Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Аб­ярэг Ма­ту­лі­най лю­бо­ві
14 кас­трыч­ні­ка ў на­шай кра­іне адзна­ча­ецца Дзень ма­ці. Прэ­зі­дэнт Бе­ла­ру­сі Аляк­сандр Лу­ка­шэн­ка па­він­ша­ваў су­айчын­ніц з гэ­тым свя­там. У сва­ім він­ша­ван­ні кі­раў­нік дзяр­жа­вы, між інша­га, адзна­чыў: “Мы схі­ля­емся пе­рад са­ма­адда­най пра­цай шмат­дзет­ных ма­ці, якія ства­ра­юць бу­ду­чы­ню на­цыі. Га­на­рым­ся бе­ла­рус­кі­мі жан­чы­на­мі, якія, па­каз­ва­ючы пры­клад усвя­дом­ле­на­га і ад­каз­на­га ма­ця­рын­ства, па­спя­хо­ва рэ­алі­зу­юць ся­бе ў пра­фе­сіі і гра­мад­скіх іні­цы­яты­вах. За­хап­ля­емся ма­ма­мі, якія вы­ха­ва­лі сап­раў­дных па­тры­ётаў. Вы ўсе — апо­ра на­шай дзяр­жа­вы і за­ўсё­ды бу­дзе­це пад яе ахо­вай. У гэ­ты свя­точ­ны дзень жа­даю вам, да­ра­гія ма­мы, ва­шым род­ным і бліз­кім моц­на­га зда­роў­я і да­бра­бы­ту. Ня­хай ва­ша жа­но­чае і ма­ця­рын­скае шчас­це бу­дзе бяс­кон­цым, а пра­мя­ніс­тыя дзі­ця­чыя ўсмеш­кі ўпры­гож­ва­юць свет і на­тхня­юць нас на но­выя здзяй­снен­ні на ка­рысць род­най Бе­ла­ру­сі”. З Днём ма­ці так­са­ма пры­ві­таў су­пра­цоў­ніц цэн­тра­ль­на­га апа­ра­ту мі­ніс­тэр­ства і ўсёй сфе­ры ку­ль­ту­ры мі­ністр ку­ль­ту­ры Рэ­спуб­лі­кі Бе­ла­русь Ана­то­лій Мар­ке­віч, па­чаў­шы сваё він­ша­ван­не рад­ка­мі са зна­ка­мі­та­га вер­ша Ве­ры Вяр­бы: “Ма­ту­лі­ны ру­кі нас пес­цяць, га­лу­бяць, Так шчы­ра, як ма­ці, ніх­то нас не лю­біць. Ма­ту­лі­ны ру­кі — адзі­ныя ў све­це. Ша­нуй­це, лю­бі­це за­ўсё­ды іх, дзе­ці!”
Гуртаванне калектыву ў “Чыстым лесе”
Ра­бот­ні­кі Мі­ніс­тэр­ства ку­ль­ту­ры 9 кас­трыч­ні­ка па­ўдзе­ль­ні­ча­лі ў цу­доў­най акцыі — “Чыс­ты лес”. У гэ­ты дзень ва ўсёй рэ­спуб­лі­цы пры­бі­ра­лі і доб­раў­па­рад­коў­ва­лі ляс­ныя ма­сі­вы. А ў Стаў­бцоў­скім ра­ёне ка­ля вёс­кі За­рэч­ча су­пра­цоў­ні­кі мі­ніс­тэр­ства вы­са­джва­лі са­джан­цы сас­ны на дзя­лян­цы па­ме­рам у цэ­лы гек­тар. Над­вор’е спры­яла пра­цы, і та­му ўсе ўдзе­ль­ні­кі атры­ма­лі ста­ноў­чыя эмо­цыі.
