Аўтары

Стажыроўкі студэнтаў-філолагаў з блізкага і далёкага замежжа ў нашай краіне сваім вынікам мусяць мець не толькі авалоданне азамі мовы, але і перадачу праз яе духоўнага набытку нашай краіны — з’яў культуры і мастацтва ў іх гістарычным развіцці, — адметнага іміджа Беларусі ў свеце. Менавіта гэтая тэма і зацікавіла карэспандэнта “К”, калі ў рэдакцыю патэлефанавалі з філалагічнага факультэта БДУ і запрасілі сустрэцца з групай сербскіх стажораў — будучых навукоўцаў і настаўнікаў. Пра іх культурныя ўражанні ад Беларусі, рэпрэзентацыю імі сваёй нацыянальнай своеасаблівасці і ўспрыняцце нашай гутарым са студэнтамі Бялградскага універсітэта Анай Груіч, Наташай Нікаліч, Іванай Мрджа, Аліверай Праліцай, Аляксандрай Джукіч і Ураашам Джорджавічам.

Па-першае, ён нарадзіўся ў Старых Васілішках, што ў Шчучынскім раёне Гродзеншчыны, у 1939 годзе. Адсюль — лагічнае “па-другое”: сёлета споўнілася 70 гадоў з дня нараджэння выдатнага творцы, а яшчэ — 30 з часу апошняга наведвання ім родных мясцін. Па-трэцяе, з рэдакцыяй “К” падзяліўся ў электронным лісце ўспамінамі пра канцэрт Чэслава Нэмэна ў Мінску наш зямляк — цяпер жыхар Пскова — Уладзімір Луцкер. А па-чацвёртае… Па-чацвёртае — паэзія і музыка. Хаця яны, мусіць, для гэтай асобы заўжды былі “па-першае”. Усё гэта пра Чэслава Нэмэна — знакамітага польскага рок-музыканта ХХ стагоддзя, чые ўгодкі цягам усяго 2009-га святкуюцца і ў Беларусі. Зямля наша ўзгадавала гэты талент. Напярэдадні 70-годдзя з дня ўз’яднання Беларусі, якое адзначаем 17 верасня, і наогул, зважаючы на россып круглых дат, што паядноўваюць яго постаць з нашай краінай, згадваем пра музыканта на старонках “К”.

Як пісьменніка белы аркуш… Мусіць, такой жа загадкавай сілай прыцягнення музыканта палоніць ліст нотнай паперы. Выпісаць душу сваю словам і гукам, якія “свет яшчэ паўторыць, як паўтараў ужо не раз”. Перад чытачамі “К” — старонкі беларускай паэзіі вачыма заснавальніка і лідэра легендарных “Песняроў” Уладзіміра Мулявіна. З’яве і напрамку айчыннай музыкі 1 верасня споўнілася 40 гадоў. У інтэрпрэтацыі Мулявіна вершы сапраўды ўскрылялі “запушчанай на волю птушкай” песні. А колькі засталося “неоконченного...”, паводле вызначэння Уладзіміра Маякоўскага, таксама ўвасобленага ў музычным спектаклі “песняром”, ва ўмоўным ладзе, з дадаткам “калі б”…

“Дзе сустрэлі вестку пра тое, што дзіцячае “Еўрабачанне-2010” пройдзе ў Мінску?” — запытаўся на самым пачатку размовы ў намесніка старшыні Белтэлерадыёкампаніі, тэлевядучага і прадзюсера Аляксандра МАРТЫНЕНКІ. “Сустрэў, зразумела, на працоўным месцы, а вось амаль упэўнены ў такіх прыемных навінах быў яшчэ пад час “дарослага” песеннага спаборніцтва ў Маскве”, — адразу “закруціў” інтрыгу суразмоўца. Зрэшты, нездарма за ранішняй кавай з Аляксандрам Мартыненкам неаднаразова гучалі словы “сацыяльная значнасць”, “брэнд”, “крэатыў” у дачыненні да дзіцячага “Еўрабачання”. Заўважым, у каманды Белтэлерадыёкампаніі, што займаецца конкурсам, ужо ёсць канкрэтныя задумы, якім быць шляху да фіналу і самой кульмінацыі спеўнага спаборніцтва праз паўтара года.