Гэ­тым раз­ам мы на­кі­ру­емся на по­ўдзень ад Мін­ска і на­ве­да­ем Уз­дзен­скі, Ка­пы­льс­кі ды Слуц­кі ра­ёны. Гэ­ты край, маг­чы­ма, не са­мы па­пу­ляр­ны ў ту­рыс­таў — а да­рма, бо тут мож­на па­ба­чыць ня­ма­ла ці­ка­вых по­мні­каў мі­нуў­шчы­ны. Мар­шрут раз­лі­ча­ны на адзін дзень — ка­лі вы­ехаць ран­кам ма­шы­най з Мін­ска, мож­на ўпра­віц­ца яшчэ да ве­ча­ра.

Архіў­ная служ­ба Бе­ла­ру­сі сё­ле­та адзна­чае ста­год­дзе. Сіс­тэ­ма па­ча­ла фар­мі­ра­вац­ца ў ве­рас­ні 1922 го­да, але ка­ра­ні яе ся­га­юць глы­бо­ка ў вя­кі — да да­ку­мен­та­ль­ных збо­раў кан­цы­ля­рыі Вя­лі­ка­га Княс­тва Лі­тоў­ска­га, су­до­вых уста­ноў і рэ­лі­гій­ных арга­ні­за­цый, пры­ват­ных ка­лек­цый. Дзя­ку­ючы на­шым да­лё­кім про­дкам да су­час­нас­ці да­йшлі ўні­ка­ль­ныя по­мні­кі, якія скла­лі ядро На­цы­яна­ль­на­га гіс­та­рыч­на­га архі­ва.

Зу­сім ня­даў­на мы рас­па­вя­лі на­шым чы­та­чам пра тое, як ідзе рэ­стаў­ра­цыя па­ла­ца ро­ду Бул­га­каў у Жы­лі­чах, што на Баб­руй­шчы­не. Пры­йшоў час пе­ра­вес­ці фо­кус “К” на за­хад кра­іны. Там, на сты­ку трох дзяр­жаў, пры са­май мя­жы з Поль­шчай і Літ­вой, з кан­ца 2016 го­да вя­дзец­ца рэ­стаў­ра­цыя ад­на­го з най­важ­ней­шых по­мні­каў гіс­то­рыі і ку­ль­ту­ры Бе­ла­ру­сі. Пра яго знач­насць свед­чыць вя­лі­кая ко­ль­касць пуб­лі­ка­цый у рэ­гі­яна­ль­ных і рэ­спуб­лі­кан­скіх СМІ. Не раз з’яў­ляў­ся Свяцк і на ста­рон­ках на­шай га­зе­ты.