фатаграфічная калекцыя № 14 / 1244 за 2016-04-02
Людзі з камерамі
Прывітаўшы мяне ў сваёй мінскай кватэрцы, архівіст Андрэй Скуратовіч адразу дзеліцца апошняй знаходкай. Па сутнасці, гэта новы, нікому не вядомы і зусім нечаканы твор знакамітага скульптара Аляксея Глебава. Як выявілася, народны мастак БССР, які адышоў у лепшы свет без малога паўстагоддзя таму, здолеў — свядома ці не — прадвызначыць важны трэнд ужо нашага часу: адлюстраванне паўсядзённасці. Героі яго фотасерыі — мінчане. Так, проста мінчане. Менавіта такія, якімі яны былі ў пачатку 60-х, прычым у тыя моманты, калі нават і не здагадваліся, што іх фатаграфуюць.
Далей
|
№ 43 / 1221 за 2015-10-24
Арыгіналы з самага пекла
“Камбат”, “Стаяць насмерць!”, “Гэта не забываецца. Лагер смерці “Штутгаф”, “Палонныя немцы. Сталінград”, “Дабрыдзень, тата!”… Гісторыю Вялікай Айчыннай вайны не адно пакаленне спасцігала, уяўляла па гэтых слынных кадрах. Ваенная фатаграфія як дакумент і як сведка часу, як тое, што дазволена зафіксіраваць, і як тое, што прамоўлена “між радкоў”. Яна і пра саміх ваенкараў, пра час, пра мужнасць, смерць, пакуты. “Паспець паказаць…” (Класіка ваеннай фатаграфіі. 1941 — 1945)” — выстаўка-праект з калекцыі Льва і Аляксандра Барадуліных, што экспануецца зараз у Беларускім дзяржаўным музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны, — гэта 170 рарытэтаў фотахронікі СССР, што фарміравалі і фарміруюць наша прадстаўленне пра вайну. У тым ліку пра след вогненнага ліхалецця на Беларусі.
Далей
|
№ 38 / 1216 за 2015-09-19
Дуды
За амаль сорак гадоў падарожжаў па Беларусі самае вялікае ўражанне пакінулі не буйныя гарады і не вёскі, якіх наведаў, бадай, тысячы, а нашы мястэчкі. Гэтым разам згадаю паездку ў цудоўны куток нашай радзімы — вёску Дуды Іўеўскага раёна.
Далей
|
№ 35 / 1213 за 2015-08-29
Манахром Белагруды
За амаль сорак гадоў падарожжаў па Беларусі самае вялікае ўражанне пакінулі не буйныя гарады і не вёскі, якіх наведаў, бадай, тысячы, а нашы мястэчкі. Гэтым разам згадаю паездку ў Белагруду, здымкі з якой пакінуў у манахроме, што цалкам адпавядае настрою гэтага кутка радзімы.
Далей
|
№ 30 / 1208 за 2015-07-25
Няма нейкага адзінага правіла...
“Бывай, Радзіма!” — новая фотакніга Андрэя Лянкевіча, якая мусіць убачыць свет налета. Альбом, прысвечаны даследаванню памяці Другой сусветнай вайны, яе канструяванню ў сучасным беларускім грамадстве, складаецца з 15 серый фатографа, што нараджаліся цягам апошніх чатырох гадоў. Гэты праект “выйшаў” з вялікай працы Андрэя “Паганства” і, урэшце, з пытання “Што ёсць Беларусь?”. Абапіраючыся на гісторыю сваёй сям’і, аўтар спрабуе прапанаваць уласны погляд на асэнсаванне траўмы глабальнага ваеннага канфлікту.
Далей
|
Прахалода Ракава
За амаль сорак гадоў падарожжаў па Беларусі самае вялікае ўражанне пакінулі не буйныя гарады і не вёскі, якіх наведаў тысячы, а нашы мястэчкі. Гэтым разам згадаю паездку ў Ракаў, які на гэтых здымках прахалодна-зімовы.
Далей
|
№ 28 / 1206 за 2015-07-11
Пастаўскі шлях / Мястэчкі Беларусі
За амаль сорак гадоў падарожжаў па Беларусі самае вялікае ўражанне пакінулі не буйныя гарады і не вёскі, якіх наведаў тысячы, а нашы мястэчкі. Гэтым разам згадаю паездку ў Паставы.
Далей
|
№ 27 / 1205 за 2015-07-04
№ 26 / 1204 за 2015-06-27
Ігумен — не ў чэрвені / Мястэчкі Беларусі
За амаль сорак гадоў маіх падарожжаў па Беларусі самае вялікае ўражанне пакінулі не буйныя гарады і не вёскі, якіх наведаў тысячы... Самыя цёплыя і змястоўныя ўспаміны ў мяне звязаныя з нашымі мястэчкамі, невялікімі гарадамі — сёння, у асноўным, раённымі цэнтрамі і пасёлкамі. Дэманструю ў гэтым нумары свае фотаўражанні ад колішняга Ігумена — цяперашняга Чэрвеня. Праўда, так выйшла, што здымкі — зімовыя. А мо тое і няблага ў летнюю спёку?
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|