Аўтары
Аўтар Надзея КУДРЭЙКА ( 211 cт. )art-блог № 48 / 1435 за 2019-11-30
Такое дарослае “Дзіцячае Еўрабачанне”
У польскім горадзе Глівіцэ ў мінулую нядзелю адбыўся фінал “Дзіцячага Еўрабачання”. Тамтэйшая арэна ў пэўным сэнсе пераняла эстафету ад Мінска, дзе конкурс праходзіў летась і дзе таксама перамагла польская дзяўчына. Але і высокім узроўнем шоу гэтыя два песенныя святы маглі параўнацца. Пераможцай стала Вікі Габар з Польшчы, а прадстаўніца Беларусі Ліза Міснікава па выніку заняла 11 месца.
Далей
|
№ 46 / 1433 за 2019-11-15
А вы ведаеце, што такое клезмер?
Адной з самых яскравых музычных падзей вялікіх лістападаўскіх выхадных стаў Litvak klezmer fest, што прайшоў у Мінску ў культурнай прасторы Оk16. Адрадзілася традыцыя фестываляў клезмерскай музыкі — першыя былі яшчэ ў 90-я гады, і адрадзілася з вялікім поспехам — на сцэне ззяла сузор’е выдатных музыкантаў і калектываў з Беларусі, ЗША, Германіі, Польшчы, Украіны, Ізраіля, у зале цягам двух фестывальных дзён — аншлагі.
Далей
|
№ 44 / 1431 за 2019-11-02
Фолк, метал, аркестр — і авацыі
“Такога сцэна Беларускай дзяржаўнай філармоніі яшчэ не бачыла!” — сцвярджалі і рэкламныя слоганы, і вядучы канцэрта. І сапраўды, не толькі на філарманічнай сцэне, а і ўвогуле падобнае дзейства ў Беларусі адбывалася ўпершыню — у вечар 25 кастрычніка фолк-метал-група Znich, калектыў архаічных народных спеваў “Рутвіца” і вольны сімфанічны аркестр Sounds flight orchestra здрыганулі акадэмічную залу моцнай ва ўсіх сэнсах сумеснай праграмай.
Далей
|
№ 40 / 1427 за 2019-10-05
Апошні рамантык беларускага рока
Не музыкант, не спявак, не гітарыст — але сапраўдны рокер. Паэт усім ладам жыцця, адданы адной прыгожай трыадзінай мары — Беларусь, беларуская мова і беларускі рок. 29 верасня споўнілася 60 гадоў з дня нараджэння журналіста і музычнага даследчыка Вітаўта Мартыненкі. У 2016-м ён пакінуў гэты свет пасля цяжкай хваробы, і дагэтуль вечароў памяці не было. Спатрэбіўся час, каб адчуць страту больш поўна, каб пачаць лепей разумець асобу і яе значнасць у гісторыі, і каб музыканты, якім Вітаўт прысвяціў жыццё, змаглі сказаць словы ўдзячнасці і павагі. У мінскім Палацы культуры імя Мікалая Шарко прайшоў мемарыяльны канцэрт.
Далей
|
Фрыстайл № 47 / 1434 за 2019-11-23
Аляксандра ЗАХАРЫК: “Пісаць “папсу” не магу, робіцца млосна”
Яе песні чуў кожны, хто хоць калі ўключаў радыё, ды й тэлегледача, што не бачыў гэтую артыстку, знайсці складана — яна ўдзельнічае ў самых рэйтынгавых тэлепраектах. Аляксандра Захарык спявае джаз, фанк, соўл, і смела можна сказаць, што гэта адна з самых лепшых вакалістак у беларускай папулярнай музыцы. Свой прафесійны шлях на сцэне артыстка пачала яшчэ падлеткам: паўдзельнічала ў нацыянальным адборы на “Дзіцячае Еўрабачанне”, а неўзабаве была ўжо ў кроку ад перамогі ў дарослым адборы з групай “Вецер у галаве”. Увогуле, дзе толькі не пабачыш Аляксандру Захарык — яна ўвесь час рухаецца, адгукаецца на ўсе цікавыя прапановы, удзельнічае ў конкурсах, супрацоўнічае з рознымі калектывамі, напаўняе радыёэфіры сваімі песнямі. А гучаць гэтыя песні, дарэчы, на розных кантынентах, бо ў наш час межаў для музыкі не існуе.
