Галоўная / Тэма нумара: Балет - трыумф і драма
Тэма нумара: Балет - трыумф і драма Снежань 2007г.
ПЫТАННЯЎ БОЛЕЙ, ЧЫМ АДКАЗАЎ...
Пра балет наш часопіс піша часта. Мы паведамляем аб прэм’ерах, знаёмім чытачоў з найбольш адметнымі і цікавымі артыстамі, распавядаем пра іх перамогі на конкурсах. Наспела, па ўсім, патрэба, а мо і неабходнасць хоць бы тэзісна пагаварыць пра іншы бок нашага харэаграфічнага жыцця: пра многія і вострыя праблемы, якія ў ім таксама, на вялікі жаль, існуюць. Фантастычнасць балетнага відовішча, ягоная неверагодная яркасць і моц уздзеяння вельмі часта засланяюць гэтыя праблемы, адсоўваюць іх на задні план, але ж ад гэтага яны не знікаюць і не вырашаюцца. А праблемы гэтыя -- вострыя, часта драматычныя -- тычацца як лёсу асобных артыстаў, так і развіцця жанру ўвогуле…
Далей
|
Уладзімір Іваноў: "З любоўю, дбайнасцю і годнасцю"
Харэаграфічную вучэльню я скончыў у 1972-м і тым жа годам быў прыняты ў тэатр балета. І ведаеце, што здзіўляла? Ніхто не дыхаў нам у патыліцу. А кожны ж год вучэльня рабіла выпускі! Танцоўшчыкі, якія маглі быць нам канкурэнцыяй, не з’яўляліся. І таму мы адчувалі сябе дастаткова вольна. Прыгадайце: у тыя гады В.Елізар’еву даводзілася запрашаць салістаў з іншых тэатраў: Т.Яршову і А.Мартынава -- з Рыгі, А.Куркова -- з Баку. І гэта рабілася не ад добрага жыцця!
Далей
|
Вольга Лапо: "Абмялелая плынь кантактаў"
Харэаграфічны каледж -- сапраўдны фундамент тэатра. Юныя артысты, якіх мы рыхтуем, чыё фізічнае, эмацыйнае, творчае аблічча фарміруем, заўтра ці праз колькі гадоў будуць танцаваць на сцэне нашага Акадэмічнага.
Далей
|
Святлана Уланоўская: "Авангард у ар’ергард?.."
...«Застой», «крызіс» -- гэтыя словы ўжо не рэжуць балюча слых, бо сталі амаль неаспрэчнай канстатацыяй адносна многіх з’яў сучаснага мастацкага жыцця. Тэатразнаўцы скардзяцца на збедненасць рэпертуарнай палітыкі, яе звужэнне да папсова-забаўляльнага фармату, замаруджанасць тэатральнага жыцця, адсутнасць падзей... І гэта пры тым, што прэм’еры ў драматычных тэатрах сталіцы адбываюцца дастаткова часта. А што ж казаць тады пра харэаграфію, калі на ўсю краіну ў нас толькі адна прафесійная балетная трупа -- Нацыянальны акадэмічны тэатр балета?
Далей
|
Юрый Кавалёў: "Хачу шмат паспець!"
Пяты год пайшоў, як я скончыў Беларусі харэаграфічны каледж. Здаецца, не надта вялікі тэрмін. Але гэтыя гады ў тэатры аказаліся такія насычаныя, што часам здаецца: каледж застаўся ў далёкім мінулым. На выпускным канцэрце з вялікай радасцю і задавальненнем выконваў надзвычай тэмпераментны танец сіртакі з балета «Грэк Зорба». Гэты нумар у харэаграфіі Л.Мясіна ярка пастаўлены, ён робіць уражанне. Магчыма, таму ў тэатры мне з першых дзён пачалі давяраць сольныя партыі.
Далей
|
Таццяна Шаметавец: "Каб вобраз быў жывы"
Думаю, маладому пакаленню артыстаў, тым, хто прыйшоў у тэатр нядаўна, значна цяжэй, чым было нам. Таму што Валянцiн Елiзар’еў менавiта з разлікам на нас ставiў свае спектаклi. Артыстам вельмi падабалася ягоная харэаграфія, і мы выкладвалiся цалкам, аддаючы сваім партыям усю душу, пачуццi, розум. Таму і нараджаліся балеты незвычайныя, фiласофскiя. А новаму пакаленню, па сутнасцi, трэба ўлазiць у «чужую скуру». Праўду кажуць: сыходзяць яркія, самабытныя выканаўцы -- з iмi адыходзяць і спектаклi. Вядома, пастаноўкі можна ўтрымаць, ды ўсё ж толькі на пэўны час.
Далей
| |
Назад
|
|