Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Шматкроп’е на месцы Мінскага замчышча
Яшчэ на пачатку мінулага тыдня канцэпцыя музеефікацыі Мінскага замчышча здавалася вызначанай і зразумелай. У СМІ даўно і шырока анансаваўся праект вядомага архітэктара Сяргея Багласава, агучваліся і тэрміны яго рэалізацыі. Спярша яны дастасоўваліся да Чэмпіянату свету па хакеі, потым адсунуліся з той самай прычыны — што яўна да лепшага. Стала зразумела, што адужаць такі аб’ект “аўральнымі тэмпамі” проста немагчыма, таму старт быў адкладзены на “пасля 2014”, каб не радаваць гасцей будаўнічай “разрухай” у самым цэнтры сталіцы. м
Хто супраць Макса Каржа?
Беларуская музычная тусоўка працягвае спрачацца пра феномен Макса Каржа — 25-гадовага рэпера, які нарадзіўся ў Лунінцы і сабраў у лістападзе аншлагавы канцэрт (13 тысяч гледачоў) у “Мінск-Арэне”. Пакуль заслужаныя і народныя артысты, на жаль, толькі мараць пра такую колькасць людзей на сваіх выступленнях, Корж, на рахунку якога два альбомы, з лёгкасцю, як, прынамсі, падаецца звонку, “рэкрутаваў” спачатку сталічны Палац спорту, а затым і найбуйнейшую закрытую канцэртную пляцоўку краіны. У чым жа загадка Каржа, калі яна ўвогуле існуе? З гэтым пытаннем мы звярнуліся да айчынных музыкантаў і прадстаўнікоў шоу-бізнесу, а яшчэ —да іх калегі з Украіны, таксама, дарэчы, нашага чалавека (колішні ды-джэй і праграмны дырэктар на шэрагу мінскіх радыёстанцый).
Ці зарабляюць раёны на традыцыях нематэрыяльнай спадчыны?
Новыя магчымасці развіцця, натоўпы турыстаў — усё гэта можа мець кожны раён краіны хаця б праз адметную нематэрыяльную спадчыну! Атрыманне адпаведнага статусу для народнай традыцыі спрыяе не толькі яе захаванню, але і ўстойліваму развіццю рэгіёна, у тым ліку праз стварэнне новых працоўных месцаў. Здавалася б, як гэта звязана з малавядомым абрадам у глухой вёсачцы? Ды і што думаюць на гэты конт у саміх раёнах, багатых на нематэрыяльную гісторыка-культурную спадчыну? Дарэчы, нагодай для апытання стала VIII сесія Міжурадавага камітэта UNESCO па захаванні нематэрыяльнай культурнай спадчыны ў Баку, на якой мяркуецца разгледзець 10 новых заявак у спіс НКС свету.
Пакінем “без каментарыяў”?
У гэтыя дні адзначаецца 80-годдзе Беларускага саюза кампазітараў. І разам са святочным настроем з новай сілай паўстае вострае пытанне: ці ведае нашых творцаў публіка, асабліва моладзь?
Мала рэжысёраў? Не веру!
Дзесяць гадоў таму Акадэмія мастацтваў набрала чарговы рэжысёрскі курс па завочнай форме навучання. Набіраў яго тады выдатны рэжысёр, адзін з пачынальнікаў студыйнага руху на Беларусі, а ў далейшым мастацкі кіраўнік Коласаўскага тэатра Рыд Таліпаў. Гэта быў яркі курс, але і размаіты.
Апекуны і спонсары: ці ёсць культурны “ўнісон”?
Наступным абласным цэнтрам краіны, у які зазірнула наша газета, стаў Брэст. У камандзіроўцы я меў намер высветліць, наколькі камфортна адчуваюць сябе брэсцкія ўстановы культуры з эканамічнага пункту гледжання: які аб’ём асігнаванняў выдзелены на іх утрыманне і развіццё з бюджэту дзяржавы, на што яны канкрэтна накіроўваюцца, якім чынам прыцягваюцца пазабюджэтныя сродкі, як прадпрымальнікі ўносяць свой уклад у агульную справу?
Гучны прэцэдэнт са Статутам ВКЛ
Вельмі карысна ўдумліва “пагуляць” па сайтах. Тым больш, калі ставіш перад сабой канкрэтную журналісцкую мэту. А яна наступная: аналіз набыцця музейных прадметаў з дапамогай прыватных ахвяраванняў, спонсарскіх уліванняў і ўласных сродкаў. Спецыялісты і аматары даўніны добра памятаюць, якую акцыю зладзіў Музей гісторыі горада Магілёва, каб сабраць і выкупіць за 45 тысяч долараў у чэрвені 2012-га Статут Вялікага Княства Літоўскага 1588 года. Што і казаць, падзея была гучнай і для многіх — нечаканай. Як паўплываў прэцэдэнт на рост фандрайзінгавых ініцыятыў з боку іншых музейных устаноў рэспублікі?
