Старыя песні пра галоўнае, або Спеўнае поле “Акадэміі”
Тамара СЛАБОДЧЫКАВА — дацэнт кафедры харавога дырыжыравання Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі, вучаніца прафесара, народнага артыста СССР Віктара Роўды, шмат гадоў займаецца харавым мастацтвам. Яна ўвайшла ў гэты цудоўны свет вельмі натуральна, хаця ў дзяцінстве марыла стаць... лётчыкам, як старэйшы брат, які задаваў рэй. Дзяўчынка захаплялася рамантычнымі кніжкамі. Самай любімай была “Аповесць аб сапраўдным чалавеку”. Яе сям’я была надзвычай музычнай: тата іграў на скрыпцы, маці — на гітары. Усе цудоўна спявалі, музіцыравалі, у тым ліку і брат-лётчык, не быўшы прафесійнымі музыкантамі. І тое, што ў дзяцінстве будучы хормайстар захаплялася музыкай, было, на думку Тамары Слабодчыкавай, заслугай не толькі яе сям’і. Музычная культура, выхаванне бытавалі ў звычайным асяродку значна болей, чым зараз. У кожнай школе існаваў агульны хор, што было абявязковым.
Далей