Аўтары

...У сучасным грамадстве выдаткі на сацыяльную сферу, у тым ліку і на культуру, усё часцей разглядаюцца як інвестыцыйныя, паколькі фармуюць і развіваюць чалавечы патэнцыял ды ўмацоўваюць сацыяльны капітал. Апошнія, у сваю чаргу, з’яўляюцца фактарамі эканамічнага росту. Праз тое сфера культуры становіцца важным аб’ектам інвеставання. Пра гэта і вядзецца гаворка ў артыкуле “Крэатыўны сектар: час для практыкі”.

На прыкладзе такіх краін, як Бельгія, Францыя, Вялікабрытанія, магчыма, і ў нашай дзяржаве варта прадугледзець некаторыя прэферэнцыі спадчыннікам прыватных калекцый ды іншай нерухомасці цудоўных дзеячаў культуры і мастацтва Беларусі. Навошта? Для прадухілення распродажу гэтых калекцый, лецішчаў, сядзіб, кватэр ды іншай маёмасці пасля смерці знакамітых уладальнікаў. Скажам, можна прадугледзець зніжэнне падатку на спадчыну ў тым выпадку, калі нашчадкі ў будучым перадаюць калекцыі ды аб’екты нерухомасці грамадскім арганізацыям у дар, дазваляюць дзяржаўным органам выкарыстоўваць іх у якасці выставачных экспанатаў і ствараць на плошчах публічныя музеі.

У сучасным грамадстве выдаткі на сацыяльную сферу, у тым ліку на культуру, усё часцей разглядаюцца як інвестыцыйныя, паколькі фарміруюць і развіваюць чалавечы патэнцыял ды ўмацоўваюць сацыяльны капітал. Апошнія ж, у сваю чаргу, з’яўляюцца фактарамі эканамічнага росту. Працягваем гаворку пра названыя захады адносна культурнай сферы.

У сучасным грамадстве выдаткі на сацыяльную сферу, у тым ліку і на культуру, усё часцей разглядаюцца як інвестыцыйныя, паколькі фармуюць і развіваюць чалавечы патэнцыял ды ўмацоўваюць сацыяльны капітал. Апошнія, у сваю чаргу, з’яўляюцца фактарамі эканамічнага росту. Праз гэта сфера культуры становіцца важным аб’ектам інвеставання. Пад інвестыцыямі ж у даным выпадку маюцца на ўвазе ўкладанні ўсіх відаў рэсурсаў з мэтай атрымання даходу ці іншага карыснага эфекту (або нарошчвання капіталу).

Сутнасць таго, што ўяўляе з сябе “эканоміка культуры”, я паспрабавала сцісла выкласці ў артыкуле “Пачым культурны прадукт?” у “К” № 5 за 2014 год. Тэма даволі складаная для сферы культуры. Мы больш прызвычаіліся абмяркоўваць мастацкія праекты, цікавыя падзеі, творы... Але для творчасці неабходна стварыць умовы, што складаюцца з некалькіх элементаў, і, як правіла, арганізацыйныя ды фінансавыя пытанні апошнім часам і вызначаюць канчатковы вынік.

4 снежня — 101 год з дня нараджэння заслужанага дзеяча культуры БССР, народнай артысткі БССР Марыны Бяльзацкай. Год не юбілейны, але нам, яе вучням, памяць пра гэтага чалавека дарагая незалежна ад даты. Бо не толькі педагогам па харэаграфіі стала Марына Мікалаеўна для нас, але і — нашым Настаўнікам…

Пачатак дыскусіі паклаў артыкул у № 24, дзе журналісты "К" падзяліліся сваім бачаннем будучыні бібліятэк. А ўжо ў № 26 былі апублікаваны першыя меркаванні чытачоў. Сёння — працяг гаворкі на актуальную тэму.

Культура як адна з асноўных умоў развіцця грамадства з’яўляецца, па сутнасці, часткай эканамічнага жыцця апошняга. Хоць праблемы ў развіцці сферы і не вядуць да такіх яўных выдаткаў, як, скажам, недахоп тавараў першай неабходнасці, адсутнасць жылля, мізэрны ўзровень сацыяльнага забеспячэння ці беспрацоўе… Тым не менш, незбалансаванасць матэрыяльнага і духоўнага пачаткаў у жыцці грамадства таксама заўжды адчувальная.

Апошнім часам у абмеркаваннях культурных падзей усё часцей гучыць арганізацыйна-эканамічны аспект. Гэта заўважна і па публікацыях «К». Арэнда, кошты, рэнтабельнасць, рацыянальнасць, аптымальныя цэны, платныя паслугі… Усё гэта тычыцца любой праявы творчай дзейнасці. Так, культура перастала ўспрымацца як выключна затратная сфера, што знаходзіцца пад апекай у дзяржавы. З’явілася больш складаная мадэль фінансавання, дзе спалучаюцца дзяржаўныя патокі, уласныя даходы арганізацый, устаноў і прадпрыемстваў культуры, а таксама — прыватная ці спонсарская падтрымка. Разам з тым дзяржаўна-прыватнае партнёрства развіваецца вельмі марудна. Між тым, менавіта такая форма — найбольш прадуктыўная ў развіцці ўсіх кірункаў культурнай дзейнасці.