Мес­ца, дзе ву­чаць на твор­цу
Бе­ла­рус­кая дзяр­жаў­ная ака­дэ­мія мас­тац­тваў ад­на з са­мых прэс­тыж­ных уста­ноў ад­ука­цыі ў сфе­ры ку­ль­ту­ры ў кра­іне. Ву­чыц­ца тут — ма­ра для бу­ду­чых акцё­раў, мас­та­коў, ды­зай­не­раў, рэ­жы­сё­раў. Мно­гія сту­дэн­ты ў гэ­тых сце­нах па­чы­на­юць пра­яўляць ся­бе твор­ча ўжо ў сту­дэн­цтве. З рэ­кта­рам БДАМ Мі­ха­ілам Ба­раз­ной па­га­ва­ры­лі аб раз­віц­ці та­лен­таў на­ву­чэн­цаў і асаб­лі­вас­цях на­ву­ча­ль­на­га пра­цэ­су.
Новае жыццё старых млыноў
7 кас­трыч­ні­ка ў На­цы­яна­ль­най біб­лі­ятэ­цы Бе­ла­ру­сі ад­бы­ла­ся прэ­зен­та­цыя кні­гі да­след­чы­ка Фран­ціш­ка Жыл­кі “Млы­нар­ства ў Бе­ла­ру­сі: гіс­то­рыя і су­час­насць”, што зра­бі­ла­ся доб­рай на­го­дай пры­га­даць аб гэ­тым не­зас­лу­жа­на за­бы­тым май­стэр­стве і яго сля­дах, што за­ха­ва­лі­ся ў бе­ла­рус­кіх вёс­ках і мяс­тэч­ках.
Што ад­бы­ва­ецца ў ма­ёнтку Цюн­дзя­віц­кіх у Кіш­чы­най сла­ба­дзе?
Два га­ды та­му, пад­час кра­язнаў­чай ван­дроў­кі, мы на­ве­да­лі дзве ся­дзі­бы, якія сён­ня вя­до­мыя ўсёй Бе­ла­ру­сі. Ад­на з іх зна­хо­дзіц­ца ў вёс­цы Га­ло­ша­ва Та­ла­чын­ска­га ра­ёна, а дру­гая ў Кіш­чы­най сла­ба­дзе, Ба­ры­саў­ска­га. У свой час яны на­ле­жа­лі прад­стаў­ні­кам вя­до­ма­га ста­ро­га бе­ла­рус­ка­га ро­ду Цюн­дзя­віц­кіх, па­зней бы­лі на­цы­яна­лі­за­ва­ны, а ў наш час про­ста кры­кам кры­чаць аб да­па­мо­зе…
У “Бярэзінскай рампы” вялікія планы
Мі­ка­лай Пыт­ляк, рэ­жы­сёр Бя­рэ­зін­ска­га на­род­на­га тэ­атра, лі­чыць, што ку­ль­тур­ны брэнд у лю­бым мес­цы не­ль­га ства­рыць штуч­на. Трэ­ба, каб тра­ды­цыя “на­ста­яла­ся”, пра­йшла па­цвяр­джэн­не ча­сам. Вось за свай­го га­да­ван­ца, тэ­атра­ль­ны фес­ты­валь “Бя­рэ­зін­ская рам­па”, Мі­ка­лай Мі­ка­ла­евіч ру­ча­ецца: ка­лі за ты­дзень да па­чат­ку ме­рап­ры­емства вы­ве­сіць па го­ра­дзе афі­шы, 90% квіт­коў на спек­так­лі аб­авяз­ко­ва рас­ку­пяць. Ды і рых­ту­юцца бя­рэ­зін­цы да гэ­тай падзеі за­га­дзя, ве­да­юць, што яна пра­хо­дзіць раз у два га­ды ў ліс­та­па­дзе вось ужо 25 га­доў. Та­му “Бя­рэ­зін­ская рам­па” і з’яў­ля­ецца ку­ль­тур­ным брэн­дам для гэ­та­га не­вя­лі­ка­га, але ўту­ль­на­га га­рад­ка.
