“Мае п’есы жывуць два гады”
Драматург Павел ПРАЖКО першапачаткова атрымаў прызнанне за межамі Беларусі. У Расіі яго п’есы змянілі “новую драму”, прадэманстраваўшы, што захапляльнымі могуць быць не толькі “несцэнічныя” сюжэты, але і сам тэкст, эксперыменты з фразамі і словамі. А ўжо пасля пастановак знакамітых расійскіх рэжысёраў і шматлікіх перакладаў, п’есы Пражко пакрысе пачалі з’яўляцца і ў беларускай афішы. Яго “Ураджай” нават стаіць у планах Купалаўскага тэатра. Пры гэтым сам спадар Павел застаецца адной з найбольш загадкавых і апрычоных асобаў айчыннай тэатральнай прасторы, актыўна не паддаючыся на чые-кольвечы спробы загнаць яго ў нейкую ўласную сістэму каардынат.
Далей