Пе­ры­пе­тый у лё­се гэ­та­га ча­ла­ве­ка ха­пі­ла б на­ват не на ва­гон з ма­ле­нь­кай ка­ляс­кай, а на цэ­лы чы­гу­нач­ны сас­таў. Але быц­цё яны яму асаб­лі­ва не ўсклад­ня­лі. Бо­ль­шасць з іх ста­лі пры­ступ­ка­мі да но­ва­га эта­пу ў яго твор­чай дзей­нас­ці — мо­жа, не ўсім бач­най, але надзвы­чай важ­най для раз­віц­ця не­ка­мер­цый­най му­зы­кі Бе­ла­ру­сі. Пра та­кія па­ва­ро­ты “Ку­ль­ту­ра” і па­ра­змаў­ля­ла з чар­го­вым “лёт­чы­кам” — Па­ўлам ЮРЦЭ­ВІ­ЧАМ.

Мянушкай “ПАМІДОРАЎ” Аляксандр Крывашэеў абзавёўся ў глыбокiм юнацтве, калі на адной з вечарынак разам з прыяцелем дэманстраваў балетныя па пад песню гурта “ДДТ” аб тэрарысце Іване Памідораве. Пасля гэтага папярэднюю мянушку “Амерыканец” змяніла новая, а праз гады папулярны радыйшчык, які вырашыў заняцца публічным музіцыраваннем усур’ёз, зрабіў яе сваім псеўданімам, пад якім Аляксандра ведаюць аматары року, рэпу, FM, ТБ і рэкламных аб’яваў. “У неба” сёння мы адправімся з ім.

Сярод тых, хто задумаў і правёў першы фестываль Sprava (аб ім “Культура” неаднаразова пісала, апошні раз у №33 ад 19 жніўня), быў і Мацвей САБУРАЎ — фігура паважаная ў асяроддзі айчынных як меламанаў, так і тэатралаў. Да свайго прыходу ў фестывальны рух ён паспеў як след “натаптаць” і ў музыцы, і ў валадарстве Мельпамены. Зрэшты, і там, і там герой гэтага інтэрв’ю працягвае пакідаць творчыя сляды. Разгледзім жа іх падрабязней.

Галоўны хіт “Ад парога” (з шыкоўнай гітарай Андрэя Дзяменцьева) гурта “Калi юга”, у якім выступаў мой суразмоўца, некалі гучаў калі і не з кожнага праса, то на ўсіх радыёстанцыях краіны. Пазней мы, шараговыя тэлегледачы, атрымлівалі асалоду ад саўнда канцэртаў і перадач, які ён рабіў. А цяпер што? Ды нічога асаблівага: Юрый Гарачка тэстуе праграмнае забеспячэнне самай крутой хакейнай лігі свету — НХЛ. І як жа ён дакаціўся да жыцця такога? Паспрабуем разабрацца.