Ква­тэ­ра, дзе жы­ве му­зы­ка
Сён­няш­ні імклі­вы свет не дае ча­ла­ве­ку спы­ніц­ца, пад­умаць, пан­азі­раць, ён вы­ма­гае хут­ка­га пры­няц­ця ра­шэн­няў, ма­лан­ка­вай рэ­акцыі на ўзнік­лыя пра­бле­мы. Але па­ра­докс — чым з бо­ль­шай хут­кас­цю жы­ве ча­ла­век, тым, зда­ецца, хут­чэй бя­жыць час. Ці за­ста­ло­ся ў на­шым жыц­ці што­сь­ці, што не пад­да­ецца гэ­та­му ко­лаз­ва­ро­ту мі­тус­ні і ня­стрым­на­га імкнен­ня на­пе­рад? На маю дум­ку, то­ль­кі дзве рэ­чы мо­гуць сён­ня спы­ніць ча­ла­ве­ка і да­па­маг­чы яму знай­сці гар­мо­нію ў са­бе — зно­сі­ны з пры­ро­дай і му­зы­ка. Гу­тар­ка з жы­хар­кай Ашмян, акам­па­ні­ята­рам ад­ной з га­рад­скіх школ Ва­лян­ці­най Фё­да­раў­най Рэ­ут то­ль­кі па­цвер­дзі­ла маю дум­ку.
Па­эт, яко­му за­ўсё­ды ха­це­ла­ся шчас­ця
Сво­еа­саб­лі­вы­мі ве­ха­мі ў гіс­то­рыі род­на­га краю за­ста­юцца імё­ны на­шых зна­ка­мі­тых зем­ля­коў, хто род­най пес­няй, шчы­рым мас­тац­кім сло­вам на­тхняў сва­іх су­айчын­ні­каў да шчас­лі­ва­га жыц­ця, за­клі­каў на ба­ра­ць­бу, рас­кры­ваў ха­рас­тво род­ных мясц­ін. Ся­род іх і Алесь Су­чок (Пётр На­ву­ма­віч Да­бры­ян), які ўнёс сваю час­цін­ку ў ста­наў­лен­не і раз­віц­цё мі­ла­гуч­най бе­ла­рус­кай мо­вы, вы­ка­заў па­ва­гу і лю­боў да род­най Ба­ць­каў­шчы­ны.
Са­лон не­зна­ёма­га па­ка­лен­ня
У Па­ла­цы мас­тац­тва ця­пер ізноў шмат­люд­на, і ко­ці­кі або мёд тут ні пры чым. Амаль ад­ра­зу па­сля маш­таб­на­га “Арт-Мін­ска” ў са­май вя­лі­кай га­ле­рэі Бе­ла­ру­сі ад­крыў­ся тра­ды­цый­ны “Восень­с­кі са­лон з “Бел­газ­прам­бан­кам”. Ён за­ха­піў усе маг­чы­мыя вы­ста­вач­ныя плош­чы — не то­ль­кі за­лы, але і фае ды на­ват ка­лі­дор. Пуб­лі­ка, як вы­яві­ла­ся, ад та­ко­га аб’ёму ма­тэ­ры­ялу не ста­мі­ла­ся. І гэ­та вы­тлу­ма­ча­ль­на: ня­гле­дзя­чы на па­праў­дзе “ста­ха­наў­скія” тэм­пы арга­ні­за­цыі вы­ста­ваў, Па­ла­цу шчас­лі­ва ўда­ецца ўні­каць па­ўто­раў. Сё­ле­та “Во­се­ньс­кі са­лон” ба­дай ідэ­аль­на ад­па­вя­дае сва­ёй га­лоў­най мэ­це: пад­тры­маць і, як ця­пер мод­на ка­заць, зра­біць бач­ным но­вае па­ка­лен­не мас­та­коў.
