Аўтары

“Не парвалася мая сувязь з родным кутом…”

“Не парвалася мая сувязь з родным кутом…”

Быў шчаслівы, што ў канцы жыцця хадзіў па роднай зямлі...

Нікадзім Сілівановіч: свабодны мастак

У гэтым нумары мы раскажам яшчэ пра аднаго беларускага мастака, які ўнёс каштоўны ўклад не толькі ў нацыянальнае мастацтва нашай краіны. У Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь знаходзяцца тры партрэты яго пэндзля, але большасць твораў — у музеях Масквы, Санкт-Пецярбурга, Варшавы, Кракава і ў прыватных еўрапейскіх калекцыях. Апошнія 20 гадоў свайго нядоўгага жыцця Іосіф Іванавіч Аляшкевіч — а гаворка пойдзе якраз пра яго — працаваў у Пецярбургу, але сувязі з Бацькаўшчынай не парываў. Часта выязджаў у беларускія губерні, рабіў накіды і зарысоўкі, сустракаўся з простым людам...

...Толькі Беларусі належаў целам і душой

...Толькі Беларусі належаў целам і душой

...І адразу з вяселля маладую — яна была медсястрой — забралі ў армію. А Маісеенка, праз Вязьму і Смаленск, дабраўшыся да Ленінграда, 5 ліпеня добраахвотна ўступіў у народнае апалчэнне, хаця як старшакурснік, дыпломнік меў права на браню. Дадам, што ў ліпені— верасні 1941-га ў Ленінградзе было сфарміравана дзесяць дывізій з такіх апалчэнцаў. Пад Кінгісепам полк, у які ўваходзілі студэнты, рабочыя і трамвайшчыкі Васільеўскага вострава, трапіў у акружэнне і быў амаль цалкам разбіты. А тым, хто застаўся ў жывых, удалося вырвацца з акружэння. З баямі і стратамі невялічкімі групамі ішлі праз раён Гатчыны ў бок Ленінграда. Але хутка Маісеенка і некалькі яго таварышаў апынуліся ў засадзе і былі ўзяты ў палон...

23 снежня ў Мінску, на вуліцы Інтэрнацыянальнай, перад музеем “Дом Ваньковічаў. Культура і мастацтва першай паловы ХІХ ст.” — філіялам Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь — урачыста адкрылі манументальную скульптурную кампазіцыю, прысвечаную Валенцію Ваньковічу. Аўтары — скульптар Уладзімір Слабодчыкаў, архітэктары — Юрый Казакоў і Ірына Дорахава.

Нататкі пасля ХХ З’езда мастакоў Беларусі