Intra et extra Лістапад 2008г.
Усемагутны медыум -- акцёр
Вы не задумваліся, чаму энергетыка мастацкіх шэдэўраў захоўваецца праз гады і стагоддзі? У чым цуд невычэрпнай экспрэсіі карцін Рафаэля, п’ес Чэхава, опер Вердзі? Напэўна, адказ (калі ён наогул існуе) знаходзіцца па-за плоскасцю рацыяналізму, дзесьці ў «чацвёртым вымярэнні». Аднак ёсць людзі, якім пашчасціла стаць медыумамі паміж мінулым і будучыняй.
Далей
|
Травень 2008г.
Голас магнетычнай прыцягальнасці
Барытон -- голас магнетычнай прыцягальнасці, з шакаладным, скажу прыгожа, аксамітам, надзелены ярка выяўленым, сакавітым мужчынскім «эга». Яму проста наканавана быць найпрыгажэйшым з мужчынскіх тэмбраў! Не спяшайцеся шпурляць у мой бок камяні, або я буду працягваць у прысутнасці адваката...
Ва Уладзіміра Громава ёсць усё, каб у недалёкай будучыні стаць Яго Вялікасцю Барытонам. Гэты спявак «забяспечыў» самае яркае ўражанне ад прэм’ер апошніх оперных сезонаў.
Далей
|
Люты 2008г.
Любоў напалам з болем
Лёс Уладзіміра Крываблоцкага для сённяшняга часу і характэрны, і па-свойму унікальны. Мастак існуе ў пастаянным дыялогу з часам, ён і адкрыты свету, і замкнёны ў сабе. Як майстра яго нельга ўспрымаць адназначна. Манументальнае і станковае ў яго творчасці актыўна ўзаемадзейнічаюць. У манументальных аб’ектах мастак закранае грамадска значныя тэмы. Але і ў станковым жывапісе У.Крываблоцкі будуе складаныя прасторавыя кампазіцыі, манументальныя па гучанні, абагульнена-дэкаратыўныя па пластычнай будове. У іх адлюстравана вызначаная жыццёвая філасофія мастака, у якой асноўнае месца займаюць пытанні хуткаплыннага і вечнага, зямнога і нябеснага, былога і цяперашняга. У яго палотнах няма быту, але ёсць быццё, ёсць твары людзей, якія жывуць у духоўнай згодзе з сабой. Гэты свет узнёслы, ён адарваны ад дробнага і нязначнага. У манументальных роспісах, на жывапісных палотнах У.Крываблоцкага адчуваецца подых стагоддзяў -- ХХ-га, ужо і ХХІ-га… Каранёвая сістэма яго мастацтва складаная, але ў творчасці няма герметызму (які немагчымы тут па вызначэнні), не адчуваецца нават імкнення да яго.
Далей
|
Снежань 2007г.
Красамоўства маўчання
Сёлета для Валерыя Шкарубы настаў істотны момант: яго жыццёвы карабель перасякае экватар. Пяцьдзесят гадоў -- дата, калі творчасць мастака можна разглядаць «па гамбургскім рахунку», без скідак на маладосць, прад’яўляць да яго карцін самыя высокія патрабаванні. Паспрабуем па магчымасці разабрацца, наколькі рэалізаваў сябе, чаго дасягнуў жывапісец на абраным ім шляху. Жанр, з якім В.Шкаруба знітаваў сваю творчасць, -- папулярны сярод майстроў пэндзля, але не кожны з іх можа з поўным правам лічыць сябе пейзажыстам. Трэба ў такім, здавалася б, «простым» і «даступным» знайсці сваё, індывідуальнае бачанне прыроды і зрабіць яго блізкім сэрцу гледача.
Далей
|
Верасень 2007г.
Як Атлантыда -- з глыбіні мора...
Валянцін Елізар’еў узначальвае беларускі балет амаль тры з паловай дзесяцігоддзі. Каб усвядоміць маштаб зробленага, трэба параўнаць тое, што маем, з тым, што было.
Далей
| |
Ліпень 2007г.
Мастак надпачуццёвага складу
У невялікай майстэрні Георгія Скрыпнічэнкі ўражваюць стосы палотнаў на паліцах і ў спецыяльна прыстасаваных для іх захоўвання скрынях. «Тыдзень маглі б тут сядзець, дзень і ноч разглядваючы мае працы», -- гаворыць мастак. Веру, што так яно і ёсць. Нямногім выпадае шчасце грунтоўна пазнаёміцца з творчасцю майстра. Нават яго бліжэйшыя сябры не заўжды маюць уяўленне, колькі ім напрацавана з вучнёўства да сённяшняга дня.
Далей
|
Георгій Скрыпнічэнка: «У творчасці нікога не падманеш"
"Сюжэты для сваіх карцін я шукаю не ў прыродных уражаннях, хоць, выязджаючы на вёску, з задавальненнем пішу эцюды, а ў жыццёвых калізіях і сітуацыях. Пішу характары і абставіны вакол іх. Імкнуся злоўлены матыў увасобіць у знакавых вобразах, і раблю гэта няспешна, у майстэрні. Бывае, вяртаюся да недаробленай ці нават зробленай работы праз некалькі гадоў. Здаецца, што менавіта сёння я змагу ўхапіць трымценне ўласнай думкі, знайсці адпаведнае колеравае вырашэнне. Кожны свой твор, што дзіця, з рук выпускаць не хачу. І таму рэдка прадаю, яшчэ радзей -- дару".
Далей
| Назад
|
|