Дру­гая па­ло­ва вы­ста­вы
Ся­мён Ма­та­ля­нец ро­дам з Брэс­та, але ўжо да­ўно ста­ла жы­ве ў Пі­це­ры. Па скан­чэн­ні Мін­скай мас­тац­кай ву­чэ­ль­ні ён пра­цяг­нуў там ад­ука­цыю — ды ўрэш­це асеў. І ха­ця бе­ла­ру­сам ся­бе лі­чыць не пе­ра­стаў, з ча­сам па­чаў ува­хо­дзіць у раз­на­стай­ныя “то­пы” леп­шых мас­та­коў Рас­іі — у тым лі­ку, не­без­вя­до­ма­га ча­со­пі­са Forbes: уяў­ля­еце, ёсць і та­кі рэ­йтынг! Без сум­не­ву, гэ­та сап­раў­дны по­спех: сва­іх аўта­раў у на­шых су­се­дзяў да­во­лі, і здзі­віць там ка­го­сь­ці ве­ль­мі цяж­ка. Та­му вы­ста­ву Ма­та­лян­ца (да­клад­ней, яе па­ло­ву), якая пра­хо­дзіць у На­цы­на­ль­ным цэн­тры су­час­на­га мас­тац­тва, не­ка­то­рыя на­вед­ва­лі вы­ключ­на дзе­ля ці­каў­нас­ці: якія трэн­ды ця­пер за на­шай усход­няй мя­жой? Якія там кры­тэ­рыі по­спе­ху? Не ду­маю, што яны атры­ма­лі ад­каз на сваё пы­тан­не. Хут­чэй, пад­час пра­гля­ду ўзнік­лі но­выя.
“Га­ль­шан­скі кір­маш” і “Ко­ні­кі” з Да­выд-Га­рад­ка
Па­сту­по­ва во­сень усту­пае ў свае пра­вы, за­мя­ня­ючы со­нца і цяп­ло на хо­лад і дождж. Але ж, зра­зу­ме­ла, не­спры­яль­нае над­вор’е — не пе­ра­шко­да для пра­вя­дзен­ня шмат­лі­кіх акцый і ме­рап­ры­емстваў, што пра­цяг­ва­юць ла­дзіц­ца ў роз­ных рэ­гі­ёнах Бе­ла­ру­сі. Як свед­чыць рэ­дак­цый­ная по­шта, ку­льт­ра­бот­ні­кі не спы­ня­юцца пры­дум­ваць не­шта но­вае, ураж­ваць не­звы­чай­ным і ма­рыць пра леп­шае. Пра ўсё гэ­та — у тра­ды­цый­ным агля­дзе “К”.
Шчырасць сэрца, адданага музыцы
Зу­сім ня­даў­на мы пі­са­лі аб тым, як з на­го­ды чар­го­ва­га Дня на­ра­джэн­ня Мі­ха­ла Кле­афа­са Агін­ска­га ў яго ся­дзі­бе, што ў За­лес­сі, ад­бы­ла­ся зна­ка­вая імпрэ­за. Там, прад­стаў­ля­ючы пра­ект “Ліс­ты аб му­зы­цы”, вы­сту­пі­ла вя­до­мая бе­ла­рус­кая му­зы­каз­наў­ца спа­да­ры­ня Свят­ле­на Не­ма­гай (гл. “К” № 40, 2021). Свят­ле­на Не­ма­гай — кан­ды­дат мас­тац­тваз­наў­ства, на­мес­нік мас­тац­ка­га кі­раў­ні­ка “Бе­ла­рус­кай ка­пэ­лы”, аўтар дзвюх кніг і бо­льш чым ста на­ву­ко­вых пуб­лі­ка­цый, пе­ра­клад­чык ва­каль­най лі­та­ра­ту­ры, вы­ка­наў­ца на арга­не і фар­тэ­пі­яна, а яшчэ ча­ла­век, які бяс­кон­ца ўлю­бё­ны ў сваю спра­ву і ве­ль­мі ці­ка­вы су­раз­моў­ца. У сфе­ры яе ці­ка­вас­цяў як да­след­чы­ка ўжо трыц­цаць год зна­хо­дзіц­ца род Агін­скіх, а так­са­ма асо­ба кам­па­зі­та­ра Ста­ніс­ла­ва Ма­нюш­кі і му­зыч­на-па­этыч­ная спад­чы­на прад­стаў­ні­коў та­ва­рыс­тваў Фі­ла­ма­таў. Аб усім гэ­тым мы і вя­лі га­вор­ку ў штаб-ква­тэ­ры “Бе­ла­рус­кай ка­пэ­лы” ў Вя­лі­кім опер­ным тэ­атры.
