Праз гасцінец № 9 / 1344 за 2018-03-03
Местачковы “палп фікшн” пад духавы аркестр
У створаным мною падчас падарожжаў па краіне рэйтынгу самых адкрытых суразмоўцаў кіраўнікі ўстаноў культуры Наваельні i тыя жыхары (а асабліва жыхаркі), якія маюць да яе шчыльнае дачыненне, з гэтага часу займаюць вядучыя пазіцыі. Адкрытых — не ў сэнсе крытыканства, а з пункту гледжання “хварэння” за сваю справу і захопленасці ёю. Мяркуйце самі.
Далей
|
№ 7 / 1342 за 2018-02-18
У Шасціснапах трымаюцца каранёў
Гэтая вёска на Чэрвеньшчыне інтрыгуе ўжо самой сваёй назвай, якую так і карціць расшыфраваць. Але ў астатнім — вёска як вёска. Са сваім утоеным хараством, цішынёю і, зразумела, праблемамі — у першую чаргу, эканамічна-дэмаграфічнымі. Пра тое, як сапраўдныя патрыёты сваёй “малой радзімы” іх спрабуюць вырашыць сіламі культуры, і пойдзе гутарка ніжэй.
Далей
|
№ 5 / 1340 за 2018-02-02
Клуб-бібліятэка ў “бермудскім трохкутніку”
Пасля таго, як я пабываў у гэтым населеным пункце, зразумеў, чаму так баліць сэрца за сельскія бібліятэкі ў рэдактара аднаго з аддзелаў “К” Яўгена Рагіна — шматгадовага іх “даследчыка”. Чаму так непакоіцца яго душа за вёскі, якія з нейкага моманту пачынаюць лічыцца “бесперспектыўнымі”. Я пастараўся быць акуратным у апісанні ўсяго ўбачанага ў Балашэвічах. Найперш таму, што не хацеў незнарок зачапіць пачуцці жыхароў вёскі, якія шчыра вераць: самае лепшае і ў іх, і ў роднай старонкі — яшчэ наперадзе.
Далей
|
№ 4 / 1339 за 2018-01-27
Гудзевічы: фальклорная місія выканальная
Напэўна, назваць гэты аграгарадок сталіцай беларускага народнага ткацтва было б, усё ж, занадта гучна. Але тое, што такі мастацкі промысел сярод іншых займае ў Мастоўскім раёне асаблівае месца — факт бясспрэчны. Таму і выбар майго правадніка па “культурных” Гудзевічах быў наканаваны — чалавекам гэтым павінен быў стаць той, хто і адраджаў там гэта рамяство. Пагатоў, знакамітая ткачыха Вера Ігнатаўна БЕЛАКОЗ, як мне па сакрэце паведамілі мясцовыя добразычліўцы, заўсёды “сячэ” тое, што думае. А для “К” гэта і трэба!
Далей
|
№ 2 / 1336 за 2018-01-13
Там, дзе лавіў конікаў Багдановіч
Ехаў я, ехаў у гэты аграгарадок, а перад вачыма стаяў той агаломшаны мужычок з інтэрнэту, што крычаў на злоўленую ім рыбу: “Яааааааазь!” Шоку — культурнага — такога, каб гыркнуць працяжна: “Вяаааааззззееее!”, я не адчуў, але сім-тым з убачанага і пачутага з вамі падзяліцца гатовы.
Далей
|
№ 50 / 1333 за 2017-12-17
Хто ж будзе “Ката пячы”?
Знаёмства са Скiрмантава — былой вёскай, якая з 2010 года стала аграгарадком, — паказала, што, дзякуючы намаганням органаў улады рэгіёна і мясцовых дзеячаў культуры, гісторыя гэтай зямлі і яе традыцыі жывыя. Аднак пытанне іх пераемнасці справядліва хвалюе энтузіястаў.
Далей
|
№ 48 / 1331 за 2017-12-02
Скарбонка пакуль не вычарпаная
У адзін з лістападаўскіх дзён мінакі ў раёне мiнскай Плошчы Перамогі маглі бачыць, як у два аўтобусы рассаджваліся знаёмыя ім па блакітным экране і выступах на розных падмостках людзі. Яны разам з яшчэ не надта “засвечанымі” артыстамі з’язджалі ў Маладзечна. Там, у Палацы культуры, меліся адбыцца здымкі чарговага канцэрта ў рамках праекта “Залатая калекцыя беларускай песні”, стваральнікамі якога з’яўляюцца Міністэрства культуры і СТБ. Тэлевізійшчыкі прыхапілі ў тур карэспандэнта “К”.
Далей
|
№ 46 / 1329 за 2017-11-17
Прызыўнік “Песняроў” са Слоніма
Строга кажучы, Ігар ДУДАРЧЫК — не апошняе набыццё Беларускага дзяржаўнага ансамбля “Песняры”: пасля яго ў склад яшчэ ўліўся клавішнік і аранжыроўшчык Мікалай Потрусаў. Але прыйшлі яны ў калектыў з разбежкай літаральна ў некалькі дзён. “Экспрэс-тур з V.I.P.-земляком” паказаў, што ў родным горадзе Ігар Леанідавіч карыстаецца ўвагай усеагульнай, і ўспрымаюць яго там ужо як асобу легендарную. Таму, мабыць, і не мог ён абмінуць легендарны жа ВІА. А мы з вамі не абмінем Слонім...
Далей
|
№ 45 / 1328 за 2017-11-11
Пра кузню кадраў і “Прамень” кінасвятла
Здавалася б, ужо настолькі тоўстая мая скура, столькі пабачылі ў жыцці мае вочы, з якімі толькі людзьмі і пра што толькі ні гутарыў я ў розных мясцінах, а вось… зачапіла мяне нешта ў Рагачове! Быццам бы і нічым сенсацыйным горад мяне не ўразіў, ніякіх неймаверных сустрэч не прапанаваў, пранізлівых прызнанняў не паднёс, а, ідзі ж ты, сістэма мая нервовая трохі ўскалыхнулася. І пакуль я буду гадаць над прычынай таго, што здарылася, вам прапануецца экспрэс-тур па Рагачове з Дзмітрыем Галавачом — мясцовым фота- і відэёграфам, музыкантам гурта TOR.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|