Летась бібліятэкі краіны перасталі наведваць каля 100 тысяч беларусаў. Гэта вынік чарговых статыстычных экскурсаў у мінулае і сучаснае. Гэтым разам гаворка пойдзе пра публічныя бібліятэкі краіны, дзе таксама, як і ў дзіцячых бібліятэчных установах Беларусі, адбываецца скарачэнне сеткі.

Статыстыка — рэч не толькі аб’ектыўная, але, і прынамсі, інфарматыўная. Яе цікава вывучаць не толькі ў звязку з нейкімі фінансавымі ці эканамічнымі рэаліямі, а і з тымі, якія непасрэдна тычацца сферы культуры Беларусі.

Нягледзячы на невысокія заробкі ў сферы культуры, заўсёды ёсць магчымасць іх, можа, і не надта істотна, але павысіць. Дарэчы, так робяць не толькі работнікі культуры Беларусі.

Калі стаіць выбар паміж рэстаранам і тэатрам, многія сёння абяруць менавіта першы. Або ўвогуле “затарацца” ў бліжэйшай прадуктовай краме і пойдуць дадому, каб пад няхітрую вячэру паглядзець у інтэрнэце чарговы блокбастар…

Яшчэ ў 2009 годзе “К” публікавала матэрыялы, прысвечаныя развіццю ў Беларусі аўтабібліятэк як формы нестацыянарнага абслугоўвання жыхароў аддаленых вёсак. Яны павінны былі з часам займець не толькі стэлажы для кніг, але і стаць паўнавартаснымі мабільнымі ўстановамі культуры з ноўтбукам, прынтарам і сканерам, з магчымасцю замовы патрэбнай літаратуры праз інтэрнэт і гэтак далей. Але і да сёння падобныя прагнозы застаюцца хутчэй марамі...

Не сакрэт, што краўдфандынг — збор сродкаў пад фінансаванне сваіх праектаў у прыватных асоб на спецыяльных электронных пляцоўках — сёння ў пашане і ў знакамітых музыкантаў, і некаторых раённых установах культуры, і ў асобных работнікаў сферы. Днямі ж шэраг прыхільнікаў краўдфандынгу папоўніўся яшчэ адной установай культуры, гэтым разам — агульнарэспубліканскага значэння.

Працягваем падводзіць вынікі першага года дзеяння Дзяржпраграмы “Культура Беларусі” на 2016 — 2020 гады.