Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Інфармацыйная кампанія
Перадвыбарчая інфармацыйная кампанія працягваецца па ўсёй краіне. На гэтым здымку вы бачыце куток выбаршчыка ў Ялізаўскай дзіцячай бібліятэцы, што ў Асіповіцкім раёне.
У Садзе дружбы
У канцы жніўня — пачатку верасня ў Мінску і на Глыбоччыне адбыліся падзеі чарговага Міжнароднага каталіцкага фестывалю хрысціянскіх фільмаў і тэлепраграм "Magnificat". Сярод іх — сустрэча расійскага рэжысёра Алены Лабачовай-Дварэцкай у Цэнтры сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва ў Глыбокім, конкурс мультыплікацыйнага кіно для дзяцей з дзіцячым жа журы ў раённай бібліятэцы, майстар-клас па анімацыі полькі Яны Поляк у Падсвіллі. Таксама ў рамках форуму было пасаджана чарговае дрэва ў Садзе дружбы, што разбіты ў вёсцы Івесь.
Беларусы, mamma mia!
Гэтым летам упершыню давялося пабачыць далёкае замежжа. Кампанія наша скалочвалася доўга, няхутка выбіраўся і маршрут. У выніку было вырашана: мы, пяць дзяўчат, едзем у Італію. На руках меліся сімвалічна-мінімальныя грошы, пашпарты з візамі, білеты на самалёт. Усе астатнія пытанні мы смела пакінулі “на пасля”. А тычыліся яны, між іншым, выбару гарадоў, турыстычных маршрутаў, пошуку жылля ды баўлення часу ўвогуле.
Як ствараўся музей кнігі
Падчас святкавання 500-годдзя з дня нараджэння Францыска Скарыны 8 верасня 1990 года ў Полацку быў адкрыты Музей беларускага кнігадрукавання. Ён змясціўся ў адрэстаўраваным помніку архітэктуры канца XVIII стагоддзя — былым жылым корпусе Богаяўленскага манастыра, пабудаваным паводле праекта італьянскага архітэктара Джакома Кварэнгі. А сёння можна сказаць: за год праз музей праходзіць да 45 тысяч чалавек.
Час аддаваць караням…
Наш гурт толькі што запісаў новы альбом. Калі ён выйдзе, вырашае менеджмент каманды, але абавязкова — да канца года. Здзіўляць і ашаломліваць ім мы не збіраемся: атрымаўся нармальны працоўны рэліз, у якім адлюстроўваюцца тыя нашы музычныя і вербальныя ідэі, якімі “J:Морс” жыў некалькі апошніх гадоў, сталеючы, напэўна, змяняючыся творча, гукава, калi змяняўся і склад каманды.
Яе душа палыхае!
Калі ў тэатры мне прапанавалі сыграць Алаізу Пашкевіч у спектаклі “Пясняр” у пастаноўцы Валянціны Ераньковай, мая рэакцыя, вядома, была станоўчай. Паводле п’есы Васіля Дранько-Майсюка Цётка і іншыя класікі беларускай літаратуры — тыя постаці, з якімі музыкант-Пясняр меў пастаянную сувязь. Узнікаюць яны перад ім і ў перадсмяротны час.
Чамадан марскіх прыгод
Гэта публікацыя звязана толькі з прыемнымі ўражаннямі. Інакш кажучы, амаль усе ўстановы культуры, што сустрэліся на шляху, працавалі, за адзіным выключэннем, як мае быць. Шчыра кажучы, здзіўляліся мы не адзін раз. Як і заўжды, вакол пабачанага і адчутага з’явілася шмат разваг ды высноў. Думаць ды аналізаваць нам дапамагалі самі работнікі культуры. Той дадатны прыклад, калі аднадумства спрыяе развіццю агульнай справы. І яшчэ. Ненаўмысна давялося параўноўваць матэрыяльна-тэхнічную базу двух суседніх раёнаў, Пухавіцкага ды Асіповіцкага, — і пераканацца, што далёка не ўсё тое лепшае, што бліжэйшае да сталіцы.
