Жартаўнікі з інтэрнэт-форумаў па-свойму змагаліся з сумнай непагаддзю апошніх дзён, называючы краіну “Туманным Бульбіёнам”. У прадчуванні блізкай зімы ды Новага года сапраўды хочацца настрою светлага, казачнага. А не дажджу ці слоты. І тут толькі на работнікаў культуры спадзеў: лепей за іх ніхто святочны настрой не створыць. Менавіта таму ў Магілёўскім абласным метадычным цэнтры народнай творчасці і культурна-асветніцкай работы прайшоў абласны семінар-практыкум па вырабе навагодніх упрыгожванняў.

Партрэтам людзей культуры наш паштовы агляд заўжды аддае перавагу. Вельмі шкада, што мала нам іх дасылаюць. У большасці выпадкаў прыходзяць лісты з пераказам біяграфічных фактаў абранага па заслугах героя. Нарадзіўся, вучыўся, працаваў — за гэтымі фактамі няма асобы з яе характарам, не прасочваецца, так бы мовіць, кухня творчых эксперыментаў, не адчуваецца тэхналогія культурнай вытворчасці. А менавіта гэта найперш і цікавіць прафесіяналаў ад культуры. Але, зрэшты, намаляваць такі партрэт і майстру не заўжды па плячы.

У лістападзе спаўняецца 30 гадоў ансамблю народнай песні і музыкі “Сузор’е” Пратасевіцкага сельскага дома культуры, што ў Асіповіцкім раёне. Прыдумала і стварыла яго Соф’я Мароз. Тады ў калектыве бабулькі былі. Цяпер “Сузор’ем” кіруе дачка Соф’і Віктараўны Наталля Еўдакімовіч. Ансамбль памаладзеў, з’явіліся ў ім танцавальная ды інструментальная групы. Варта дадаць, што першым у склад памаладзелага “Сузор’я” ўвайшоў муж Наталлі — Аляксандр.

Нечаканая навіна з сеціва. Інстытут сацыялогіі Нацыянальнай акадэміі Беларусі правёў даследаванні чытацкай актыўнасці беларусаў. Выснова наступная: мастацкай літаратурай цікавіцца менш за палову жыхароў краіны. Астатнія да кніг не дакранаюцца ўвогуле. Навуковы супрацоўнік установы Кірыл Стаселька агучыў і такі факт: найбольш упадабаныя намі беларускія аўтары — Уладзімір Караткевіч, Святлана Алексіевіч, Васіль Быкаў, Іван Мележ і Наталля Батракова… І ў той жа час Белстат сцвярджае, што ў Беларусі чытаюць лепей у параўнанні з іншымі краінамі постсавецкай прасторы. Калі паверыць і першай, і другой крыніцы, дык становіцца ніякавата. Калі так і далей пойдзе, адданы чытач стане неўзабаве музейным экспанатам. Словам, бібліятэкар на сёння ў нечым падобны да супергероя, чыя місія — выратаваць сусвет.

Ліст, які падпісала дырэктар Смаргонскага раённага цэнтра культуры Галіна Крацянок, утрымліваў надзвычай важную інфармацыю: супрацоўнікі Залесскага ДК урачыста адкрылі помнік работніку культуры. І ніякіх падрабязнасцяў. Няўжо атрымалася сумясціць у граніце ці бронзе несумяшчальнае? Няўжо ў адной постаці ўдалося адлюстраваць швяца, жняца, дудара, будаўніка, выхавальніка, псіхолага, артыста і прадпрымальніка з камерцыйнай жылкай? Прыйшлося тэрмінова тэлефанаваць у Залессе. Кіраўнік мясцовай клубнай установы Сяргей Харытон расчараваў. “Ды гэта ж жарт, — кажа. — І ўвогуле ў нас уся праграма — гумарыстычная”.

13 кастрычніка спаўняецца 130 гадоў з дня нараджэння Язэпа Драздовіча — мастака, мысляра, этнографа. фалькларыста і касмічнага мрыйніка. За месяц да гэтага Віцебскі аблвыканкам прыняў рашэнне надаць статус гісторыка-культурнай каштоўнасці магіле адвечнага блукальніка. Пахаваны ён на вясковых могілках ля вёскі Ліпляні, непадалёк ад месца, дзе знаходзіліся родныя Пунькі (Глыбоцкі раён). На магіле ўстаноўленая пліта з барэльефам работы скульптара Алеся Шатэрніка. Тут сутыкаюцца зямное і вечнае. Над могілкавай цішай — высокае неба, а над ім — бясконцы космас, які так вабіў мастака.

На міжнародным фестывалі этнакультурных традыцый “Кліч Палесся”, які ладзіўся мінулай суботай у аграгарадку Ляскавічы Петрыкаўскага раёна, на дваіх ганаровых палешукоў стала болей. Гэтае званне атрымалі кіраўнік заслужанага калектыву “Выцінанка” Пётр Астапчук і байдарыст, алімпійскі чэмпіён Раман Петрушэнка, які нарадзіўся ў Калінкавічах.