Аўтары

Выстава “Асаблівая фатаграфія” ладзілася вельмі хутка, і толькі зараз пачынаеш разумець, што ўсё ж такі часу на падрыхтоўку не хапіла. 18 студзеня пайшоў з жыцця найвыдатнейшы беларускі фатограф Юрый Васільеў. Яго знакаміты здымак з серыі “Кіжы” невыпадкова яшчэ да трагічнай падзеі быў абраны “тварам” выставы, што адкрылася днямі ў Музеі гісторыі беларускага кіно.

Першы ў свеце “Буквар” 400 гадоў таму выдалі з удзелам беларусаў. “К” даведалася, чаму на гэта звярнулі ўвагу толькі цяпер.

У ліку лаўрэатаў Спецыяльнай прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь — аўтарскі калектыў галоўнай дырэкцыі Агенцтва тэленавін Белтэлерадыёкампаніі ў складзе Руслана ТУРКОВА, Аляксандра АТРАШЭЎСКАГА і Антаніны СТАНКЕВІЧ, узнагароджаны за стварэнне хранікальна-дакументальнага серыяла “Справа жыцця”.

7 і 8 снежня ў Мінску і Брэсце прайшлі Дні культуры Інгушэціі — так рэспубліка адзначыла свой 25-гадовы юбілей.

15 лістапада скончыўся прыём творчых прац на рэспубліканскі конкурс талісмана ІІ Еўрапейскіх гульняў. Арганізатарамі, Міністэрствам інфармацыі Рэспублікі Беларусь і Нацыянальным алімпійскім камітэтам было прынята больш за тысячу заявак з усёй рэспублікі.

Гэты тыдзень стаў багатым на падзеі кіно. Акурат у той дзень, калі завяршаўся Мінскі міжнародны кінафестываль “Лістапад”, на Нацыянальнай кінастудыі “Беларусьфільм” разам з міністрам культуры краіны Юрыем Бондарам генеральны дырэктар Ігар Поршнеў і мастацкі кіраўнік Вячаслаў Нікіфараў правялі экскурсію па адноўленай кінафабрыцы.

У дзяцінстве мне было вельмі прыемна атрымліваць навагоднія паштоўкі ад цёці з Амерыкі — яны заўсёды былі такімі прыгожымі, што я хавала іх у вялікія кнігі, каб выпадкова не пакамечыць. Цяпер жа, здаецца, усе дасылаюць электронныя віншаванні праз Facebook ці Viber. Або амаль усе, бо нехта перад святамі карпее ў сваіх студыях, друкуючы адмысловыя паштоўкі — PF. Для кагосьці гэта проста дзве літары, а для кагосьці — асобны від мастацтва. Спецыяльна для “К” напярэдадні Новага года фатограф Аляксей Ільін пашукаў у сваім архіве самыя цікавыя PF-віншаванні, якія рабіў сам ці атрымаў у падарунак.

Не так даўно адбыўся важны прэцэдэнт. Упершыню за ўсю гісторыю нашага кінапракату прэм’ера замежнага фільма ў Мінску прайшла на беларускай мове. Нідэрландскую стужку “Шторм”, якая паводле свайго сюжэту добра дапасоўваецца да ўгодкаў беларускага кнігадрукавання, адкрыў для сябе — а затым і для публікі — дырэктар студыі агучкі KinaKong, арганізатар праекта “Беларускія ўікэнды” Андрэй КІМ. А агулам за 8 гадоў у фільматэцы “КінаКонга” з’явілася больш за 20 перакладаў фільмаў, сярод якіх і блокбастары “Форэст Гамп”, “Падынгтан”, “Кніга Ілая” і папулярныя ва ўсім свеце мульцікі. Напярядадні чарговай, хай і не такой шумнай прэм’еры — фільма “Жонка наглядчыка заапарка” — я сустрэлася з Андрэем, каб даведацца, як працуюць “Беларускія ўікэнды”, каму патрэбна кіно на роднай мове і калі яно стане для нас звычайнай з’явай.