Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Канстанцін АНТАНОВІЧ ( 482 cт. ) |
Чым замок цалаваць, лепей кнігу пачытаць + усе артыкулы аўтапрабегаў "К"-2013
Гэтым артыкулам мы завяршаем серыю публікацый пра вераснёўскі аўтапрабег журналістаў “К” па ўстановах культуры Магілёўшчыны і Гомельшчыны.
Далей
|
Гарачым сэрцам клуб не ацяпліць…
Мы ехалі па гомельскай зямлі, міналі шматлікія лясы (спрэс — сосны ды пясок) і разважалі над тым, што ўсе папярэднія дні аўтаваяжу па Магілёўшчыне ды Гомельшчыне не далі абсалютна ніякіх падстаў сцвярджаць, што ў нейкай установе культуры парушаецца працоўны распарадак дня. Паўсюль у адпаведнасці з шыльдамі-абвесткамі былі адчынены дзверы, паўсюль у бібліятэках былі наведвальнікі, а ў кожным клубе, які сустракаўся на маршруце, мы пастаянна знаходзілі для сябе штосьці нестандартнае, а значыць — цікавае. Выпадковасць? Напэўна, не. Хутчэй за ўсё — заканамернасць. У Асіповіцкім, Бабруйскім, Глускім, Акцябрскім, Калінкавіцкім, Нараўлянскім раёнах цудоўна адчуваюцца і прафесійнае стаўленне да справы, і творчая самадастатковасць большасці пабачаных намі ўстаноў культуры.
На другую палову нашай экспедыцыі запланавалі наведаць яшчэ хоць адну вёску Нараўляншчыны і сам райцэнтр, а таксама праехацца да Турава праз Лельчыцкі і Жыткавіцкі раёны.
Далей
|
Клуб ля дарогі. Спыніцца ці не?
Гомельшчына ўразіла заселенасцю. Калі на Віцебшчыне, скажам, мы назіралі паселішчы ў трыццаць-сорак жыхароў, дык на гомельскім Палессі вёскі ў колькасным плане — ці не ў дзесяць разоў буйнейшыя. А непадалёк — радыялагічны запаведнік. І на ўзбочынах лясных трас нас пастаянна суправаджалі папераджальныя знакі “Асцярожна — радыяцыя!”... І гэтая акалічнасць пэўнай жыццёвай абмежаванасці насычала нашу вандроўку надзвычайным філасофскім сэнсам. Маўляў, мы прыехалі на дзень-другі — ды зніклі, а тутэйшыя людзі тут жывуць і працуюць: іх падтрымліваць трэба ўсяляк. Інакш кадравы дэфіцыт, уласцівы, як вядома, не толькі сферы культуры вобласці, застанецца праблемай з праблем. І доказаў таму на аўтамаршруце сустрэлася нам шмат.
Далей
|
Кошт ініцыятывы — 61 мільён
Восеньская аўтавандроўка па роднай Беларусі — адхланне для сэрца і душы: барва і золата лясоў, неабдымнасць лугавых абсягаў, купанне сонца ў рачных затоках… Едзем і разважаем: калі неўзабаве краіна не прырасце дывідэндамі ад турызму, дык нашчадкі нас не зразумеюць. Вобразна кажучы, беларуская матухна-прырода карціну стварыла непераўзыдзеную, наша ж задача — “раму” належную зрабіць, гэта значыць — прывабную і зручную для вандровак інфраструктуру. І ў сельскіх устаноў культуры, на наш погляд, абавязак тут не з апошніх: стварэнне ды “раскрутка” брэндаў, якія турыст (і ўнутраны, і знешні) ніяк не абміне. Прынамсі, здаровы сэнс развіцця любой еўрапейскай дзяржавы пераконвае менавіта ў гэтым. Дарэчы, як нам распавялі ў Вяззеўскім СДК, што падтрымлівае творчыя стасункі з замежжам, ва Украіне абласныя і раённыя структуры роднаснага нам міністэрства называюцца “ўпраўленнямі і аддзеламі культуры, турызму і аховы культурнай спадчыны”. Але, пагадзіцеся, справа не ў назве, а — у