляецца, як сведчыць практыка, па-рознаму. Свае падыходы да рэалізацыі згаданай Дзяржпраграмы — і ў Шчучынскім раёне Гродзенскай вобласці. Шмат тут станоўчага, крэатыўнага. Сапраўдным гонарам для раёна стаў аграгарадок “Васілішкі”, будаўніцтва якога пачалося ў 2005 годзе і нядаўна завяршылася. А, да прыкладу, сёлета запланавана надаць такі статус яшчэ чатыром вёскам раёна. Сярод будучых аграгарадкоў — і вёска Вялікае Мажэйкава. Але паспяховаму пераўтварэнню названага паселішча ў аграгарадок перашкаджае адзін недахоп. Мясцовыя ўлады не змаглі ўтрымаць у належным стане будынак сельскага клуба. Прынятае рашэнне — спісаць і разабраць гэты аб’ект — сталася нечаканым для амаль 750 жыхароў вёскі. У рэдакцыю з гэтай прычыны пачалі тэлефанаваць вялікамажэйкаўцы, а пасля — і дасылаць на наш электронны адрас лісты-скаргі. Карэспандэнт “К” выехаў на месца, каб азнаёміцца з сітуацыяй.
Далей
|
№ 44 / 913 за 2009-10-31
Як абысціся без раённага метадцэнтра?
Самадастатковасць аддзела культуры — гэта не самаізаляцыя, а натуральная здольнасць кожным здзяйсненнем кожнай аддзелаўскай структуры давесці сваю патрэбнасць і кіраўніцтву раёна, і сельскаму спажыўцу культурных паслуг. Калі ўмовы гэтыя захоўваюцца, аддзел дыктуе культасветную палітыку рэгіёна, вядзе рэй у планавым стварэнні станоўчага духоўнага мікраклімату ў райцэнтры і на вёсцы. Дзейнасць аддзела культуры Бешанковіцкага райвыканкама цалкам пацвярджае згаданую аксіёму. Кіраўнік раёна Леанід Пянькоўскі дае самую станоўчую ацэнку рабоце раённых культасветнікаў. Нарматыў забяспечанасці расходаў на культуру (1,7 базавай велічыні: 1,5 — за кошт мясцовага бюджэту; 0,2 — за кошт аказання платных паслуг) м я с ц о в ы я клубнікі, бібл і я т э к а р ы , музейшчыкі, настаўнікі музычных школ і школ мастацтваў, а таксама супрацоўнікі Раённага дома р а м ё с т в а ў штогод з поспехам выконваюць. Няма нараканняў на работу аддзела і ў жыхароў раёна і райцэнтра. Сёлета тут праведзена ўжо амаль тры тысячы культурна-масавых мерапрыемстваў. Іхняя якасць, мяркуючы па маіх двухдзённых апытаннях, цалкам задавальняе гарпасялкоўцаў і сяльчан. Сітуацыя, быццам бы, цалкам бясхмарная, калі б не адно “але”… Якасць культурна-масавых мерапрыемстваў іншым разам не задавальняе саміх… сельскіх работнікаў культуры. Як аказалася, з той простай прычыны, што ў структуры мясцовага аддзела культуры цягам двух апошніх гадоў цалкам адсутнічае такі немалаважны складнік, як раённы метадычны цэнтр.
Далей
|
№ 43 / 911 за 2009-10-24
Ад змены назвы змест працы не змяняецца?
