Культура - Погляд з XXI стагоддзя

Наведайце таксама старонкi:

Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года

У Міжнародны дзень музыкі 1 кастрычніка Беларуская дзяржаўная філармонія, паводле традыцыі, афіцыйна адкрые сезон. Выступяць адразу чатыры творчыя калектывы гэтай канцэртнай установы. Cярод іншых твораў прагучыць беларуская прэм’ера — Канцэрціна для валторны з аркестрам Андрэя Мдзівані. Але абедзве філарманічныя залы даўно ўжо адчынілі дзверы для публікі. Учора, да прыкладу, Дзяржаўны камерны хор Беларусі правёў тут канцэрт да 255-годдзя Міхала Клеафаса Агінскага. А тыднем раней у той жа зале імя Рыгора Шырмы прэзентаваў праграму сучаснай беларускай музыкі, складзеную з найноўшых прэм’ер айчынных кампазітараў.

Галоўная / Погляд з XXI стагоддзя

Погляд з XXI стагоддзя

№ 33 / 1367 за 2018-08-18

Дзетачка і Маргарытачка

(Працяг. Пачатак у № 32.)

Далей

№ 32 / 1367 за 2018-08-11

Дзетачка і Маргарытачка

“К” пачынае публікацыю матэрыялу вядомага мастацтвазнаўцы Барыса Крэпака пра сям’ю класіка савецкай скульптуры — і, магчыма, нашага суайчынніка. Першая частка дакументальнага серыяла — гэта мемуары, а вось другая — сапраўдны шпіёнскі дэтэктыў.

Далей

№ 30 / 1365 за 2018-07-28

Век жыве, век вучыць...

Дзіцячая школа мастацтваў імя Анатоля Багатырова ў Віцебску ўнікальная ўжо хаця б сваёй гісторыяй. Мяркуйце самі: сістэма пачатковай мастацкай адукацыі і эстэтычнага выхавання стала ў нас найбольш актыўна развівацца недзе ў 1960-я гады. Да гэтага ў дзяржавы на такую раскошу папросту не было грошай. А вось віцебская школа ў наступным годзе будзе адзначаць свой стогадовы юбілей!

Далей

№ 27 / 1362 за 2018-07-07

Хараство з акна пакоя

Можа падасца, нібы пра чалавека мастацтва — асабліва прызнанага і рэалізаванага — мы ведаем амаль кожную драбніцу. Але гэта — толькі на наш павярхоўны погляд. Хутчэй за ўсё, у душы творцы ёсць тое, што ўтоена ад знешняга свету: усхваляваны пошук, пачуццё недагаворнасці і недастатковасці створанага. Беларускі і савецкі скульптар Валянціна Міхеева (1933 — 2016) ці не ўсё жыццё імкнулася да прызнання іншага свайго таленту — жывапіснага. Разважанні аб творчым дары i аб супярэчлівай прыродзе мастацтва падштурхнулі мяне з нагоды юбілею Валянціны Мікалаеўны звярнуць увагу і на гэтую іпастась творчай асобы.

Далей

Словы пра мастака Рамана Заслонава

Чарговы герой цыкла сяброўскіх нарысаў Адама Глобуса — яго даўні калега, які даўно жыве ў Парыжы, але і пра родны Мінск не забывае.

Далей

№ 26 / 1361 за 2018-06-30

“І вякуе дзень даўжэй за век…”

Менавіта гэтак, у перакладзе Міхася Стральцова на беларускую мову, хочацца згадаць крылатае выслоўе, якое стала назвай рамана Чынгіза Айтматава. Чаму? Таму, што нават асобныя дні і ночы, так ці інакш звязаныя з Вялікай Айчыннай вайной (не абавязкова, уласна кажучы, з буйнымі баявымі аперацыямі), засталіся для яе ўдзельнікаў, і асабліва для нас, беларусаў — іхніх дзяцей, унукаў і праўнукаў — свяшчэннай Памяццю на вякі. Да такіх падзей хачу аднесці і легендарныя партызанскія парады, якія ў ліпені 1944-га, можна сказаць, нечакана для большасці гараджан, урачыста і на высокім узроўні прайшлі ў Мінску і Віцебску.

Далей

Дыверсант, які стаў навукоўцам

1 ліпеня 2018 года спаўняецца 100 год з Дня нараджэння прафесара Максіма Болбаса. Свае навуковыя працы ён прысвяціў цікаваму і важнаму аспекту нашай мінуўшчыны — гісторыі беларускай эканомікі. Аднак адметны яго лёс не толькі грунтоўнымі даследаваннямі і руплівай выкладчыцкай дзейнасцю. Перад тым як засяродзіцца на працы ў бібліятэчнай цішы, гэты наш суайчыннік прайшоў праз усе выпрабаванні свайго бурапеннага веку.

Далей

Незгасальная паходня Памяці

Усё далей і далей ад нас той вялікі дзень 3 ліпеня 1944-га, калі вызваленне Мінска, а потым і ўсёй Беларусі стала сапраўдным фактам таго, што наша агульная Перамога не за гарамі. Ужо мінула 74 гады. І што дзіўна: той дзень з часам нібы зноў пачынае набліжацца да нас — праз новыя дакументы, фільмы, архіўныя крыніцы і асабліва праз успаміны ўдзельнікаў вялікай вайны, сівых ветэранаў, хто да сённяшняга часу, на шчасце, застаўся ў жывых і так ці інакш удзельнічаў у вызваленні нашай Радзімы.

Далей

№ 25 / 1360 за 2018-06-24

Свой сярод сваіх

Калі хтосьці з нас звычайна знаходзіць старую фатаграфію — у першую чаргу мы імкнёмся персаналізаваць асобу, якую бачым на адбітку. Але арганізатары выставы “Мірны час” у Музеі гісторыі беларускага кіно пайшлі іншым шляхам — вылучылі час і вобразы, пакінуўшы здымкі фатографа-аматара з Ляхаўшчыны без подпісу. Гаворка ідзе пра ўнікальны архіў 1950 — 1960-х гадоў нядаўна адкрытага беларускага майстра — Пятра Таранды.

Далей