Сімвалічна, што “Славянскі базар у Віцебску” адзначае юбілей менавіта ў Год культуры: гэты Міжнародны фестываль мастацтваў праходзіць у 25-ы раз — і чвэрць стагоддзя настройвае не толькі на ноу-хау, але і на падвядзенне некаторых вынікаў і вызначэнне перспектыў.

Адбылося свята “Купалле” (“Александрыя збірае сяброў”). Выступаючы на свяце, Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь Аляксандр Лукашэнка падкрэсліў выключны характар гэтай традыцыйнай дзеі:

8 — 9 ліпеня ў Аўцюках і Калінкавічах адбыўся VIII Усебеларускі фестываль народнага гумару, які сабраў лепшых гумарыстаў краіны.

У № 25 “К” ад 18 чэрвеня быў апублікаваны матэрыял Яўгена Рагіна “Рэклама рэкламе”. Такім чынам была распачата дыскусія пра самапіяр і брэндынг устаноў культуры. Тэма для газеты сталая, але і гэтым разам яна выклікала пэўны рэзананс. На публікацыю “К” адгукнулася загадчык аддзела бібліятэчнага маркетынгу Навагрудскай райбібліятэкі Фаіна Малюжэнец.

Падобна на тое, што ідэя аб прысваенні Нацыянальнаму аэрапорту Мінска імя Францыска Скарыны пачынае прымаць форму кампаніі.

Бібліятэкар Лішкаўскай сельскай бібліятэкі Зоя Хлебнікава так доўга чакала публікацыі пра сваю ўстанову, што не ўстрымалася і накіравала ў рэдакцыю ліст: куды, маўляў, Рагін з Антановічам падзеліся? Адначасова даслала інфармацыю пра новы бібліятэчны праект, якая друкуецца ў сённяшнім аглядзе пошты. Зоя Якаўлеўна, гэтай “аўтатураўскай” публікацыяй мы завяршаем гаворку пра культуру Бераставіцкага раёна. А сказ з вашага пранікнёнага ліста мы зрабілі падзагалоўкам гэтага артыкула.

Дзясяткі майстроў-глінамесаў з усіх куткоў Міншчыны, а таксама з Брэсцкай, Віцебскай, Гродненскай і Магілёўскай абласцей з’ехаліся ў мінулую суботу ў Івянец, дзе прайшло VIII Абласное свята-конкурс майстроў ганчарства “Гліняны звон”. На святочным мерапрыемстве пабывала і “К”.

8 ліпеня Зінаіда Камароўская, дырэктар Дзяржаўнага літаратурна-мемарыяльнага музея Якуба Коласа запрасіла праехацца па яго філіялах. Пагадзіўся, бо гэтыя мясціны на Стаўбцоўшчыне ведаю, мякка кажучы, не надта добра. Пагадзіўся — і не пашкадаваў… А нагода для падзеі такая: 9 ліпеня 1906 года ля Прыстанькі прайшоў нелегальны настаўніцкі сход, у якім браў удзел і Якуб Колас. Так што падарожжа мела адбыцца напярэдадні своеасаблівага юбілею. Ехаў і думаў: “Што за Прыстанька такая?”

Графічны раман, графічныя аркушы з паэтычнымі краявідамі Мінска, ілюстрацыі да беларускай казкі і кніга-гульня… Думаю, пералічанага дастаткова для таго, каб зразумець: выпускнікі-графікі Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў з усёй сур’ёзнасцю падышлі да выбару тэмы дыпломных работ. Выпускнікі спецыяльнасці “Манументальна-дэкаратыўнае мастацтва (роспіс)” БДАМ сёлета здзівілі разнастайнасцю твораў. На аддзяленні “Скульптура” да абароны дыплома прыйшлі сёлета толькі двое студэнтаў.

Выстава “Форма. Прастора. Сэнсы”, якую зладзіла ў сталічным Палацы мастацтва секцыя афарміцельскага мастацтва Беларускага саюза мастакоў, паказвае сённяшні стан гэтага сегменту культурнай прасторы.

Чэрвеньскія аўдыя/вiдэаработы айчынных выканаўцаў рэцэнзуюць дырэктар студыі гуказапісу “Осмас” Павел ЮРЦЭВІЧ (A.) і спецыяльны карэспандэнт газеты “Культура”, музычны крытык Алег КЛІМАЎ (B.).

