Бадай, ніводзін беларускі народны інструмент не міфалагізаваны так моцна, як дуда. Напачатку ХХ стагоддзя яна стала адным з сімвалаў беларускага нацыянальнага адраджэння, фігуравала ў шматлікіх літаратурных творах, захавала гэтую ролю і ў міжваенны час. На жаль, у 1951-м годзе адбыўся апошні публічны выступ дудара: Язэп Гвоздзь выканаў жніўную песню падчас рэспубліканскага агляду мастацкай самадзейнасці. Тым не менш, з 1970-х цікаўнасць да дуды робіцца стабільна высокай і сярод музыкантаў, і сярод майстроў, і сярод даследчыкаў гэтага старажытнага музычнага інструмента. Пра свае даследаванні “К” распавялі кандыдат мастацтвазнаўства, майстар па вырабе дуд, дудар Аляксандр СУРБА і пісьменнік, дудар, арганізатар фестывалю “Дударская Глыбоччына” Віталь ВОРАНАЎ.

Выдавецтва “Беларуская навука” на мінулым тыдні надрукавала кнігу, над якой я працавала з 2014-га года. Гэта зборнік, які змяшчае апісанні абрадаў, тэксты і ноты масленічных песень. Матэрыял я расчытвала з захаваннем дыялектных асаблівасцей з архіўных і ўласных экспедыцыйных аўдыязапісаў, частку перадрукавалі з ужо апублікаваных крыніц, у тым ліку мала дасяжных. Музычную частку выдання (натацыі, тэматычны ўступны артыкул) рабіла этнамузыколаг Васіліна Прыбылова.

Зусім хутка Дзед Мароз і Снягурка будуць адорваць дзяцей і дарослых разнастайнымі падарункамі, дастаючы іх з цудадзейнага меха, у якім змяшчаюцца ўсе нашы жаданні. Натуральна, што шматлікія навагоднія мерапрыемствы пройдуць, як ужо заведзена традыцыйна, і ва ўстановах культуры Беларусі. “К” паспрабавала разабрацца з тым, як цяпер, у сувязі з неспрыяльнай эпідэміялагічнай сітуацыяй, будуць ладзіцца гэтыя мерапрыемствы ў некаторых рэгіёнах краіны.

Сёлета Музею беларускага кнігадрукавання споўнілася 30 гадоў. За гэты час ён сцвердзіў сваю рэпутацыю аднаго з асноўных асяродкаў нацыянальнай культуры на поўначы Беларусі, заявіў пра сябе як пра сур’ёзную навуковую ўстанову, што займаецца даследаваннем беларускай кніжнай спадчыны, усталяваў сталыя творчыя сувязі з беларускімі літаратарамі, мастакамі, калегамі-музеязнаўцамі, афіцыйнымі асобамі. Таксама музей назапасіў сапраўды значную кніжную калекцыю, на аснове якой штогод рэалізуюцца разнастайныя выставы і творчыя праекты. Зараз у калекцыі больш за 19 тысяч друкаваных выданняў, больш за сотню старадарукаў і дзясятак рукапісных кніг…

Тыя, хто больш-менш уважліва сачылі за сітуацыяй вакол Нацыяльнай прэміі ў галіне выяўленчага мастацтва 2019 — 2020 гадоў, не маглі не ўбачыць тую акалічнасць, што ад самага пачатку (то-бок ад адбору твораў да вызначэння лаўрэатаў) паўставала шмат пытанняў пра адпаведнасць прапанаваных работ высокаму статусу згаданай прэміі. Гродзенскі графік Юрый Якавенка — адзін з тых творцаў, чый удзел у конкурсе надаў падзеі пэўнай вагі. Тым больш, што ў намінацыі “графіка” мастак фактычна быў па-за канкурэнцыяй.