30!
14 кастрычніка споўнілася 30 гадоў з дня выхаду ў свет першага нумара газеты “Культура”!
Вышывальшчыца з Людвінава
Вя­заць круч­ком Ла­ры­су Іль­ке­віч на­ву­чы­ла яшчэ ў дзя­цін­стве ба­бу­ля. З га­доў пят­нац­ца­ці яна па­ча­ла вя­заць прут­ка­мі. Шыць, вы­шы­ваць, плес­ці ка­рун­кі ву­чы­ла­ся са­ма, а пад­руч­ні­кам і да­рад­цам стаў інтэр­нэт.
За­гі­нуў­шыя ў со­рак пер­шым...
У гэ­тым го­дзе мы “са сля­за­мі на ва­чах” адзна­чы­лі 80-год­дзе з па­чат­ку Вя­лі­кай Айчын­най вай­ны, са­май страш­най і кры­ва­вай у гіс­то­рыі на­шай кра­іны. І па сён­ня яшчэ да кан­ца не ўста­ноў­ле­на агу­ль­ная коль­касць страт, але лік ідзе на мно­гія мі­ль­ёны. Ся­род гэ­тых мі­ль­ёнаў за­гі­нуў­шых і знік­лых без вес­так — бо­льш за два дзя­сят­кі бе­ла­рус­кіх мас­та­коў. За­раз мы рас­па­вя­дзём то­ль­кі пра трох твор­цаў з гэ­та­га жа­лоб­на­га шэ­ра­гу, якія ў пер­шыя ме­ся­цы вай­ны змя­ні­лі ало­вак і пэн­дзаль на він­тоў­ку і аўта­мат, але ў тым жа 41-м — за­гі­ну­лі смер­цю храб­рых у ба­ях за Ра­дзі­му...
Рубрыкі газеты
#2016годкультуры
Тэндэнцыі
Соцыум
Калонка рэдактара
"К" інфармуе
Форум
Дзяжурны па нумары
На маю думку...
Скарыніяна — 2017
Тэндэнцыі сферы
Сэлфі
Праекты развіцця
Prof-партфоліа
аКно ў свет
Рэальная сфера
Крытычная маса
Рэдакцыя плюс...
art-блог
вяртанне імёнаў
Нязбіты лётчык
На людным месцы
Гістарыёграф
Суботнія сустрэчы
100-ты сезон
Гандлёвая плошча: купляйце беларускае!
Паралелі
Творца пра творцу
Асоба
Фотаархіў
Эксперымент "К"
Фотафакт
Афіцыйна
"Славянскі базар — 2019"
Дзень бе­ла­рус­ка­га пі­сь­мен­ства
Тэма
У наступным нумары
Нашчадкі сарматаў
Конкурс. Вынікі
Паміж намі, творцамі
Легенды без легенд
Асобы
Тэатральная плошча
Рэтраспектыва
Сэлфі: творца пра твор
Вернісаж
Персаніфікацыя культуры
Хлопцы з нашага двара
Лабараторыя
Сямейныя таямніцы Дуніна-Марцінкевіча
95 гадоу беларускага кино
Экс­прэс-тур з V.I.P.-зем­ля­ком
Калі карціна... заіграла
прыватная гісторыя
Знаёмцеся: асоба!
