Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Барыс КРЭПАК ( 575 cт. ) |
“Ваколіцы” Гімалаяў, або Палессе Мікалая Рыжыкава
Юбілейная выстаўка твораў Мікалая Рыжыкава, прысвечаная яго 70-годдзю, так і называецца — “Ваколіцы. Ад Палесся да Гімалаяў”: менавіта такі творчы шлях прайшоў вядомы графік і акварэліст з эцюднікам і альбомам. За плячыма — паўстагоддзя “трудов и вдохновения”. У ягоным багажы — цэлы калейдаскоп разнастайных вобразаў, розных тэхнік і матэрыялаў: тэмы вайны і міру, эпоха ў чалавечых абліччах, прырода Беларусі і тых краін, куды мастака закідваў лёс. У экспазіцыі можна пабачыць раннія афорты і літаграфіі, малюнкі, выкананыя ў сэпіі і сангвіне, і, канешне ж, улюбёную ім акварэль — светлую, празрыстую, насычаную шчодрымі пачуццямі, эмоцыямі, пластычнай дасканаласцю.
Далей
|
Бязмежны “космас” Нармандыі
У Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі адкрылася доўгачаканая выстаўка “Нармандыя ў жывапісе”. На ёй прадстаўлена 60 карцін звыш 20 французскіх жывапісцаў ХІХ — ХХ стст., у тым ліку і сусветна вядомыя: К.Манэ, Г.Курбэ, К.Каро, Э.Будэн, Ш.Дабіньі і Р.Дзюфі. Гэты міжнародны праект ужо атрымаў шырокае прызнанне ў Латвіі, Італіі, Даніі, Аўстрыі, ЗША. Напярэдадні прыезду ў Мінск выстаўка пабывала ў Эстоніі.
Далей
|
“Завяршае” карціну... глядач
Кажуць, творца пачынаецца з любові да роднага краю, які зачароўваў яго шчабятаннем птушак, шапаценнем ветру, шолахам дажджу, водарам кветак. Я дапоўню: мастак стварае, пакуль любіць зямлю, што нарадзіла яго. Валяр’яна Жолтак, памятная выстаўка работ якой пад назвай “Кола часу”, прымеркаваная да 90-годдзя з дня яе нараджэння, сёння экспануецца ў Нацыянальным мастацкім музеі, і ёсць такі творца. Родная Беларусь заўсёды была ў ейным сэрцы. 10 гадоў прайшло, як няма з намі Валяр’яны Канстанцінаўны, але яе шчыры голас і сёння нагадвае нам аб чымсьці важным і дарагім, што трэба вельмі цаніць у нашым няпростым жыцці.
Далей
|
Плыні Бярэзіны
У Бабруйскай выставачнай зале дэманструюцца творы ўдзельніка Вялікай Айчыннай вайны, вядомага мастака Уладзіміра Дамарада (1919 — 2005 гг.) і яго сына, мастака-манументаліста і жывапісца-станкавіста, вучня Г.Вашчанкі і У.Стальмашонка, Сямёна Дамарада. Экспазіцыя прымеркавана да 90-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Аляксандравіча і 40-годдзя творчай дзейнасці яго сына.
Далей
|
Сон-трава Рагнеды
У Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы экспануецца выстаўка аўтарскага габелена таленавітай мастачкі Наталлі Сухаверхавай. У экспазіцыі прадстаўлены работы з фондаў гэтага Музея, а таксама са збораў Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь і асабістага збору мастачкі.
Далей
Каментарыі (3)
|
Метафара Вежы
Калісьці Велімір Хлебнікаў сказаў: “Задачай працы мастакоў было даць кожнаму віду мастацтва адметны знак. Ён павінен быць простым і не падобным да іншых”. Мне здаецца, што жывапіс Віктара Альшэўскага, які сёння экспануецца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, цалкам адпавядае формуле выдатнага паэта. Яго адметны знак — “свабода духу”, што ўбірае ў сябе не толькі ўласна свабоду мыслення, фантазіі, палёту ў невядомыя светы мінулага, але і свабоду пэндзля, уменне віртуозна “жангліраваць” аб’ёмамі, прасторай, лініяй, плямай, фактурай.
Далей
|
Супервокладка для паэзіі
У Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы працуе унікальная выстаўка пад назвай “Святло Купалавай паэзіі”, прысвечаная 80-годдзю народнага мастака Беларусі, лаўрэата Дзяржаўнай прэміі краіны Арлена Кашкурэвіча. У экспазіцыю ўвайшлі амаль усе творы купалаўскай тэматыкі мастака, якой ён прысвяціў больш за палову жыцця.
