"451 па..." Шэлкаплясаву
Мне пашанцавала: я трапіла ў Гродзенскі абласны драматычны тэатр у момант яго росквіту, калі можна так сказаць: выдатная трупа, рэжысура, прафесійны тэхнічны склад, спагадлівае кіраўніцтва. Рэпертуар, вядома, адпаведны. Гэта быў час, калі на рэпетыцыю ішлі з заміраннем сэрца: што ж сёння прыдумае рэжысёр? Усе жылі ў адзіным рытме, у адзіным парыве, былі адзіным арганізмам у дні выпуску спектакля — дыхалі ва ўнісон! Музыка, святло — усё працавала на акцёра, на спектакль. Рэпетыцыі, прагоны, генеральная... І вось ён — дзень Прэм’еры! У гэты дзень тэатр замірае ў чаканні. “Час цішыні”... І вось каманда памочніка рэжысёра: “Увага! Пачалі!” І — прастора разраджаецца, артыст выходзіць на сцэну і... Саша, далей ты...