У свой час, памятаю, я быў вельмі здзіўлены і ўражаны, пабачыўшы на помніку “Тысячагоддзе Расіі” скульптурныя выявы князёў Гедыміна, Вітаўта і Альгерда — валадароў Вялікага Княства Літоўскага, якое сучасная мне на той момант савецкая гістарыяграфія трактавала як варожую Русі сілу з таго ж шэрагу, што Тэўтонскі Ордэн і Арда. Так, у сярэдзіне 1970-х, калі пра глыбокія гістарычныя карані беларускай дзяржаўнасці нашы гісторыкі калі і гаварылі, дык шэптам і азіраючыся; а энтузіясты, што вырашылі было ў шчыльным коле аднадумцаў адзначыць Тысячагоддзе Беларусі, адштурхоўваючыся ад першай пісьмовай згадкі пра Полацк, мелі вялікія непрыемнасці. Урэшце, я часта прыгадваў наўгародскі манумент і чакаў, што помнікі Гедыміну, Вітаўту і Альгерду з’явяцца і ў Беларусі. І вось, як той казаў, працэс пайшоў… У цэнтры Віцебска стаіць конны помнік князю Альгерду, а ў Мінску, у Палацы мастацтва, праходзіць прысвечаная гэтай асобе мастацкая выстава, прымеркаваная да 720-годдзя з дня нараджэння славутага валадара Вялікага Княства.

Штодня дзесьці штосьці цікавае ды адбываецца. Так што лета — не толькі час адпачынкаў, але і руплівай працы на культурнай ніве. І глеба для творчасці тут заўжды ўрадлівая.

Сваю юбілейную, да 80-годдзя, выставу, вернісаж якой адбыўся 6 ліпеня ў сталічным Палацы мастацтва, Сямён Абрамаў падараваў гледачу, як бы сказаўшы: “Людзі добрыя! Вось я такі! На гэтай выставе паказаў усё лепшае, што стварыў для вас на працягу шасці дзесяцігоддзяў! Не судзіце строга: я ўсё рабіў сумленна, маляваў толькі тое, што падабалася мне, ні перад кім не прагінаўся, ні да кога не падлашчваўся... Я ўвесь перад вамі...”

У якім выглядзе павінны адраджацца і даходзіць да публікі музычныя творы нашай мінуўшчыны — як зусім старадаўнія, так і нядаўніх дзесяцігоддзяў? Гэтае пытанне і шэраг звязаных з ім праблем (найперш, папулярызацыі нашай спадчыны, асабліва — сярод моладзі) апынуліся ў цэнтры ўвагі нядаўняга “круглага стала”, зладжанага рэдакцыяй “К”. Яго ўдзельнікамі сталі прадстаўнікі розных сфер айчыннай музычнай культуры — ад акадэмічнай і народнай да эстраднай і альтэрнатыўнай. Сярод іх — галоўны рэдактар музычнага партала Tuzin.fm, арт-менеджар Сяргей БУДКІН; галоўны рэжысёр Беларускага дзяржаўнага акадэмічнага музычнага тэатра, заслужаны дзеяч мастацтваў Расіі Міхаіл КАВАЛЬЧЫК; мастацкі кіраўнік і галоўны дырыжор Нацыянальнага акадэмічнага народнага аркестра імя Іосіфа Жыновіча, народны артыст Беларусі, прафесар Міхаіл КАЗІНЕЦ; саліст, аранжыроўшчык, дырыжор згаданага калектыва, заслужаны артыст краіны Аляксандр КРАМКО; даследчыца беларускай музыкі ХVIII — ХІХ стагоддзяў, кандыдат мастацтвазнаўства Святлена НЕМАГАЙ; стваральнік і нязменны кіраўнік “Беларускай капэлы”, заслужаны артыст краіны, прафесар Віктар СКОРАБАГАТАЎ; кампазітар, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь Алег ХАДОСКА; а таксама рэдактар аддзела, член рэдкалегіі “К” Надзея БУНЦЭВІЧ і спецыяльны карэспандэнт “К”, “Лепшы журналіст (музычны крытык)” паводле вынікаў Нацыянальнай музычнай прэміі Беларусі 2011 года Алег КЛІМАЎ.

Насамрэч, тое, што прыдумаў рэжысёр Андрэй Кудзіненка, — гэта геніяльна. Пяцідзённая кінашкола “ХранатопЬ. Абнуленне”, якой папярэднічаў трохдзённы арт-фестываль, — бліскучае ноу-хау, карыстацца якім, лічу, трэба кожнай кінаінстытуцыі.