Вайна — гэта не толькі баі і спецаперацыі, але і трагічныя лёсы людзей. І, кажучы пра Вялікую Перамогу, усё часцей забываюцца на імёны тых, хто яе наблізілі коштам уласнага жыцця, а іх прах застаўся назаўсёды на чужыне. Сёння іх імёны многім невядомыя. Каб выправіць сітуацыю, быў створаны адмысловы праект пад эгідай Усіхсвяцкага прыхода горада Мінска. Яго мэта — сабраць матэрыял пра воінаў, нашых суайчыннікаў, якія загінулі за межамі Радзімы ў гады Другой сусветнай вайны. Першы плён сумеснай працы праваслаўнага духавенства, ваенных гісторыкаў, журналістаў — кніга “Жыць і памятаць”.

Набыць антыкварныя прадметы для стварэння пэўнай атмасферы ў музейнай экспазіцыі ці папаўнення фондаў з кожным годам становіцца ўсё больш цяжка: цэны “кусаюцца”, а спонсарамі могуць пахваліцца хіба адзінкавыя ўстановы. “К” пацікавілася, што набылі абласныя музеі ў 2015 годзе і колькі сродкаў выдаткавалі на такія мэты. Зразумела, многае залежыць ад эканамічнай сітуацыі ў краіне, ад бюджэту канкрэтнай вобласці. Зараз жа музеі ў чаканні таго, колькі бюджэтных грошай вылучыць бюджэт у 2016 годзе на такія мэты і якой акажацца ў частцы выдаткаў Дзяржаўная праграма “Культура Беларусі” на 2016 — 2020 гады. Але звернемся да канкрэтыкі па годзе 2015-м.

Мінская абласная бібліятэка імя Аляксандра Пушкіна — першая публічная бібліятэка — адзначае 25 снежня 115 гадоў з дня заснавання. У сакавіку 1899-га камісія па падрыхтоўцы да святкавання стагоддзя Пушкіна паставіла пытанне аб адкрыцці ў Мінску публічнай бібліятэкі ягонага імя, каб “тым самым назаўсёды захаваць у памяці народа імя вялікага рускага паэта”. 25 снежня 1900 года Мінская гарадская дума на чале з губернатарам графам Карлам Чапскім прыняла рашэнне аб адкрыцці першай публічнай бібліятэкі горада і стала яе заснавальнікам.