Адна з важных задач Дзяржаўнай праграмы адраджэння і развіцця сяла на 2005— 2010 гады, пра якую гаворыцца ў раздзеле 7 “Развіццё культурна-дасугавай дзейнасці ў сельскай мясцовасці, захаванне і развіццё традыцыйнай культуры рэгіёнаў”, — гэта стварэнне новых тыпаў устаноў культуры. Яны ўзнікаюць пасля рэканструкцыі ў аграгарадках і буйных населеных пунктах і аказваюць сельскаму насельніцтву культурна-адукацыйныя, сацыяльна-бытавыя, фізкультурна-аздараўленчыя ды іншыя паслугі. Цягам 2005 — 2010 гадоў Дзяржаўнай праграмай адраджэння і развіцця сяла прадугледжана сфарміраваць 186 новых комплексных сельскіх устаноў культуры. Паводле даных Міністэрства культуры, на 1 кастрычніка бягучага года іх у рэспубліцы створана ўжо 173. Найбольшая колькасць— у Гомельскай і Магілёўскай абласцях, найменшая — у Гродзенскай. Воранаўскі раён Гродзеншчыны быў абраны для камандзіроўкі невыпадкова. Сёння тут дзейнічаюць шматлікія ўстановы культуры новага тыпу: раённы Дом рамёстваў, Пагародзенскі сельскі цэнтр дасугу і народнай творчасці, Нацкі сельскі цэнтр нацыянальных культур, тры сельскія клубы культурна-сацыяльных паслуг. Але створаныя пазалетась Парадунскі і Таўзгінянскі сельскія клубы культурна-сацыяльных паслуг летась закрылі. Чаму так адбылося і якія перспектывы чакаюць “наваствораныя” ўстановы, даведаўся наш карэспандэнт.
Далей
|
№ 42 / 910 за 2009-10-17
Лепшыя ў Вялікім
Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь 8 кастрычніка гасцінна адкрыў дзверы перад работнікамі культуры з усёй краіны. У абноўленым сёлета храме муз адбылося ўшанаванне лепшых з лепшых у галіне.
Далей
|
Калі запрацуе “культурны” паром?
Рэдакцыя “К” зладзіла “круглы стол” з удзелам кіраўніцтва абласных упраўленняў культуры напярэдадні прафесійнага свята галіны. Тэма гаворкі была наўпрост звязана з перспектывамі развіцця культуры з улікам сённяшняга эканамічнага становішча і неабходнасці няўхільнага ўдасканалення пазабюджэтнай дзейнасці кожнай установы. У мерапрыемстве прынялі ўдзел начальнікі ўпраўленняў культуры аблвыканкамаў: Гродзенскага — Аляксандр ЛОЙКА, Віцебскага — Мікалай ПАШЫНСКІ, Гомельскага — Дзмітрый ЧУМАКОЎ; намеснік начальніка ўпраўлення культуры Мінскага аблвыканкама Святлана БАРАНОК; дырэктар Рэдакцыйна-выдавецкай установы “Культура і мастацтва”, галоўны рэдактар газеты “Культура” Людміла КРУШЫНСКАЯ, рэдактары аддзелаў “К” Таццяна КОМАНАВА і Яўген РАГІН.
Далей
|
№ 41 / 909 за 2009-10-10
Вячэрні расклад музеяў
Калі сёння прааналізаваць статыстыку наведванняў айчынных музеяў, дык стане відавочным той факт, што іх асноўная аўдыторыя — гэта вучні малодшых і сярэдніх класаў агульнаадукацыйных устаноў.
Далей
|
“Аж дзве Вольгі...” з Ударнай
Перадгісторыя гэтай публікацыі, шчыра скажам, нестандартная. Некалькі тыдняў таму ў рэдакцыю “К” завітаў дырэктар Максімавіцкага СДК, што на Клічаўшчыне, Сяргей Шчэпка: “Дапамажыце знайсці культасветнікаў для роднай вёскі!” Так у нашай газеце з’явіўся матэрыял “Кадры, адгукніцеся!” (гл. “К” № 35 за 2009 г.) пад рубрыкай “Візіт у рэдакцыю: дырэктар СДК просіць дапамогі”. Як толькі нумар газеты з гэтым артыкулам пабачыў свет, нам патэлефанаваў начальнік аддзела культуры Клічаўскага райвыканкама Рыгор Валжанкоў, падзякаваў газеце і паведаміў, што ў Максімавічах прыступілі да працы два маладыя спецыялісты культасветы — “аж дзве Вольгі”, і кадравае пытанне ў вёсцы збольшага вырашана...
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|