Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Пётра ВАСІЛЕЎСКІ ( 836 cт. ) |
Парад партрэтаў для ратушы
Мінская ратуша становіцца ўсё больш падобнай на мастацкі музей. Днямі яе інтэр’ер упрыгожылі шэсць новых жывапісных твораў. Гэта партрэты гістарычных асоб, якія ў розныя часы ўзначальвалі горад, і чыя дзейнасць з нашага сённяшняга гледзішча была для Мінска асабліва плённай.
Далей
|
Парыж — эстрада, Смілавічы — радзіма
У Генры Мілера — бадай, самага вядомага пасля Хемінгуэя амерыканскага пісьменніка, у ягоным культавым для некалькіх пакаленняў рамане “Тропік Рака” ёсць такая сентэнцыя:
“Гэта не выпадкова, што людзі, падобныя да нас, збіраюцца ў Парыжы. Парыж гэта эстрада, якая верціцца. Парыж — гэта калыска для штучна народжаных. Калыхаючыся ў парыжскай люльцы, кожны можа марыць пра свой Берлін, Нью-Ёрк, Чыкага, Вену, Мінск”.
Мы маглі б дапоўніць класічны тэкст згадкай пра Віцебск, скуль родам Марк Шагал, і Смілавічамі, адкуль
пайшлі ў свет такія ж як ён “парыжане” Хаім Суцін і Шрага Царфін. 6 снежня ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь адкрылася выстава “Шрага Царфін. Рух да святла”. Экспазіцыю складаюць творы, набытыя групай кампаній сёлета ў спадкаемцаў мастака, а таксама прадастаўленыя прыватнымі калекцыянерамі Беларусі і замежжа.
Далей
|
Мінскі рэгіянальны фестываль: від з Маладзечна на Гародню
У мінулую суботу ў маладзечанскім гарадскім Палацы культуры прайшла творчая імпрэза абласнога маштабу — XIII фестываль нацыянальных культур. Свята сабрала прадстаўнікоў шэрагу этнічных супольнасцяў Міншчыны. Гэта адзін з этапаў падрыхтоўкі агульнабеларускага фестывалю нацыянальных культур, які традыцыйна ладзіцца раз на два гады і адбываецца ў Гродне.
Адбыўся канцэрт, прайшла выстава дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Рэспубліканскае журы вылучыла калектывы, якія, верагодна, будуць прадстаўляць свае супольнасці на заключных мерапрыемствах Рэспубліканскага фестывалю. Сваімі меркаваннямі пра маладзечанскую імпрэзу з карэспандэнтам “К” падзяліліся некаторыя члены журы.
Далей
|
Небам адзіным…
У галерэі “Універсітэт культуры” прходзіла мастацкая выстава, прысвечаная 25-годдзю ўсталявання дыпламатычных адносін паміж Беларуссю і Грузіяй. Сама назва выставы “Пад небам Грузіі і Беларусі” нібыта адсылае нас да радкоў Андрэя Вазнясенскага: “Родины разны, но небо едино. Небом единым жив человек”.
Далей
|
Марыя і Хаос
Марыя Пяшкун вырашыла падзяліцца з грамадой сваімі думкамі. Дакладней, тым асаблівым ладам мыслення, які не прымае наўпрост законаў фармальнай логікі і, як падаецца, пазбягае сутыкнення з скамянелымі канонамі здаровага сэнсу. Ёй, так бы мовіць, гэта дазволена паводле гендарнай прыналежнасці і творчай натуры. Яе выстава ў галерэі “Універсітэт культуры” называецца “Хаос маіх думак”.
Далей
|
Пакідаў мітусню за ганкам майстэрні
26 лістапада ў Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў прайшла прэзентацыя альбома твораў выдатнага беларускага графіка Анатоля Александровіча. Альбом выйшаў у свет у выдавецтве “Беларусь”. Акадэмія абрана месцам прэзентацыі невыпадкова. Для спадара Анатоля яна была — Alma mater, а ён для акадэміі — адзін з тых, хто ўвасабляе яе гонар і славу. Прычынілася акадэмія і да выдання альбома.
Далей
|
Паводле паклікання
У рамках Дзён праваслаўнай культуры, што праходзілі ў сталіцы ў канцы кастрычніка — першыя дні лістапада, у галерэі “Універсітэт культуры” ладзілася выстава. Яе ўдзельнікі — мастакі, якія супрацоўнічаюць са структурамі Беларускага экзархата Рускай праваслаўнай царквы, звяртаюцца да рэлігійных матываў. Пры тым, што рэлігійны чыннік у іх творчасці хоць і дамінуючы, але не адзіны.
Далей
|
На выспе не сумна, але чаму няма шэдэўраў?
У чацвер у сталічным Палацы мастацтва адкрылася выстава-конкурс IV Трыенале сучаснага дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Да ўдзелу ў ёй былі запрошаны прафесійныя мастакі, а таксама студэнты старшых курсаў мастацкіх ВНУ нашай краіны. Кожны ўдзельнік мог прадставіць не больш за тры работы, створаныя не пазней 2017 года. Матэрыял і вырашэнне твораў маглі быць якія заўгодна пры ўмове высокай якасці выканання.
Далей
|
Эквівалент прэстыжу
На дзень нараджэння прынята прыходзіць з падарункамі. Таму юбілею Нацыянальнага мастацкага музея нашай краіны, што адзначаецца сёлета, вельмі пасуе выстава “Прашу прыняць у дар…”. На ёй экспануюцца творы, падораныя музею за апошнія дваццаць пяць гадоў прыватнымі асобамі, дзяржаўнымі службоўцамі і ўстановамі, бізнесовымі структурамі і самімі мастакамі. З пытання, наколькі важная для музея такая форма папаўнення фондаў, распачалася наша гутарка з генеральным дырэктарам НММ РБ
Уладзімірам Пракапцовым.
Далей
|
Рыгор СІТНІЦА: “Мне лёгка рабіць справаздачу на з’ездзе…”
Напярэдадні гутаркі са старшынёй Беларускага саюза мастакоў Рыгорам Сітніцай я прысутнічаў на ягонай паэтычнай імпрэзе, што адбылася ў вялікай зале сталічнай філармоніі. Скажу шчыра, даўно не меў ад мастацкага слова такога задавальнення. Тым больш што слова тое было ў спалучэнні з выдатнай рэжысурай тэатралізаванай дзеі. Так што пачаць размову мне карцела з пытання пра літаратурную іпастась нашага вядомага мастака. Але спадар Рыгор прапанаваў найперш засяродзіцца на справах творчага саюза. Балазе, недзе праз месяц адбудзецца чарговы з’езд БСМ. Ведаючы, наколькі цяжка суадносіцца творчы індывідуалізм і справы грамадскія, я задаў пытанне, а ці патрэбны творчы саюз увогуле? Шыхтамі мастакі не ходзяць — натура не тая, дык навошта ім нейкая цэнтралізаная структура, створаная ў гады татальнай калектывізацыі дзеля мэт, не маючых з творчасцю нічога агульнага?
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"