Prof-партфоліа № 13 / 1504 за 2021-03-27
Магія зашыфраванага тэксту
Майстэрства маляваных дываноў на Віцебшчыне калісьці квітнела, а ў ХХІ стагоддзі яго даводзіцца адраджаць. Адзін з першых майстроў, што ўсур’ёз заняўся маляванкамі ўжо ў новыя часы, больш за тое — што навучыў і заахвоціў іншых, чый вопыт і веды сталі падмуркам для адраджэння традыцыі на віцебскіх землях, — Ірына ЦЕРАШКОВА з Лёзна, член Беларускага саюза майстроў народнай творчасці. Яе маляванкі сярод усіх вылучаюцца — Ірына пайшла далей за простае паўтарэнне традыцый, знайшла сваю тэму і выпрацавала сваю стылістыку, да яе дываноў можна ставіцца як да сапраўдных мастацкіх твораў. А менавіта ў гэтым, магчыма, і палягае моц традыцыі — у развіцці. Як сучаснага творцу знайшло мастацтва мінулага і якой магіяй завабіла? — Абмяркуем з Ірынай Церашковай.
Далей
|
№ 11 / 1502 за 2021-03-13
Няўрымслівы даследчык танца “ад вытокаў”
Мікола Аляксеевіч Козенка — вядучы этнахарэограф і лідар у даследаванні традыцыйных беларускіх народных танцаў у сучаснай Беларусі. Майстра ведаюць як у нашай краіне, так і далёка за мяжой. На днях ён адзначае свой 70-гадовы юбілей і не спыняе плённай працы. Як кажа сам Мікола Аляксеевіч: “Багата зроблена, але багата яшчэ трэба зрабіць”.
Далей
|
№ 10 / 1501 за 2021-03-06
Берагіня Рудабельскай “Берагіні”
Рэспубліканскі фестываль фальклорнага мастацтва “Берагіня”, на якім цягам 20 гаоў заўсёды надзвычай разнастайна і годна прадстаўлена каранёвая культура нашага народа, цяжка ўявіць без асобы Святланы Беразоўскай, з якой я некалі сустрэўся выпадкова (а магчыма, па прычыне заканамернага збегу абставін). У выніку я стаў аўтарам, навуковым кіраўніком гэтага доўгатэрміновага праекта, а Святлана Анатольеўна — дырэктарам фэсту.
Далей
|
№ 9 / 1500 за 2021-02-27
Магічная вязь сакральнай кнігі
У рамках мерапрыемстваў, прысвечаных Міжнароднаму дню роднай мовы, 16 лютага ў Цэнтральнай навуковай бібліятэцы імя Якуба Коласа НАН Беларусі прайшоў круглы стол “Беларуская мова ў кітабах”. Арабісты, цюрколагі і славісты сабраліся разам, каб абмеркаваць даследаванні рукапісаў татараў Вялікага Княства Літоўскага.
Далей
|
№ 6 / 1497 за 2021-02-06
Зразумець элементы асобных традыцый…
Працягваем чытаць зборнік “Місія выканальная-2”, у якім перспектывы вывучэння фальклору разглядаюцца навукоўцамі з Беларусі і Эстоніі. Пачатак — у № 4
за 23 студзеня.
Далей
|
№ 5 / 1497 за 2021-01-30
Настаўнік у маім жыцці
Педагог-музыкант, дацэнт кафедры народна-інструментальнай творчасці ўстановы адукацыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў”, член Саюза беларускіх музычных дзеячаў, заснавальнік і нязменны кіраўнік неардынарнага, своеасаблівага, прыгожага ансамбля “Туці”, чалавек вялікага інтэлекту і высокага ўзроўню прафесіяналізму, невычэрпнай энергіі, духоўнай шчодрасці і аптымізму, — усё гэта мае да яе адносіны. А завуць яе Лідзія
Аляксандраўна Сухаварава.
Далей
|
№ 4 / 1496 за 2021-01-23
Таямнічая Незнаёмка
“Прыгажосць — гэта яркае святло, якое азарае наваколле, пры гэтым святле табе адкрываюцца ісціна, праўда, дабро… Прыгажосць вучыць распазнаваць зло і змагацца з ім. Я б назваў прыгажосць гімнастыкай душы — яна выпроствае наш дух, наша сумленне, нашы пачуцці і перакананні. Прыгажосць — гэта люстэрка, у якім ты бачыш сам сябе і ў адпаведнасці з гэтым ставішся сам да сябе”, — наўрад маленькая Валя чытала кнігі Васіля Сухамлінскага, але падсвядома падтрымлівала думкі вядомага педагога.
Далей
|
Абярэг дарогі, Абярэг жыцця
Ёсць рэчы, якія не выходзяць з нашага ўжытку стагоддзямі. Напрыклад, ручнік. Сёння мы называем яго на рускі манер “палаценцам”, хоць нярэдка можна пачуць і папярэднюю назву. Абодва словы звязаны паміж сабой: рускае “полотенце”, відаць, утварылася ад слова “полотно”, а “ручнік”, або, як яшчэ гавораць, “рушнік” — ад “рушыць”, рваць. Такім чынам, гэта нібыта адарваны кавалак палатна.
Далей
|
№ 3 / 1495 за 2021-01-16
Гэта ўжо не фантастыка!
Бадай, ніводзін беларускі народны інструмент не міфалагізаваны так моцна, як дуда. Напачатку ХХ стагоддзя яна стала адным з сімвалаў беларускага нацыянальнага адраджэння, фігуравала ў шматлікіх літаратурных творах, захавала гэтую ролю і ў міжваенны час. На жаль, у 1951-м годзе адбыўся апошні публічны выступ дудара: Язэп Гвоздзь выканаў жніўную песню падчас рэспубліканскага агляду мастацкай самадзейнасці. Тым не менш, з 1970-х цікаўнасць да дуды робіцца стабільна высокай і сярод музыкантаў, і сярод майстроў, і сярод даследчыкаў гэтага старажытнага музычнага інструмента. Пра свае даследаванні “К” распавялі кандыдат мастацтвазнаўства, майстар па вырабе дуд, дудар Аляксандр СУРБА і пісьменнік, дудар, арганізатар фестывалю “Дударская Глыбоччына” Віталь ВОРАНАЎ.
Далей
|
Назад
·
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 .. 38
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|