Тэма нумара № 21 / 941 за 2010-05-22
Як жа нам без тэлебачання?
Алесь БАДАК, галоўны рэдактар часопіса “Нёман”, паэт:
— Для мяне галоўным арыентырам у дзяржаўным падыходзе да эстрады засталася тая форма, што існавала ў 1980-х— пачатку 1990-х гадоў. Песні адбіраліся прафесіяналамі, кожная з іх атрымлівала добра абстаўленую прэм’еру, дзе яе аўтары і выканаўцы маглі выказаць свой пункт гледжання. Песні абмяркоўваліся, выклікалі водгук музычнай грамадскасці, з іх складаўся Нацыянальны фестываль “Песню бярыце з сабой”. Канцэрты яго праводзіліся па ўсёй рэспубліцы і выходзілі ў тэлеэфіры. У межах фестывалю адбываўся і конкурс, вынікі якога падводзілі не адно слухачы, а, найперш, прафесіяналы. Сёння ж падобным адборам песень займаюцца, пераважна, FM-радыёстанцыі. Іх супрацоўнікі арыентуюцца, найперш, на густы сваіх рэкламадаўцаў, што, на жаль, часта вельмі далёкія ад сапраўднага мастацтва. На іх густы пачынаюць арыентавацца і артысты, зацікаўленыя, каб іх запісы ішлі ў эфір.
Далей
|
У хіце галоўнае — бульба
Вопыт суседзяў
Рэйнардс КАУПЕРС, спявак (Латвія):
Рыхтуючы матэрыялы па тэме нумара, мы звязаліся з некаторымі замежнымі артыстамі, каб высветліць у іх, “як жа зрабіць песню”. Свае адказы даслаў у рэдакцыю “Культуры” вакаліст, аўтар музыкі і слоў да многіх твораў латвійскага гурта “Brainstorm” Рэйнардс КАЎПЕРС, вядомы ў Беларусі і ва ўсёй Еўропе дзякуючы паспяховаму ўдзелу ў “Еўрабачанні”. Мы пацікавіліся ў папулярнага хітмейкера, чым вядомыя латышы “бяруць” свайго слухача. — Спадар Рэйнардс, якія характарыстыкі, на вашу думку, павінна мець сучасная песня, каб стаць папулярнай у сваёй краіне і за мяжой?
Далей
|
Мэсэдж плюс медыя…
Вопыт суседзяў
Ані ЛОРАК, спявачка (Украіна):
Сваімі меркаваннямі адносна развіцця песеннага жанру падзялілася вядомая ўкраінская спявачка Ані ЛОРАК, адказаўшы на пытанні газеты ў электронным лісце:
— Я лічу, што ў якаснай песні павінен быць, перадусім, зразумелы для ўсіх і шчыры тэкст, які дойдзе да сэрца кожнага слухача. І той, праслухаўшы песню, скажа: “Веру!” Яна абавязкова павінна несці пэўны мэсэдж, але, зноў жа, утрымліваць простыя словы і лёгкую запамінальную мелодыю, што лёгка напець.
Далей
|
Прызнанне як рухавік эканомікі
Юрый САВАШ, прадзюсер Тэатра песні Ірыны Дарафеевай:
— Давайце зыходзіць з таго, што эстрада ў той ці іншай ступені звязана з шоу-бізнесам. А любы бізнес — гэта галіна эканомікі. Таму калі, здараецца, артысты пачынаюць раз’язджацца, прычыны трэба шукаць і ў гэтым складніку таксама. Ні для кога не сакрэт, што ганарары нашых артыстаў, у тым ліку заслужаных і народных, — не самыя высокія. А з тымі ж расійскімі зоркамі ўвогуле ніякія параўнанні не вытрымліваюць крытыкі. Так, у Расіі “круцяцца” зусім іншыя лічбы. Але зараз я маю на ўвазе хаця б ганарары на “Славянскім базары ў Віцебску”. Бо цяперашнія сумы, якія атрымліваюць нашы артысты, не пакрываюць нават сабекошт укладзенага ў гэтае выступленне.