Далей
|
№ 42 / 1429 за 2019-10-19
“Стары Ольса”: паміж Амерыкай, Еўропай і Кітаем выбіраем Беларусь
Ці можа стаць папулярным гурт, які не іграе папулярную музыку? Адказ сваімі 20-цю гадамі на сцэне дае “Стары Ольса”. Калісьці ніхто не мог прадказаць, што калектыў з дзіўнымі старажытнымі інструментамі і з забытымі незразумелымі творамі, узятымі з глыбінь стагоддзяў, стане вядомым на ўсю Беларусь і пакладзе пачатак новай музычнай модзе. Больш за тое — будзе разрывацца паміж гастролямі па ЗША і Еўропе і прадаваць свае альбомы па ўсім свеце. І ўсё гэта з нашай беларускай спадчынай, нашымі мовай і гісторыяй. Юбілейныя канцэрты на Радзіме пройдуць у лістападзе — якраз у гэтым месяцы 20 гадоў таму з’явіўся калектыў з назвай “Стары Ольса”. Яго ўтварыў і да нашых дзён вядзе па жыцці Зміцер Сасноўскі — музыкант, гісторык, музыказнаўца, пісьменнік і проста чалавек, захоплены і апантаны беларускай мінуўшчынай.
Далей
|
№ 40 / 1427 за 2019-10-05
Блізкае да народа “Рэха”
Колькі б новых і модных стыляў не з’яўлялася, як бы далёка не заходзіла ў эксперыментах папулярная музыка, застаецца вечная каштоўнасць — песня. У пошуках твораў, дзе ёсць і мелодыя і добрыя словы, якія хочацца і слухаць і спяваць самім, мы часцей зазіраем у гісторыю. А мінскі гурт “Рэха” — з нашага часу, яго песні гучаць у эфірах і на шматлікіх, хоць і не шматлюдных канцэртах па ўсёй Беларусі. Гэта не рэп, не рок, не танцавальная музыка ці яшчэ нешта такое ж востраактуальнае — гэта менавіта песні, лірычны герой якіх — блізкі і зразумелы любому беларускаму слухачу. Лідар “Рэха” — Андрусь Такінданг. Групе 17 гадоў, і, як ва ўсіх, былі ў яе і ўзлёты, і падзенні. Але на сённяшні дзень ёсць і пастаянны састаў, і два песенныя альбомы, і мноства канцэртаў, і рэнамэ непафаснага, свойскага для любой аўдыторыі калектыву. А ў Андруся Такінданга ёсць яшчэ і група “Гаротніца” — таксама вельмі заўважны праект з вакалісткай Валерыяй Валадзько, ёсць карціны і іншыя мастацкія праекты — бо акрамя іншага Андрусь мастак. Але галоўнае на гэты момант — “Рэха”.
Далей
|
№ 38 / 1425 за 2019-09-21
Гітарная рамантыка са стадыённай падачай
Магілёўскі гурт Nizkiz ужо можна смела назваць нумарам адзін з новага пакалення беларускай рок-музыкі. Выглядае так, што да стадыёнаў гэтаму калектыву, сапраўды, засталося пару крокаў. Аншлагі, армія прыхільнікаў, удзел у знакавых фестывалях, тры альбомы, хіты, якасныя кліпы, выхад на міжнародную арэну. Між іншым, і прызнанне з боку прафесіяналаў і крытыкаў. Да гэтага Nizkiz ішоў не адзін дзень, і папулярнасць не звалілася аднекуль раптоўна — усё заслужана працай, а не толькі талентам. Апошні год гурт пастаянна быў на слыху — то сольны канцэрт у прэстыжнай зале, то адметны кліп, то выступленне з сусветнымі зоркамі… А яшчэ фестываль за фестывалем і колькасць прыхільнікаў, што імкліва павялічваецца.
З вакалістам Nizkiz Аляксандрам Ільіным гутарым і пра нядаўнія падзеі, і пра гісторыю калектыву, і нават пра мары, вартыя сапраўднага музыканта.
Далей
|
Prof-партфоліа № 45 / 1432 за 2019-11-09
Арыгінальная ідэя, што не мае цаны
Музей па традыцыі лічыцца месцам ціхім, спакойным і падчас нават сумным — хто са школьных гадоў не памятае абавязковыя “паходы ў музей”! Ды й у дарослым узросце далёка не кожны імкнецца туды патрапіць, асабліва калі гэта не Парыж з Барселонай, а родны горад ці мястэчка. Але ў беларускай сталіцы ёсць музей,
які абвяргае стэрэатыпы і які ніяк не назавеш сумным.
Далей
|
Нота памяці № 43 / 1430 за 2019-10-26
Родны для ўсіх Якаў Навуменка
“Дзякуй Богу, што ў беларускай песеннай культуры была такая выдатная асоба!” — гэтымі словамі дырыжор Міхаіл Казінец завяршыў праграму Нацыянальнага акадэмічнага народнага аркестра Рэспублікі Беларусь імя І. Жыновіча на канцэрце “Успамінаючы Якава Навуменку”, што прайшоў на сцэне Белдзяржфілармоніі 22 кастрычніка.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|