Рэкламны агент... Андрэй Лабановіч
Сёлета Навагрудская раённая бібліятэка праводзіць акцыю “Моладзь ЗА кнігу і чытанне”, якая стартавала 1 сакавіка і будзе доўжыцца да 31 кастрычніка. Дэвіз акцыі: “Чытаць — гэта модна, прэстыжна, актуальна”. Яе асаблівасць і патрабаванне — рэклама кніг і чытання павінна ісці ад маладога пакалення. Гэтак на справе і адбываецца. Моладзь чытае сама, рэкламуе і раіць.
Экспедыцыя ў Жалудок
Дзякуючы сёлетняму Дню пісьменства, Шчучын стаў вядомы на ўсю рэспубліку. У людзей, хоць неяк звязаных з Заходняй Беларуссю, гарадок выклікаў шэраг успамінаў: хтосьці раптам зацікавіўся станам палаца Друцкіх-Любецкіх, хтосьці з настальгіяй па савецкім мінулым уздыхнуў па ваенным аэрадроме. А мы згадалі леташняю этнаграфічную экспедыцыю “Студэнцкага этнаграфічнага таварыства”. Асноўнай мэтай даследавання значыўся Мастоўскі раён, але асобныя працоўныя групы заязджалі і ў Шчучынскі. Пра некалькі месцаў, што найбольш запомніліся, — адмыслова для “К”.
Што трэба, каб стала цікава?
Сёння ў сталіцы пачынаюцца гастролі Свярдлоўскага дзяржаўнага акадэмічнага тэатра музычнай камедыі — як і тры гады таму, на сцэне нашага Музычнага тэатра. Разлічаныя амаль на месяц, яны становяцца “ўверцюрай” да Міжнароднага форуму тэатральнага мастацтва “ТэАРТ”, бо тэатр з Екацярынбурга неаднаразова ўганароўваўся расійскімі “Залатымі маскамі” і лічыцца адным з заканадаўцаў мод на постсавецкім музычна-тэатральным алімпе. Невыпадкова сярод прывезеных спектакляў значную долю складаюць мюзіклы, напісаныя для гэтай трупы. Пра тое, як наладжана праца з творцамі і як фарміруецца рэпертуар, пайшла размова з Аленай АБЫДЗЁНАВАЙ — памочнікам галоўнага рэжысёра па літаратурнай частцы Свярдлоўскай музкамедыі.
У кемпінгу са смокінгам
Уладзімір АВАДОК — кіраўнік оперна-сімфанічнага аркестра Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі, мастацкі кіраўнік тэатра “Галерэя”. У ліпені гэтага года ён стаў асістэнтам італьянскага дырыжора, кіраўніка тэатра “La Scala” у 1986 — 2005 гадах, кіраўніка Чыкагскага сімфанічнага аркестра, ганаровага дырэктара Рымскай оперы Рэкарда Муці.
Экспартны арт-“шоукейс”
Як правіла, арганізатары амбітных выставачных праектаў ставяць перад сабой звышзадачу сабраць “самае-самае” — ці то ў актуальным працэсе, ці то ў пэўнай рэтраспекцыі. Вынікі зазвычай атрымліваюцца даволі спрэчныя, бо пытанне, хто ж “самы-самы” адназначных адказаў апрыёры не мае. Дыскусіі пра “табелі аб рангах” шкодныя ўжо хаця б таму, што адцягваюць увагу ад саміх твораў. І як тут не прыгадаць прымаўку “Лепшае — вораг добрага”!
Сто і адзін сілуэт
Электронныя кнігі сталі рэальнасцю нашага часу. У некаторых сем’ях “чыталка” практычна выцесніла стосы хатняй бібліятэкі. Але, губляючы некаторыя пазіцыі, друкаваная кніга становіцца мацнейшая ў іншай нішы: яна шукае ўнікальныя формы, і гэта ўжо ніводзін лічбавы фармат паўтарыць не здольны. У тым упэўнены бібліяфіл, дацэнт кафедры аўтаматызацыі вытворчых працэсаў і электратэхнікі Беларускага дзяржаўнага тэхналагічнага ўніверсітэта Алег РАДКЕВІЧ, за аўтарствам якога пабачыў свет фаліянт “Тэхналагічны ўніверсітэт у сілуэтах і вобразах” — лепшы ў намінацыі “Арт-кніга” Нацыянальнага конкурса “Мастацтва кнігі-2015". І асаблівую ўвагу “К” выклікаў якраз такі цікавы жанр партрэта: сілуэт.
