“Я — начальнік, ты...”
За свой журналісцкі век змяніў ці не з дзясятак рэдакцый. Справа натуральная: чалавек шукае лепшай долі, а газетчык — максімальнага задавальнення ўласных творчых амбіцый. Артыст, мастак, журналіст — істоты капрызлівыя, у несправядлівасці чэзнуць і ніякавеюць. Не надта пашанцавала мне з другім па ліку галоўным рэдактарам. Аднойчы выклікае мяне, дваццацігадовага, і кажа; “Спрачаешся ты, Яўген, пастаянна, а таго, відаць, не ведаеш, што існуе правіла залатое: “Я — начальнік, а ты — дурань!” Дурнем быць вельмі не хацелася…
Далей