З 15 ліпеня па 5 жніўня ў Кіраўскім раёне на базе адпачынку “Дом рыбака”, размешчанай на маляўнічым беразе вадасховішча “Чыгірынка”, праходзіў VII Міжнародны пленэр па мастацкай кераміцы “Арт-Жыжаль”.
Музычныя інструменты ў ДШМ і ДМШ зношаны дашчэнту
Мама з сынам-школьнікам пытаецца ў ГУМе: “А дзе можна купіць больш танныя, беларускія, гітары?” Прадавец, аглядаючы шыкоўныя па цане і выглядзе замежныя інструменты, адказвае: “Нідзе! Няма беларускіх баянаў, піяніна, нават тамбурынаў і бубнаў айчыннай вытворчасці не знойдзеце: няма каму вырабляць…” Мама вельмі здзіўляецца. Усё зразумела: яна не ў тэме.
Камерная опера на вялікай сцэне: паміж “фэнтэзі” і фантазіяй
Па завяршэнні сезона наша культура пабагацела на прэм’еру, для якой азначэнні кшталту “яшчэ адна”, “чарговая” не падыходзяць, бо ў сучасную канцэртна-тэатральную практыку быў вернуты помнік даўніны: Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь паставіў оперу “Чужое багацце нікому не служыць” Яна Давіда Голанда ў рэдакцыі Уладзіміра Байдава. Гэтым жа спектаклем тэатр адкрые свой новы сезон — 17 верасня, акурат у 225-годдзе з дня прэм’еры ў Нясвіжы яшчэ адной оперы Голанда — “Агатка, ці Прыезд пана”.
6 метраў да сталічнай гісторыі
Варта толькі спусціцца на некалькі метраў углыб, як мінуўшчына імгненна ажывае: сваю справу робяць рэшткі старадаўніх абарончых умацаванняў, якія аднаўляюць атмасферу беларускага княства ХІІ стагоддзя. Каб здзейсніць такое далёка не віртуальнае падарожжа, карэспандэнт “К” чарговы раз паўдзельнічаў у археалагічных раскопках. Сёння гэта — старажытны Мінск.
Дзіўна, але прыехаўшы ў Смаргонь, мы не адчулі там звыклага пе- радсвяточнага тлуму. Усе ўстановы раёна, датычныя да правя- дзення Дня пісьменства (іншымі словамі, усе ўстановы наогул), працавалі спакойна і рытмічна. Будаўнікі клалі плітку на цэнтра- льнай вуліцы, работнікі хлебазавода адраджалі колішні смаргон- скі брэнд — смачныя абаранкі, а ў аддзеле культуры ўжо былі га- товы сцэнарыі тэатралізаваных дзей.
6 метраў да сталічнай гісторыі
Варта толькі спусціцца на некалькі метраў углыб, як мінуўшчына імгненна ажывае: сваю справу робяць рэшткі старадаўніх абарончых умацаванняў, якія аднаўляюць атмасферу беларускага княства ХІІ стагоддзя. Каб здзейсніць такое далёка не віртуальнае падарожжа, карэспандэнт “К” чарговы раз паўдзельнічаў у археалагічных раскопках. Сёння гэта — старажытны Мінск.
У адным з баёў пад час Першай сусветнай вайны, 20 ліпеня 1915 года пад горадам Востраў, быў цяжка паранены і страціў руку мой прадзед Браніслаў ВолкаўКарачэўскі. Непрытомны, ён трапіў у палон, але праз некаторы час быў з яго вызвалены…
Беларуская муза Аляксандра Скрабіна
Пра яе згадвалі практычна ўсе ягоныя сучаснікі, блізкія да класічнай музыкі. Па меркаванні адных, другая жонка кампазітара была разлучніцай, іншыя, наадварот, бачылі ў ёй каханую жанчыну і паплечніцу Аляксандра Скрабіна. Сёння пра гэта, можа, не варта было і прыгадваць, калі б не адзін момант: другая жонка знакамітага творцы Таццяна Шлёцэр была нашай зямлячкай.