Маэстра і яго сад у квецені
У гэтым нумары “К” працягвае знаёміць чытачоў са старонкамі дзённікавых запісаў вядомага беларускага кампазітара Ігара Паліводы ў фармаце віртуальнага дыялогу з яго ўдавой Вольгай Палівода. З гэтых старонак выглядае складаная натура маэстра з яго трапнымі ацэнкамі і вострым словам адносна стварэння ім праграм на вершы вядомых паэтаў — Роберта Бёрнса, Максіма Багдановіча, Янкі Купалы і Аркадзя Куляшова. Падаецца, згадка названых імёнаў і твораў паводле іх літаратурных шэдэўраў цалкам натуральная з нагоды Дня беларускага пісьменства.
Касмічная тумановасць Райскага
Дырыжоры былі рознымі. Хтосьці заўсёды выглядаў абсалютна спакойным, нават знешне абыякавым. Хтосьці кранаў пластыкай, уменнем ледзь не ў кожнай ноце знайсці нейкі патаемны сэнс. Разыначкай Барыса Райскага, як мне ўяўляецца праз гэту часавую адлегласць, быў пастаянны ўнутраны нерв, нейкая нябачная спружына, гатовая ў любы момант разгарнуцца на ўсю моц. Пазаўчора споўнілася сто гадоў з дня нараджэння Барыса РАЙСКАГА — дырыжора, якому наша краіна абавязана сваімі музычнымі фондамі: менавіта ён узначальваў аркестр нашай Нацыянальнай тэлерадыёкампаніі цягам больш як трыццаці гадоў, і ледзь не ўсе запісы беларускай класікі, што захаваліся да сёння, зроблены менавіта ім.
Ад свята да рэстаўрацыі
У папярэдні раз на фестывалі ў Гальшанах давялося пабываць чатыры гады таму. І я з прыемнасцю скарыстаўся магчымасцю параўнаць убачанае тады з сёлетнім дзействам вакол славутых руін. Тым больш, ужо трэці год “Гальшанскі замак” праводзіцца без прыцягнення прыватных партнёраў у якасці суарганізатараў — выключна высілкамі Ашмянскага райвыканкама пры частковым фінансаванні Гродзенскага аблвыканкама.
Музей літаратуры — гэта...
Вядома, што ў будынку Дзяржаўнага музея гісторыі беларускай літаратуры завяршаюцца маштабныя рамонтныя работы. Паколькі яны пакрысе заканчваюцца, з’явілася шчаслівая магчымасць паразважаць наконт таго, якой установа стане пасля абнаўлення. Тым больш, як улетку зазначала "К" дырэктар установы Лідзія Макарэвіч, запланавана абвяшчаць тэндар на мастацкі праект новай экспазіцыі. Ды і музей адкрыты для ідэй! Журналісты газеты выказалі ў гэтай публікацыі ўласнае бачанне гісторыка-літаратурнага музея ў сучаснасці з нагоды Дня беларускага пісьменства.
ШЧАРБАКОВА Таіса Аляксееўна
1 верасня 2015 г. пайшла з жыцця ШЧАРБАКОВА Таіса Аляксееўна — доктар мастацтвазнаўства, прафесар, адна з заснавальнікаў беларускай школы музыказнаўства, выдатны спецыяліст у галіне музычнай тэксталогіі.
У кірунку Шчучына
Пра тое, што цікавага можа пабачыць у Шчучыне, любы ахвотны цягам святкавання на гэтых выхадных Дня беларускага пісьменства (за выключэннем, вядома, адрэстаўраванага палаца Друцкіх-Любецкіх, пра які апавядае першая паласа гэтага нумара "К"), гаворыць фотасюжэт шчучынскай журналісткі Алы Бібікавай.
“Фармаліст, але малайчына!..”
Тут, у інстытуце, Бембель ажаніўся са студэнткай скульптурнага факультэта Вольгай Дзядок. Хутка нарадзілася іхняя дачка Клара. А настаўнікамі маладых людзей сталі выдатныя педагогі, выхаванцы пецярбургскай Імператарскай акадэміі мастацтва Усевалад Лішаў, Раман Бах, Васіль Сіманаў і ўжо згаданы Мацвей Манізер.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»