Тактыка культурнага развіцця
Экспертыза "К"
Актуаліі
Сталіца
Газета — рэгіёны — чытач
Прастора і час
"Песнярам" – 50
Дэталёвы разгляд
9 Мая
Лёс і час
"Лічбавы" падыход
2018
Колазварот
Музейная плошча
Прэмія
Гарачая лінія "К"
Брэнд раёна
Афіша "К"
ХХХ юбілейная мазаіка
Фотасюжэт нумара
Дэтальны разгляд
Дзень навукі
Маналог
Традыцыі
Нота памяці
Тэлекантэнт
Не забудзем!
Аўдыя & Відэа
Са святам
Профпартфоліа
Усё гэта рок-н-рол
Ад дакумента...
Майстар-класс
Свята мовы
Онлайн – канферэнцыя "К"
Дзень смеху
Эксклюзіў
Кантэкст
Геаметрыя пачуццяў
Традыцыя: стан, проблемы
Партрэт у інтэр'еры
Партрэты
Тэатральная гасцёўня
У тур са сваім... журналістам
(Не)жаночыя прафесіі
Памяць сэрца
Book Crossing
Дыскусійны кантэнт
Калегія
Дзень маці
In memoriam
Анлайн-канферэнцыя "К"
Аб'ект у аб'ектыве
Святы і прысвяткі
Ініцыятыва
Даты
З пошты рэдакцыі
Лісты з вайны
Лятучка "К"
З дзённіка Памяці
Праект “К” + “Беларусь 3”
Праз гасцінец
Дыялог
Раённыя брэнды
Званы памяці
Год народнага адзінства
Дзяўчаты з нашага двара
Пераемнасць
Карані
"Маладзечна – 2019"
Жыццё і лёс
Чытач – Газета – Міністэрства
Фрыстайл
Культурная сталіца-2019
Думкі ўслых
Вытокі памяці
Фоталетапіс
фатаграфічная калекцыя
Год навукі
Малая радзіма: месцы сілы
Вынікі года
Спадчына
Архівы памяці
Суайчыннікі
Персона
Постаць
З "Сямейнага альбома "К"
З біяграфіі...
Вяртаючыся да надрукаванага
118: ідэі, асобы, намеры
Аршанская перспектыва
Погляд з XXI стагоддзя

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

АЎТАРЫ

АРХІЎ

Цікавосткі: варта прачытаць!
Міжнароднае свята анімацыі ў Магілёве
Атлан­ты­да му­зы­каў-са­ма­ву­каў
Вік­тар Ту­раў. Под­ых жыц­ця
За­ру­чо­ны з ку­ль­ту­рай
35 ліс­та­па­даў Ві­цеб­ска
Гуртаванне калектыву ў “Чыстым лесе”
За­гі­нуў­шыя ў со­рак пер­шым...
Вышывальшчыца з Людвінава
Свя­тасць зям­лі на­шай
Вы­ці­наць. Тва­рыць. Лю­біць
Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
Артэ­фак­ты Та­дэ­ву­ша Рэ­йта­на
Успа­мі­на­ючы мясц­іны Ка­рат­ке­ві­ча
Жыр­му­ны. Святло і Цень
Артэфакты Тадэвуша Рэйтана
Вяр­тан­не Па­ўноч­ных Афі­наў
Юзаф Су­рэ­віч. Жыц­цё, ад­да­дзе­нае тэ­атру
Ліс­ты да… “дзя­дзі” Азгура
Бляс­кам со­нца хай успых­не згод­нас­ці ча­сі­на
Рафал Слізень, скульптар з Наваградчыны
Капліца Арэшкаў у Заказеллі, або Пра бе­ла­рус­кі Нотр-Дам
Рэдакцыйна-выдавецкая установа «Культура і мастацтва»
© 2007 - 2021 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»