Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Пётра ВАСІЛЕЎСКІ ( 836 cт. ) |
Ва ўмовах глабальнай рэвізіі…
29 чэрвеня ў рамках рэспубліканскага фестывалю манументальна-дэкаратыўнага мастацтва “Манумент 21” адбыўся круглы стол па тэме захавання манументальнай спадчыны савецкай эпохі.
Далей
|
Ён мысліў фарбамі
Жывапісец Леанід Лапчынскі (1936 —1994) належыць да таго ж пакалення, што і Альгерд Малішэўскі, Леанід Шчамялёў, Ізраіль Басаў. І творчасць ягоная ў свой час прыцягвала, здаецца, не меншую ўвагу, мела такі ж добры розгалас у глядацкай аўдыторыі і пашану ў мастацкай крытыцы. Здавалася, што ў Лапчынскага ёсць немалыя шанцы трапіць у кагорту класікаў нашага нацыянальнага мастацтва. Аднак сёння ягонае імя вядомае хіба шчыльнаму колу адмыслоўцаў, чые прафесійныя інтарэсы скіраваны на “суровы стыль” і напрамкі, што паўсталі на ягонай глебе. Я не сказаў бы, што ён незаслужана забыты. Але факт ёсць факт: зробленае ім вартае больш пільнай увагі і больш глыбокага асэнсавання.
Далей
|
Іншы час, іншае мастацтва
Кафедра манументальна-дэкаратыўнага мастацтва нашай мастацкай акадэміі не магла застацца ў баку ад нацыянальнага фестывалю “Манумент 21”. Бо менавіта ў гэтай навучальнай установе і на гэтай кафедры рыхтуюцца прафесіяналы, якія мусяць умацоўваць патэнцыял беларускай мастацкай школы і развіваць яе традыцыі.
Далей
|
Бард глабальнай правінцыі
У Нацыянальным мастацкім музеі праходзіць персанальная выстава жывапісца Валянціна Губарава. Ён самы вядомы беларускі мастак па-за межамі Беларусі, ды, мабыць, і ў самой краіне нашай. Многія калегі спадара Валянціна адкрыта зайздросцяць ягонай славе і яе матэрыяльнаму эквіваленту. Ягоныя карціны не залёжваюцца ў майстэрні. На ўсё, што ён робіць, знаходзяцца пакупнікі. Прычым збольшага гэта прыватныя калекцыянеры, якія ўмеюць лічыць грошы — бо плацяць сваімі крэўнымі, а не ўмоўна-дзяржаўнымі. Тыя, хто ўсё жыццё чакае ад грамадства нейкіх даброт ці прызвычаіліся лакцямі распіхваць іншых у чарзе па кавалкі дзяржаўных заказаў, проста не разумеюць, як можна дасягнуць такога поспеху, прынцыпова не ідучы на кампрамісы і робячы выключна тое, што самому цікава, да чаго душа ляжыць.
Далей
|
“Лабірынт” без Мінатаўра
Нядаўна завяршыла сваю працу Рэспубліканская выстава жывапісу “Лабірынт”. Пад яе асноўную экспазіцыю была задзейнічана вялікая зала сталічнага Палаца мастацтва. На думку арганізатараў, а гэта кіраўніцтва Беларускага саюза мастакоў, слова “лабірынт” найлепшым чынам характарызуе творчасць як працэс і адпавядае сучаснаму стану нашага выяўленчага мастацтва. “Лабірынт” як сінонім спантаннага пошуку мастаком сваёй самасці. Тут можна блукаць бясконца, і галоўнае не сутыкнуцца з Мінатаўрам сваёй падсвядомасці.
Далей
|
Сціплая ахвяра глыбінкі?
Некалькі разоў на год нам з жонкай даводзіцца бываць у Гародні. Звыкла разлічвалі маршрут такім чынам, каб заспець трасу не перагружанай і праз гэта даехаць да сталіцы Панямоння як мага хутчэй. На сваім самаходзе атрымлівалася ад Мінска да Гародні недзе тры гадзіны. Так рабілі да нядаўняга часу, а потым вырашылі завядзёнку парушыць і ператварыць гэтыя паездкі ў невялікія вандроўкі, узбагаціць уражанне ад звыклай дарогі сякімі-такімі цікавосткамі.
Далей
|
ЛітАрт: працяг будзе
У мінулым месяцы ў Палацы мастацтва працавала выстава “ЛітАрт 2021” — агляд творчых дасягненняў мастакоў і дызайнераў, што прафесійна працуюць з Літарай.
Далей
|
Моладзь праецыруе будучыню!
Па традыцыі ў апошнюю нядзелю чэрвеня ў Беларусі адзначаецца Дзень моладзі, а ўвесь тыдзень, што ёй папярэднічае, у краіне праходзяць тэматычныя мерапрыемствы ды імпрэзы. Якая моладзь сёння — такая Беларусь заўтра. Мабыць, гэта не выпадковае супадзенне, што менавіта на згаданым тыдні праходзяць абароны дыпломаў у навучальных установах, дзе рыхтуюць кадры для нацыянальнай культуры. Пры ўсёй значнасці эканамічнага чынніка, менавіта творчая матывацыя — у шырокім, не толькі ў мастацкім сэнсе — рухавік сацыяльнага прагрэсу і гарант устойлівага развіцця. Да таго ж культура, як вядома, яднае нацыю. Так што, у працяг тэмы — якое мастацтва сёння, такое грамадства заўтра. Асабліва, калі гаворка ідзе пра “маладое мастацтва”.
Далей
|
Пра рэчаіснасць і Космас
Многія сацыяльныя практыкі можна параўнаць з тымі ці іншымі відамі спорта. Да прыкладу, мастацкія праекты ў залежнасці ад іх зместу могуць быць падобнымі на спрынт — калі тэма выразна лакальная, ахоп аўдыторыі нязначны, час дзеяння праекта кароткі. Штосьці нагадвае стайерскую дыстанцыю. Тут ўсё больш грунтоўна, ды і разлічана імпрэза на адносна шырокі розгалас і адносна працяглы ў часе грамадскі эфект. Ну, а калі ідзе гаворка пра цэлы фестываль, што прэтэндуе на статус падзеі года ў нацыянальным маштабе, дык гэта ўжо марафон.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"