З панядзелка іду ў доўгачаканы адпачынак. Трэба выспацца, а потым паглядзець, што робіцца ў бліжэйшым замежжы — у прыватнасці, ва Украіне — і высветліць урэшце, чым адрозніваюцца тутэйшыя язі ад іхніх. Не пашкодзіла б пазнаёміцца і з тым, як развіваецца сетка ўстаноў культуры ў нашых добрых суседзяў. Словам, канец лета абяцае мне шмат нечаканасцяў — спадзяюся, вельмі прыемных.

З Карэлічаў прыйшла інфармацыя пра льно-фэст у агра-гаспадарцы “Белыя Лугі” і фотаздымак з нумарам “К”, у якім гаворка вядзецца аб праектнай дзейнасці ў Карэліцкім раёне і які размешчаны на рэкламным стэндзе гарпасёлка. Мы папрасілі, тамтэйшыя работнікі зрабілі. Такія аператыўныя кантакты я і называю дзейснай зваротнай сувяззю. Дзякуй, работнікі культуры Карэліцкага раёна, за павагу і давер.

Не паспеў я прыехаць з Карэліччыны, як наша тэлебачанне паведаміла, што археолагі даследуюць у гэтым краі рэшткі драўлянага сярэднявечнага замка часін Вялікага княства Літоўскага. Знойдзены посуд, манеты, кафля і (дзіва дзіўнае!) нават музычныя інструменты. Вёска, побач з якой зроблена адкрыццё, так і не была названая. Я звязаўся з дырэктарам Карэліцкага цэнтра культуры Наталляй Гароднік. Яна і распавяла, што раскопкі вядуцца ля вёскі Беразавец. Што ні кажы, Карэліччына — раён замкаў! Цікава, як будзе называцца праект мясцовых работнікаў культуры, звязаны з культурным развіццём гэтага кутка Гродзеншчыны?

І куды гэтае лета спяшаецца? Не паспелі ачомацца, а яно ўжо амаль на другую палову пераскочыла. У сталічных чыгуначных ды аўтавакзальных касах — чэргі. Жыхары Мінска імкнуцца хутчэй вырвацца з тлуму і гарачыні, каб атрымаць ад летняга адпачынку максімальнае задавальненне дзе-небудзь на экзатычным прыродным улонні. Спяшаюся і я. Заўтра, 12 ліпеня, неабходна быць па камандзіровачных справах у Карэлічах. Білет — ужо ў кішэні. А таму сёння трэба абавязкова ўправіцца з чарговым аглядам пошты, балазе ліставанне да нас не замірае нават у летні сезон. Дзякуй, пазаштатнікі!

Ёсць у Бераставіцы возера. У цэнтры горада побач са старадаўнім касцёлам, дзе, паводле легендаў, Кастусь Каліноўскі друкаваў асобныя нумары “Мужыцкай праўды”. Дык вось, бераг таго возера выглядае цяпер утульным і добраўпарадкаваным. Справа ў тым, што намесніку старшыні Бераставіцкага райвыканкама па сацыяльных пытаннях Сяргею Чыкуну, чалавеку творчаму, прыйшла ідэя стварыць там кінатэатр пад адкрытым небам. Мясцовы аддзел ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі з імпэтам узяўся за рэалізацыю новага праекта. Для вырабу і ўладкавання лаў, кінапраектара ды разборнага экрана спатрэбілася мінімум фінансавых укладанняў. Вырашылі, што “сінематограф ля возера” займее вузкую спецыялізацыю і будзе дэманстраваць толькі рэтра-кінастужкі. Немалаважны нюанс: паказ фільмаў — бясплатны.

Пачнём з памылкі. У мінулым аглядзе пошты свята Баламутня прыпісана мною Іўеўскаму раёну. Насамрэч адмысловы праект прыдумалі работнікі культуры Карэліччыны. Прыкра, бо на мой капыл, інфармацыя — адна з самых арыгінальных у той падборцы лістоў. Але памылка — не мая. Аўтары ўвогуле не пазначылі ў карэспандэнцыі свой раён. Між тым, у тэксце прысутнічае сказ “Для гасцей свята выступілі артысты з Іўеўскага цэнтра культуры”. Вось я і быў упэўнены, што цэнтр, як гэта і прынята паўсюль, аказвае падтрымку перыферыі. Аднак канцэрт быў абменным.

Нагадаю, што сёння, 23 чэрвеня, у аграгарадку Дварэц ладзіцца раённае свята “Лунінецкія клубніцы”. У праграме — выстава-кірмаш майстроў дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, кніжная выстава “Зноў паспелі красуні-клубніцы”, “ягадныя” паэтычныя чытанні, продаж кулінарных вырабаў, канцэртная праграма, мюзікл, выступленні творчых калектываў Лунінецкага, Столінскага, Пінскага, Жабінкаўскага раёнаў, Брэста і Пінска. Памятаеце, я наракаў на тое, што Лёзна, дзе брэндам даўно стала суніца, адмоўчваецца і нічога не распавядае пра сваё Сунічнае свята? Дык вось, Лёзна не адмоўчваецца.

Брэст. Пешаходная вуліца Савецкая. Калі дзень святочны ці выхадны, мінакоў тут вельмі шмат. Усе жыццю радуюцца. Можна кавы папіць, музыку паслухаць. Шляхетная вуліца шляхетнага горада. А па адрасе Савецкая, 54 вас асабліва чакаюць. Менавіта тут ад Брэсцкага абласнога грамадска-культурнага цэнтра працуюць у адным будынку мастацкая галерэя і сувенірная крама “Скарбніца”.

Аграгарадок Дварэц Лунінецкага раёна сёння — ягадны рай. Побач праходзіць аўтатраса М-10, якая лучыць Беларусь з Расіяй. Таму і гандлёвая плошча тут адна з самых вялікіх у наваколлі. Водар клубніц стаіць неверагодны. Іх закупляюць фурамі. А яшчэ і май з пачаткам лета аказаліся спрыяльнымі для ўраджаю трускавак (такая назва клубніц мне больш даспадобы). Кіло ягад у Дварцы, як сцвярджаюць мясцовыя знаўцы, каштуе гэтымі днямі 50-80 капеек. І як пераконваюць тыя ж знаўцы, пры дбайным падыходзе да ягаднай справы ёю можна займацца цягам усяго лета. Аднак не толькі гандлёва-камерцыйны сэнс мае дадзенае пытанне.