Амаль як у жыцці. Толькі ў казцы
Дзякуючы яму “Беларусьфільм” стаў “радзімай” Бураціна, Зорнага хлопчыка, Пітэра Пэна, які вучыў: “А ты падумай пра што-небудзь вельмі прыемнае — і ўзлятай!”, гарэзлівай дзяўчынкі па імені Чырвоны Каптурык, што, бегучы па лесе, прасякнутым яркім ранішнім сонцам, спявала: “А-а, у Афрыцы рэкі — вось такой шырыні!”, і многіх іншых кіналюбімцаў дзятвы. У яго стужках здымаліся Ралан Быкаў, Уладзімір Этуш, Рына Зялёная, Уладзімір Басаў, Яўген Еўсцігнееў, Альберт Філозаў, Таццяна Пельтцэр, Павел Кадачнікаў, а песні да іх пісалі Булат Акуджава, Юлій Кім, Юрый Энцін, Аляксей Рыбнікаў, Яўген Крылатаў... І ўсе яны не баяліся ў “дзіцячых” фільмах размаўляць пра вечныя тэмы — любові і смерці, дабра і зла.
Леанід НЯЧАЕЎ ніколі не прызнаваў стэрэатыпаў — як у дзіцячым кіно, так і ў жыцці ўвогуле. Чалавек, на фільмах якога вырасла і вырасце яшчэ не адно пакаленне дзяцей, 3-га мая адзначае сваё 70-годдзе.
А яшчэ 20 гадоў таму выйшаў у свет фільм “Не пакідай” — апошняя работа рэжысёра на “Беларусьфільме”. Днямі па запрашэнні Музея гісторыі беларускага кіно знаны рэжысёр наведаў Мінск.