Аўтары

Я разумею, што выстава пад шматзначнай назвай “Вобраз рэальнасці” (сталічная галерэя “Універсітэт культуры”) — гэта аўтарскія пачуцці, развагі, стаўленне да сваіх сучаснікаў, да тых месцаў, дзе мастакі нарадзіліся і выраслі, да таго, што іх акружае ў побыце…

Упершыню ў краіне праводзіцца конкурс “Нацыянальная прэмія ў галіне выяўленчага мастацтва”, якая, хочацца верыць, па-сапраўднаму стане значнай падзеяй у культурным жыцці Беларусі і важным стымулам да далейшага развіцця выяўленчай культуры рэспублікі.

У Нацыянальным мастацкім музеі працуе выстава “Віцебская школа гравюры”, арганізаваная Віцебскім абласным краязнаўчым музеем і Віцебскім мастацкім музеем (аўтар канцэпцыі і куратар экспазіцыі — вядомы мастацтвазнаўца Міхась Цыбульскі).

У Дзяржаўным музеі гісторыі тэатральнай і музыкальнай культуры працуе цікавая выстава твораў Валянціны Маркавец-Бартлавай і Леаніда Бартлава, прысвечаная светлай памяці выдатнага Песняра зямлі беларускай Уладзіміра Мулявіна. Яна называецца “Іліятрапіён”, што ў перакладзе з лацінскага значыць “Сланечнік”. Менавіта гэты старажытны тэрмін — як сувымярэнне зямной чалавечай волі з воляй Божай — і стаў галоўным канцэптам экспазіцыі.

У сённяшнім нумары “К” гаворка пойдзе пра першага настаўніка Селіханава ў галіне скульптуры — Гаўрылу Шульца, і пра тое, як фарміраваўся творчы склад маладога Сяргея Селіханава ў апошнія мірныя гады напярэдадні Вялікай Айчыннай… Той вайны, якая стане для яго асноватворнай і ўсхваляванай тэмай будучых скульптурных кампазіцый, партрэтаў і яскравых помнікаў, створаных на тэрыторыі Беларусі і горада Мінска.

“К” працягвае публікацыю пра выбітнага беларускага скульптара Сяргея Селіханава, якога ўвесь свет ведае па знакамітай скульптуры “Нескаронага чалавека” ў Хатынскім мемарыяле. У гэтым нумары газеты распавядаецца пра селіханаўскіх сяброў і настаўнікаў па Віцебскім мастацкім вучылішчы.

…А той трагічны дзень 28 верасня 1976-га я добра помню. Гэта здарылася ў памяшканні будынка Саюза мастакоў БССР (дом № 23), які тады размяшчаўся на рагу Кастрычніцкай плошчы і Ленінскага праспекта (цяпер праспект Незалежнасці, зараз там уваход у станцыю метро “Кастрычніцкая”). Ішло пасяджэнне Выставачнага камітэта па заключэнні дагавораў з мастакамі да наступнай выставы, прысвечанай 60-годдзю Кастрычніцкай рэвалюцыі. На чале выстаўкама быў Міхаіл Савіцкі, а я як мастацтвазнаўца і сакратар праўлення Саюза мастакоў БССР — членам гэтага камітэта.

Не стала Анатоля Бараноўскага. Цудоўнага, чароўнага жывапісца, віртуоза лірычнага пэндзля, выдатнага педагога, сябра, добрага, мяккага, камунікабельнага і мудрага чалавека, бясконца прыцягальнага і прывабнага.

Жнівень 2013 года. Расія. Уладзімірская вобласць. Горад Вязнікі. Гісторыка-мастацкі музей, які праз два гады адзначыць 100 гадоў з дня заснавання. Музей, хаця і лічыцца правінцыйным, вельмі добры. Акрамя ўсяго іншага, мае выдатны збор рускага жывапісу (з дарэвалюцыйнай калекцыі мясцовага прамыслоўца і мецэната Сяргея Сянькова).

Сёння “К” завяршае публікацыю эсе Барыса Крэпака пра яго сустрэчы з Сяргеем Даўлатавым.