змесце сістэмнай працы, скіраванай на папулярызацыю ды развіццё менавіта беларускай спаконвечнай традыцыі. Між тым, “хваробы” нашы на брэндавых, здавалася б, маршрутах застаюцца ранейшымі: і кавы не заўжды папіць можна, і рэклама культурнай дзейнасці альбо цалкам адсутнічае, альбо не адпавядае рэчаіснасці. У той жа Глушы на Бабруйшчыне, як нам распавялі вяскоўцы, турыст на джыпе, падпарадкоўваючыся ўказальніку “Музей рамёстваў”, паслухмяна збочыў з трасы, але, пабачыўшы заняпад скансена, плюнуў, развярнуўся і знік…
Далей
|
Тры класікі на адной трасе, або Ад Багдановіча да Адамовіча
Сёння мы працягваем расповед пра журналісцкі аўтапрабег па сельскіх рэгіёнах нашай краіны, які доўжыўся ў першыя тыдні верасня. Гэта — трэцяя, фінішная, частка вандроўкі, што бярэ пачатак з чэрвеня. Такім чынам, у выніку рэалізацыі сёлетняга аўтапрабегу мы паспелі наведаць усе нашы вобласці... Нагадаем, асноўная мэта акцыі — вышук сельскіх брэндаў, вакол якіх бібліятэкі і клубы “раскручваюць” свае творчыя праекты.
Далей
|
Выстаўка — не самамэта
На пачатку месяца ў Полацкім дзяржаўным універсітэце і Беларускім дзяржаўным універсітэце культуры і мастацтваў прайшлі міжнародныя семінары па ахове гісторыка-культурнай спадчыны з удзелам эксперта UNESCO, адказнага за Спіс сусветнай спадчыны, прафесара Крыстара Густафсана, а таксама галоўнага архітэктара Каралеўскага палаца ў Стакгольме, прафесара Андрэаса Хеймоўскага.
Далей
|
І бронзавая птушка, і касмічны апарат…
18 верасня ў Музеі сучаснай беларускай дзяржаўнасці адкрылася выстаўка “Шматвектарнасць знешняй палітыкі Рэспублікі Беларусь”. Выстаўка падарункаў Рэспубліцы Беларусь уключае ў сябе прадметы, падораныя кіраўніцтву краіны лідарамі дзяржаў, дыпламатамі, грамадскімі дзеячамі ды арганізацыямі з розных краін.
Далей
|
Фестывальны старт
Колькі дзён таму на сцэне канцэртнай залы Беларускай дзяржаўнай філармоніі стартаваў вядомы далёка за межамі нашай краіны Х Рэспубліканскі фестываль нацыянальных культур.
Далей
|
Там, дзе няма іерархіі…
Дні еўрапейскай спадчыны, якія па традыцыі праводзяцца ў верасні, сёлета ў нашай краіне былі прысвечаны нематэрыяльнай культурнай, або так званай жывой спадчыне. Адной з прычын выбару гэтай тэмы стала святкаванне 10-годдзя з моманту ратыфікацыі Беларуссю Канвенцыі аб ахове нематэрыяльнай культурнай спадчыны. Чым не нагода паразважаць пра дасягненні і надзённыя клопаты ў справе захавання нашай народнай скарбніцы?
Далей
|
Нашы ў Малдове: арт-рынак і мова
Кажучы пра беларускую супольнасць у суседніх Расіі, Украіне, Польшчы ды Літве, мы часцяком забываемся на немалую колькасць суайчыннікаў, якія жывуць у Малдове. Сярод іх — бізнесмены, інжынеры і, вядома ж, творчыя людзі. Адзін з іх — мастак Вячаслаў ІГНАЦЕНКА, чыя выстаўка “Калейдаскоп” улетку прайшла ў Музеі сучаснага выяўленчага мастацтва. Пасля адкрыцця праекта мастак разам з намеснікам старшыні беларускай грамады ў Малдове, кіраўніком беларускай нядзельнай школы ў Кішынёве, культуролагам Ганнай МАЗУР пабываў у Інфацэнтры “Культура-інфа”.
Далей
Каментарыі (2)
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"