Далей
|
“Хачу славіць сваю радзіму — Беларусь…”
Міхаіл Іосіфавіч Мікешын… Выдатны скульптар, таленавіты жывапісец, рысавальшчык і ілюстратар. “Рускі мастак” — так скрозь і ўсюды ў яго біяграфіях сказана пра гэтага чалавека, а ўспаміны і пісьмы Мікешына, дзе ён часта згадвае сваю радзіму — Беларусь, даўно сталі бібліяграфічнай рэдкасцю. “Вастру сваю зброю — аловак — і зноў хачу славіць сваю “Эльвіру”, сваю радзіму — Беларусь”, — піша ён. Эльвіра — імя ад назвы германа-скандынаўскіх духаў, эльфаў, якія ў старажытнасці шанаваліся як сімвал урадлівасці. І яшчэ: “1812-ы год у нас, у Беларусі, назвалі спустошаным годам, і, сапраўды, для нашага роду Мікешыных гэты год сцёр дабрабыт нашай сям’і”. Альбо: “Каля 15 гадоў таму (Гэта 1865 г. — Б.К.) мне давялося быць на радзіме, у Беларусі…” Дарэчы, і сюжэт першай значнай карціны М.Мікешына “Лейб-гусары ля вадапою” цалкам — з беларускага жыцця: пра тое, як бравыя вусатыя кавалеры, што спыніліся ля калодзежа, каб напаіць коней, сустракаюцца са зграбнымі беларускімі дзяўчатамі-пастушкамі. Гэтыя, усхваляваныя гусарскімі заляцаннямі, кабеты апрануты ў прыгожыя сукенкі, расшытыя беларускім арнаментам. З любоўю адлюстраваны і беларускі калодзежны “журавель”, і гладка абчасаныя, выдзеўбаныя з дубу ночвы, і старая сялянская хата на заднім плане, і свойская жывёла…
Далей
|
Вечнае дыханне “Чалавека ў цыліндры”
Сярод мастакоў, выхадцаў з Беларусі, якія прынеслі славу сусветнаму мастацтву, імя Аскара Мешчанінава — адно з самых яркіх. Сучаснікі адзначалі яго тонкі, высакародны і ўзвышаны густ, вострае пачуццё рытму і надзвычайную пластычнасць, дасканалае веданне свайго рамяства і заўсёднае імкненне да пошукаў у камені ды бронзе новых нязвыклых форм і вобразаў...
Далей
|
“Перагледзеўшы яшчэ ўсе малюнкі я не змог адарвацца ад іх…”
Якімі словамі мы скарыстаемся, каб распавесці іншаземцу пра Беларусь? Так, дастаткова вымавіць у шматмоўнай грамадзе “Скарына”, “Шагал”, “Песняры”, “бульба”, “МАЗ”, як нас адразу ідэнтыфікуюць: “Вы з Беларусі!”. Але, разам з тым, не пералічыць у нас імёнаў асоб, якія нарадзіліся на беларускай зямлі, ды здабылі славу іншым дзяржавам. Чаму? Так склаліся гістарычныя абставіны. А тыя постаці (нярэдка сусветнага маштабу) — гонар нашай Бацькаўшчыны. Без клопату пра вяртанне іх імёнаў у кантэкст айчыннай гісторыі немагчыма ўявіць і беларускую нацыю ў ХХІ стагоддзі. Па сёння лічацца беларусы Яўген Майсеенка і Георгій Ніскі — рускімі, ураджэнец Віцебска Марк Шагал — грамадзянінам свету, альбо руска-французскім мастаком... Ураджэнцы Беларусі (тагачаснага Паўночна-Заходняга краю Расійскай імперыі) Міхаіл Кікоін, Павел Крэмень, Хаім Суцін, Раман Семашкевіч, Леон Бакст, Уладзіслаў Стржэмінскі, Валенцій Ваньковіч, Фердынанд Рушчыц, Сяргей Заранка, Іван Хруцкі, Генрых Вейсенгоф, Іосіф Аляшкевіч, Фадзей Дмахоўскі, Станіслаў Жукоўскі, Януарый Сухадольскі (спіс адных толькі мастакоў — бясконцы) “прыпісаны” гісторыкамі мастацтва на “пастаяннае месца жыхарства” ў іншыя краіны — галоўным чынам, у Расію, Літву, Польшчу, Францыю... “Культура” з першых дзён пісала пра нашых славутых землякоў, чые імёны здабылі славу сусветнаму мастацтву. Літаральна пра кожнага са згаданых вышэй творцаў і пра сотні іншых асоб выходзілі грунтоўныя артыкулы лепшых аўтараў газеты. У гэтым нумары “Культура” працягвае традыцыю, сфарміраваную цягам амаль двух дзесяцігоддзяў, у рубрыцы, прысвечанай вяртанню імёнаў ураджэнцаў Беларусі. Экспазіцыі пра іх жыццё і справы, лічым, мусяць стаць неад’емнай часткай музеяў тых мясцін, адкуль вядуць свае карані нашы славутыя землякі.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"