Соцыум № 51 / 1491 за 2020-12-19
Дадаць “разынкі” ў турыстычны “пірог”
Відаць, кожны, хто праязджаў па трасе Мінск — Брэст за паваротам на Мір, памятае велічную металічную фігуру зубра, усталяваную ў 2003 годзе на памежжы трох абласцей — Брэсцкай, Гродзенскай і Мінскай. Непадалёк ад гэтага месца разгаліноўваюцца традыцыйныя турыстычныя маршруты — на Мір і Нясвіж, да славутых замкаў. Але ў навакольных вёсках і мястэчках ёсць на што зірнуць і акрамя агульнавядомых турыстычных цікавостак. Мы наведалі гэтыя ваколіцы, каб даведацца, якія аб’екты гісторыка-культурнай спадчыны таксама могуць зрабіцца годнай часткай вандроўных маршрутаў.
Далей
|
Сядзіба ў Грушаўцы адраджаецца
Згодна са шматгадовай традыцыяй, напрыканцы кастрычніка або ў першай палове лістапада мы ладзім апошнюю ў “сезоне” вандроўку ў Грушаўку. Прымеркавана яна да дня нараджэння Тадэвуша Рэйтана (каля 28 кастрычніка). Пачынаецца маршрут з Ляхавічаў, дзе на старых могілках пад лістоўніцай знайшлі апошні спачын малодшыя браты Тадэвуша, пляменнікі, а таксама бацькі апошняга прадстаўніка роду Юзафа. А завяршаецца — у родавым котлішчы Рэйтанаў, на падворку сядзібы. Гэтым разам вандроўка была перанесена на канец лістапада. Сёлета, цягам вясны — лета, мы ўжо шмат разоў наведваліся ў Грушаўку, каб назіраць за павольным ходам рэстаўрацыйных прац. Таму хацелася ўбачыць нейкія кардынальныя змены. На вялікі жаль, зладзіць гэтым годам летнік і фестываль “ДАХ” у Грушаўцы, па пэўных прычынах, не ўдалося. Замест гэтага спярша ў Пашкоўцах (вёсцы, у мінулым шырокавядомай сваімі музыкантамі), а потым у ляхавіцкай раённай бібліятэцы імя Якуба Коласа намі былі праведзены мастацкія выставы, прымеркаваныя да 280-годдзя Тадэвуша Рэйтана. За што асобная падзяка харэографу Алене Прохаравай і дырэкцыі бібліятэкі.
Нам жа застаецца толькі распавесці аб падзеях самага апошняга часу.
Далей
|
№ 50 / 1490 за 2020-12-12
Паштоўка з мінулага
Днямі ў сталічным Доме кнігі “Светач” адбылася прэзентацыя фотаальбома “Шматнацыянальная Беларусь”, падрыхтаванага гісторыкам, лаўрэатам прэміі “За духоўнае адраджэнне” Уладзімірам Ліхадзедавым. З’яўленне гэтага выдання зрабілася добрай нагодай для размовы аб нацыянальнай ды рэлігійнай разнастайнасці нашай краіны і супольным захаванні спадчыны розных народаў, а таксама аб нюансах філакартыі — калекцыянавання і даследавання гістарычных паштовак з відамі Беларусі.
Далей
|
Сядзіба ў Грушаўцы: зрэз эпох
На мой суб’ектыўны погляд, калі б у Беларусі праводзіўся конкурс на топ-5 самых знакавых аўтэнтычных сядзіб, котлішча Рэйтанаў лёгка перамагло б астатніх прэтэндэнтаў. А сярод апошніх маглі б стаяць Завоссе (Адам Міцкевіч), Марачоўшчына (Тадэвуш Касцюшка) і… спіс можна доўжыць. Прычын тут, безумоўна, некалькі. І вось дзве галоўныя. Непадрыхтаванаму чытачу цяжка сабе нават уявіць той культ асобы, тую пашану, якой было цягам стагоддзяў акружана імя Тадэвуша Рэйтана. Зямляк нашага героя па Навагрудчыне Адам Міцкевіч, адзін з галоўных папулярызатараў асобы Рэйтана ў ХІХ стагоддзі, адзначаў: “сам народ прызнаў Рэйтана вялікім”. Па-другое, сядзібы Міцкевіча і Касцюшкі — наватворы. Знаходзячыся там, даволі цяжка адчуць “подых часу”. У Грушаўцы гэта магчыма. Бо будынкі, якія захаваліся, паходзяць з канца XVII — пачатку XX стагоддзяў. Ёсць і іншыя плюсы.
