Праекты развіцця № 45 / 1275 за 2016-11-05
“Культура” — газета для прафесіяналаў-2
Працягваем гаворку пра культуру Бялыніцкага раёна. І зноў — у святле падпісной кампаніі на “К”. Сённяшні надзвычай няпросты ў эканамічным плане час — нібыта выпрабаванне, іспыт. І для журналістаў газеты, і для падпісчыкаў — работнікаў не вельмі заможнай сферы культуры. Але калі яна была заможнай? У нашым “экзаменацыйным білеце” адно, аднак выключна важнае пытанне: “Наколькі мы вам патрэбныя ў плане інфармацыйнага забеспячэння?” У вашым — пытанне не менш сур’ёзнае: “Наколькі гнутка ды эфектыўна можа распараджацца аддзел сваімі бюджэтнымі і пазабюджэтнымі сродкамі?” Ад вынікаў такога іспыту залежыць, пагадзіцеся, многае…
Далей
|
№ 44 / 1274 за 2016-10-29
Газета “Культура” — для прафесіяналаў
Літаральна першы прыпынак на маршруце прынёс нам процьму прыемных сюрпрызаў. Усе іх можна аб’яднаць насценным дэвізам, які мы пабачылі ў кабінеце загадчыцы сельскага клуба Святланы Буймістравай. На аркушыку паперы раздрукавана: “Хто хоча — шукае магчымасці, хто не хоча — шукае прычыну”. Работнікі культуры Вялікай Машчаніцы паважаюць мудрага Сакрата. Мы — таксама. Гэта ж нібыта для творцаў выпакутавана: “Хто хоча зрушыць свет, няхай зрушыць сябе”. Вось і спрабуем гайдаць і гайдацца, гэтым разам — на Магілёўшчыне.
Далей
|
№ 43 / 1273 за 2016-10-22
План, стары баян, “узорнае” званне і…
Мы рэдка пішам пра дадатковую эстэтычную адукацыю. Прычына таму наступная: у музычных школах ці школах мастацтва, як падаецца, у разы менш праблем, чым у клубных, бібліятэчных ды музейных установах. Прынамсі, кадраў хапае (амаль усе выкладчыкі з вышэйшай адукацыяй), заробкі (на паўтары, дзве стаўкі) — адносна неблагія. А што яшчэ трэба для спакойнай выніковай працы? Зрэшты, вузкія месцы ёсць і тут. Таму паспрабуем прааналізаваць сённяшнюю сітуацыю з набыццём менавіта музычнай пачатковай адукацыі. Нам дапамогуць начальнікі аддзелаў ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Нараўлянскага — Віктар ЗАХАРАНКА, Валожынскага — Вікенцій АДАМОВІЧ і Зэльвенскага — Галіна РАМАНЧУК райвыканкамаў, дырэктары ДШМ: Сенненскай — Іван СМІРНОЎ, Ракаўскай (Валожынскі раён) — Юлія МЯКІНКА, Зэльвенскай — Вольга ГЕНЮШ.
Далей
|
№ 41 / 1271 за 2016-10-08
Падарожжа, што развярэдзіла сэрца
Гэта паездка планавалася з год: мы амаль дамаўляліся, але ў апошні момант усё зрывалася. Аднак, нягледзячы на неверагодную занятасць, акцёр Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы, мабыць, самы папулярны і запатрабаваны сучасны беларускі кінаартыст Павел Харланчук-Южакоў дадзенае ім абяцанне стрымаў і сустрэў мяне ў горадзе сваіх дзяцінства ды юнацтва. У падзяку я бязлітасна праэксплуатаваў яго, прастуджанага, у забегу па ўстановах культуры, з якімі ў яго было нешта звязана больш за 15 гадоў таму.
Далей
|
№ 40 / 1270 за 2016-10-01
Ай ды Таня! Ай ды Тома!
Сённяшняя публікацыя цалкам прысвечана культуры Кобрыншчыны. У раёна — унікальная гісторыя, гэткая ж і культура. І кіруе аддзелам ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі даўні эксперт рэдакцыі Надзея Жук. Мы трохі засумавалі, калі даведаліся, што на час нашага прыезду будзе яна па неадкладных справах у Пінску. Але па факце сумаваць не было і калі. Кожная сустрэча з работнікамі культуры аказалася настолькі фактурнай і ёмістай, што толькі паспявай-запісвай.
Далей
|
№ 39 / 1269 за 2016-09-24
Фальклор збіраюць па драбках
Віця Шніп, які з’явіўся на свет у Пугачах, да 7 гадоў жыў у вёсцы Легезы, а да першага класа вярнуўся на радзіму, дзе і скончыў васьмігодку ў 1975-м. У тым жа годзе ён паступіў у Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум і наступіў для яго новы этап жыцця, пасля другі, трэці... Але не пра іх сёння мой аповед, а пра тыя часы, калі пачала фармавацца асоба будучага вядомага беларускага пісьменніка Віктара Шніпа. Пра вёску Пугачы Валожынскага раёна Мінскай вобласці, у якой гэты працэс і адбываўся, пра яе культурнае мінулае ды сучаснасць. Галоўны рэдактар выдавецтва “Мастацкая лiтаратура” згадваў 1960 — 1970-я гады, а днямі суправаджаў мяне ва ўстановы, што наўпрост і ўскосна спрыялі нараджэнню ў ім перш за ўсё паэтычнага дару.
Далей
|
№ 38 / 1268 за 2016-09-17
“Я ваш, цёця Галя!”
Гэтым разам завершым гаворку пра музейны “калейдаскоп” Іванаўскага раёна ды пачнём расповед пра культурныя цікавосткі Драгічыншчыны. Тут мы таксама знайшлі шмат карыснага і для сябе, і для нашых чытачоў.
Далей
|
№ 37 / 1267 за 2016-09-10
Там, дзе інтэрактыў не забаронены
Сарачы — радзіма фестывалю дзіцячай тэатральнай творчасці «Чароўны куфэрак”, які з пэўнага часу аграгарадок дзеліць з Любанню. Але толькі гэтай нагоды для гонару жыхарам былой вёсачкі, размешчанай у Мінскай вобласці, мала. У яе гісторыі ёсць знакавыя здзяйсненні, адметныя героі, але калі ўжо я завастрыў увагу на тэатры, дык, як вы зразумелі, размова сёння пойдзе пра яго, а больш дакладна пра чалавека, які рэалізуе сябе ў гэтым відзе мастацтва. А яшчэ — у кіно, а яшчэ... З гонарам сучасных Сарачоў, акцёрам Рэспубліканскага тэатра беларускай драматургіі Максімам Брагiнцом, мы абыходзім установы культуры, знаёмыя яму з маленства, цікавімся, чым жывуць яны зараз.
Далей
|
№ 36 / 1266 за 2016-09-03
3+3=6 ды два на розум пайшло
Гэтую вандроўку мы назвалі “візітам да сяброў”. Культура Іванаўскага, Кобрынскага, Драгічынскага раёнаў нам добра вядомая і па баяздольных кадрах кіраўнікоў, і па немалым творчым патэнцыяле. Праўда, колішні начальнік аддзела культуры Іванаўскага райвыканкама Уладзімір Шаляговіч — на пенсіі. Але ягоны ўклад у агульную справу настолькі важкі, што мэтанакіраванасць шчыраванняў Уладзіміра Васільевіча заўважная і ў сённяшніх справах работнікаў культуры. А кіруе імі паслядоўніца Шаляговіча Валянціна Барадзінчык — чалавек прынцыповы.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|