”Зараз я паспрабую намаляваць партрэт яшчэ аднаго нашага амаль што забытага земляка — таленавітага графіка і жывапісца ХІХ ст. Рудольфа Казіміравіча Жукоўскага. Не блытаць з яго вялікім цёзкам па прозвішчы — Жукоўскім Станіславам Юліянавічам, таксама земляком, які даўно вядомы і ў нас, і ў Расіі, і ў Польшчы, хаця ён таксама раней быў уціснуты ў жорсткія рамкі рускага жывапісу.
Да вернісажу ўкраінскага фотамастака Ігара Гайдая заставалася крыху болей за суткі. Работы ў галерэі “Панарама” Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі яшчэ не былі развешаны па сценах: канчатковы мантаж экспазіцыі быў наперадзе.
Музыкант Сяргей ПУКСТ — асоба дзіўных кантрастаў. То ён шакіруе публіку, то выдае хіт, поўны безабароннай пяшчоты і шчырасці, то бянтэжыць розум выкананнем “нігілістычнага джаза”, то стварае дасціпныя і складаныя творы для хору… Дык хто ж ён? Напэўна, ставіць перад слухачамі гэтае пытанне — адна з любімых гульняў музыканта.
Напрыканцы мінулага года адзін з артыкулаў рубрыкі “Соцыум” заклікаў укласці “сваю цаглінку” ў аднаўленне Навагрудскага замка. Ужо сёння гэта магчыма зрабіць, набыўшы білет грашоварэчавай латарэі “Скарбніца”, заснавальнік якой — Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь.
Музыкант Сяргей ПУКСТ — асоба дзіўных кантрастаў. То ён шакіруе публіку, то выдае хіт, поўны безабароннай пяшчоты і шчырасці, то бянтэжыць розум выкананнем “нігілістычнага джаза”, то стварае дасціпныя і складаныя творы для хору… Дык хто ж ён? Напэўна, ставіць перад слухачамі гэтае пытанне — адна з любімых гульняў музыканта.