“А юрыст не пашкодзіў бы…”
Ашмянскі раён магутны зладжанай ды ініцыятыўнай камандай работнікаў культуры, якія супольна “нараджаюць” самыя розныя трансгранічныя творчыя праекты, ярка “ажыўляюць” фестывальныя Гальшаны, супрацоўнічаюць са спонсарамі… А ў кіраўніка аддзела — заўжды свой прынцыповы погляд на рэчы, з’явы і праблемы.
Гадавы прыбытак — паўмільёна ў валютным эквіваленце
Старшы навуковы супрацоўнік Нацыянальнага музея архітэктуры і побыту Украіны, кандыдат гістарычных навук Алег АНУФРЫЕЎ — удзельнік нядаўняй Міжнароднай навукова-практычнай канферэнцыі “Традыцыі і сучасны стан культуры і мастацтваў”, што ладзіў у Мінску Цэнтр даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Ён прыехаў да нас, каб пераняць досвед калег і распавесці пра вынікі мадэрнізацыі музейнай справы ў сваёй установе. У выніку інавацыйных падыходаў яна за лічаныя гады павысіла колькасць наведвальнікаў у разы і, натуральна, выйшла на самаакупнасць.
Карануецца... мюзікл
Беларускі дзяржаўны акадэмічны музычны тэатр выпусціў прэм’еру мюзікла Уладзіміра Кандрусевіча “Соф’я Гальшанская” (“Каханне і карона”). Ці можна ў яго герояў закахацца і ці не ўпадзе з іх карона ад погляду крытыкаў?
Проста праз відэа
У Сеціве набірае папулярнасць сацыяльна-культурны праект “Litara-A”. Яго сутнасць: у суполках сацыяльных сетак выкладваюць якаснае відэа з добрым музычным аздабленнем, дзе чытаюцца вершы на роднай мове. Пра “Litara-A” распавялі настаўнік беларускай мовы і літаратуры, мадэль Дзяніс БУРКО і кіраўнік студыі відэапрадакшну “Zvonka” Павел ДОЎНАР.
Грамадою…
За штодзённымі клопатамі ды абавязкамі, бывае, няма калі паклапаціцца пра самога сябе, падумаць пра ўласнае здароўе. Жыве чалавек паўнавартасным жыццём, не шкадуе сябе на працы, мае кола сяброў ды творчыя планы, і раптам — хвароба…
Эпоха ВМТ
…А зараз я трошкі распавяду пра няпростыя лёсы некаторых педагогаў Віцебскага мастацкага тэхнікума (вучылішча), пра якіх сучасны чытач мала што ведае. Перш за ўсё — Міхаіла Керзіна, скульптара, педагога і першага дырэктара ўстановы (1923 — 1928 гг.). Пасля яго тэхнікум на кароткі тэрмін узначаліў пісьменнік Віталь Вольскі. Дык вось, Міхаіл Аркадзьевіч — асоба складаная, супярэчлівая.
Ментальная прастора...
У Нацыянальным гістарычным музеі Рэспублікі Беларусь гасцюе Расійскі этнаграфічны музей. Да нас прывезлі выставачны праект “Белая Русь і яе суседзі”.
Дэкодар Шчукіна
Другім удзельнікам праекта “Дэкадзіроўка: архетып адэкватнага часу” стаў Андрэй ШЧУКІН. Многім ён вядомы як паспяховы камерцыйны фатограф. Спецпраект Рэспублікі Беларусь на V Маскоўскім біенале сучаснага мастацтва “дэкадзіраваў” зусім іншае вымярэнне аўтара: мінімалістычнае, чорна-белае, інтравертнае... Як падаецца, менавіта яно бліжэй да архетыпу фотавыявы, нягледзячы на эфемернасць і “штучнасць” зафіксаванага на гэтых пастановачных здымках часу.
Драўляны птах на дачным участку
Можа і ёсць людзі, цалкам пазбаўленыя прагі збіральніцтва, але мне такіх сустракаць не даводзілася. У адных гэтая жарсць праяўляецца спантанна, у іншых — мае акрэслены вектар і канцэптуальны грунт. Гэта, дарэчы, не такая ўжо рэдкая з’ява, калі нехта аздабляе сваю асабістую прастору не тым, што лічыцца вартым, а тым, з чым камфортна асабіста яму. З такім чалавекам мне давялося сустрэцца. Гэта мастак Уладзімір Цвірка. Ён патэлефанаваў у рэдакцыю і запрасіў на сваё лецішча карэспандэнта, каб той паглядзеў на аўтэнтычны вятрак, што стаіць на ягоным участку.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»