Далей
|
“А як канцэртнае жыццё?”
Алег ЕЛІСЕЕНКАЎ, кампазітар, прадзюсер:
— З практычнага пункта гледжання, эстрада — гэта не толькі від мастацтва, але і шоу-бізнес. Дзе бізнес, там і “прадукт” (хаця я і не люблю гэтае слоўца). А сваю айчынную прадукцыю трэба абараняць і падтрымліваць, ці не так? Што, дарэчы, і робіцца цяпер на радыё: 75 працэнтаў нацыянальнага — гэта і ёсць падтрымка ды абарона. А што ж у канцэртнай дзейнасці? Звярніце ўвагу, які наступ на наш рынак робіць расійскі шоу-бізнес. Калі дзесяцігоддзе таму расійскія зоркі выступалі адно ў Мінску, дык гадоў праз пяць пачалі “асвойваць” пляцоўкі абласных цэнтраў. Хутка прыйдзе час пытацца: маўляў, а чаго ж гэта мы не развівалі сваю ўласную канцэртную дзейнасць, чаму не выступалі нашы родныя артысты?
Далей
|
Лабараторыя “раскруткі”
Ганна КАЗЛОВА, кампазітар:
— Трэба не толькі шукаць таленты, але і ствараць творчыя лабараторыі для іх падрыхтоўкі і “раскруткі”. Разнастайных конкурсаў цяпер праводзіцца багата. Але ў журы не заўсёды бываюць прафесіяналы, бо чамусьці лічыцца, што ў эстрадных спевах разбіраюцца ўсе. Мне самой даводзілася працаваць у журы такіх конкурсаў, і, здаралася, не заўсёды ўдавалася адстаяць тых, з каго сапраўды магла б узгадавацца “зорка”.
Далей
|
Чаго рабіць не трэба
Валерый ГАЛАЎКО, кампазітар:
— Не хочацца казаць банальныя рэчы: усе і так усё ведаюць. Ведаюць, чаго не хапае нашай эстрадзе, што трэба палепшыць, якім чынам, і, у тым ліку, што можна зрабіць менавіта з дзяржаўнага боку для выпраўлення сітуацыі. Таму я лепей скажу, чаго рабіць не трэба.
Далей
|
Празрыстасць і ўдасканаленне
Сяргей ЖДАНОВІЧ, прадзюсер, кампазітар, дырэктар прадзюсерскага цэнтра, аўтар і кіраўнік праекта “Гукі школ”:
— Для больш плённага развіцця беларускай эстрады патрабуецца, думаю, далейшае ўдасканаленне нашага заканадаўства, рэгуляванне аўтарскіх правоў, стварэнне яшчэ больш празрыстай сістэмы гастрольнаканцэртнай дзейнасці. Апошнім часам робіцца шмат захадаў у гэтых напрамках. Бо жыццё не стаіць на месцы, яно ўвесь час дыктуе нейкія новыя ўмовы, змены, і гэта павінна адбівацца на афіцыйных дакументах, што рэгулююць эстрадную і, шырэй, творчую дзейнасць.
Далей
|
Любіць аўтараў
Алег ЖУКАЎ, паэт-песеннік:
— На пытанне “Што трэба рабіць, каб з’яўлялася больш добрых песень?” у мяне існуе адзін канкрэтны адказ: “Любіць аўтараў!” Я дзвесце песень напісаў за сорак гадоў. Але ж не надта гучаць яны ў Беларусі, хіба што пад час майго аўтарскага канцэрта, які прайшоў нядаўна ў Палацы Рэспублікі… Дарэчы, гэты канцэрт сабраў дзве тысячы гледачоў, што, неаспрэчна, сведчыць пра вялікі інтарэс народа да славянскага песняспеву. Я перакананы, што менавіта ён з’яўляецца асновай нашай нацыянальнай песеннай культуры. Апрача маіх старых хітоў на канцэрце прагучала паўтара дзесятка новых твораў, напісаных нядаўна, да прыкладу, песня “Беларусы мы”, што выконвае гурт “Беларусы”.
Далей
| |
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|