Далей
|
№ 49 / 1489 за 2020-12-05
Канон захавання, або Аб’ект рэстаўрацыі і вакол яго
Напрыканцы мінулага года ў краіне з’явілася Рэспубліканскае грамадскае аб’яднанне рэстаўратараў, а сёлета ў лістападзе адбыўся пашыраны з’езд гэтай арганізацыі. Мерапрыемства прайшло ў анлайн-рэжыме пад назвай “Аб’яднанне экспертаў у галіне рэстаўрацыі як неабходная ўмова захавання аб’ектаў культурнай спадчыны Беларусі”. Удзельнікі з’езду паразважалі аб задачах аб’яднання і ключавых накірунках яго дзейнасці ў сучаснасці і будучыні.
Далей
|
Замак у “транзітным стане”
Днямі ля Навагрудскага замка зноў з’явілася будаўнічая тэхніка. Гэта радасны навіна: значыць, працы па яго захаванні ўрэшце працягнуліся. Пакуль што іх плён не будзе бачны старонняму воку: найперш трэба завяршыць умацаванне нетраў стромкага вала, а потым ужо прыступіць і да работ на яго паверхні. Што, хочацца верыць, таксама не за гарамі.
Далей
|
№ 48 / 1488 за 2020-11-28
Зямля Фердынанда Рушчыца
У адным з апошніх нумароў “К” (№ 46, 2020 год) мы зрабілі анонс публікацыі, у якой запланавалі распавесці нашым чытачам пра намер аднаўлення сядзібы старога беларускага роду Рушчыцаў у Багданаве. Сядзіба гэта вядома перш наперш тым, што тут нарадзіўся і памёр вялікі мастак Фердынанд Рушчыц (1870 — 1936). 10 снежня мы адзначым 150-ю гадавіну з дня яго нараджэння. “Намер аднаўлення” з канца 2014 года даволі рэгулярна з’яўляецца на старонках беларускіх СМІ, у тым ліку і нашай газеты. Ці адбыліся якія-небудзь зрухі на зямлі Рушчыца, ці “намеры” пакуль застаюцца “намерамі”, — пра ўсё гэта ў нашым матэрыяле.
Далей
|
№ 46 / 1486 за 2020-11-14
Дрэва роду ў “генеалогіі” шуканняў
Лістапад у нашай краіне — традыцыйная пара памінання продкаў. Нацыянальная бібліятэка і Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі нездарма менавіта цяпер правялі чарговы семінар, прысвечаны пытанням генеалагічнага пошуку — 5 лістапада, акурат паміж святам Дзяды, якое адзначаюць каталікі ў другі дзень гэтага месяца, і Змітраўскімі Дзядамі, што святкуюцца праваслаўнымі ў суботу перад днём святога Дзмітрыя, якая сёлета выпала на 7 лістапада.
Далей
|
№ 45 / 1484 за 2020-11-07
Аберагаць... руіны
Маляўнічыя муры, вытанчаныя аркі скляпенняў, рэшткі лесвіц і дымаходаў... Як рэстаўратары мусяць працаваць з руінаванымі помнікамі — захоўваць іх у існым стане, альбо аднаўляць у першапачатковым выглядзе? Чым каштоўныя руіны, як яны могуць быць карыснымі і хто мусіць вырашаць іх лёс?
Далей
|
·
1 .. 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 .. 97
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|